Útvarpstíðindi - 15.03.1948, Blaðsíða 17

ÚTVARPSTÍÐINDI
113
ræða“. Hún sneri sér að Dennison
og sagði með bænarhreim í röddinni:
„Herra Dennison! Viljið þér ekki
gera svo vel að hjálpa mér?“
Martiro hafði til þessa ekki tekið
Dennison með í reikninginn, en
hoi'fði nú á hann.
Dennison kveikti í vindlingi með
mestu hægð. Hann svaraði: „Ég skal
reyna að hjálpa yður. Ég þykist viss
um, að þér hafið ekki framið laga-
brot. Það er eitthvað óhreint við
þetta mál, sem þarfnast nánari rann-
sóknar“.
Marion hrifin: „Er það alvara yð-
ar, að fresta förinni heim og koma
með mér til Feneyja?"
Martiro kom nú til skjalanna.
Hann mælti: „Þetta mál er þess
eðlis, að vér óskum ekki eftir að óvið-
komandi menn skipti sér af því“.
Dennison tók upp vegabréf sitt og
skilríki og rétti Martiro. Skjölin
voru undirrituð af Sir John Simon.
Martiro rétti Dennison skjölin, er
hann hafði aðgætt þau. Hann mælti:
„Herra Dennison. Þetta mál varð-
ar aðeins hið ítalska utanríkismála-
ráðuneyti. Og það getur haft óþæg-
indi í för með sér, ef þér fáizt við
það á einhvern hátt“.
„Ég hef tekið þá ákvörðun, að
hjálpa ungfrúnni ef mögulegt er“.
Martiro yppti öxlum og mælti:
„Það er mál að leggja af stað. Vér
höfum stöðvað lestina nægilega lengi.
Bíllinn er hér í námunda".
Það var snemma morguns daginn
eftir. - Sólin hellti gullroðnum geisl-
um á þokuna úti við sjóndeildar-
hringinn. Þetta var merki hins kom-
audi dags. Þykkur, svartur reykjar-
mökkur stóð beint í loft upp frá
„Fiume“. Það var úr mið-reykháfn-
um. Allt var kyrrt og hljótt á skip-
inu, að undanteknum fótatökum varð
mannanna. Gufubátur frá „Fiume“
lagði að stiganum er lá upp skipið.
Og öríaum augnablikum síðar var
hinum fámenna ferðamannáhóp fylgt
inn í sal Cavalcantis aðmíráls. Hann
stóð upp frá skrifborðinu. Martiro
heilsaði að hermannahætti og mjög
virðulega. Cavalcanti varð öldungis
hissa og yppti öxlum. Hann og Mar-
tiro töluðu saman í hálfum hljóðum.
Yfirliðsforinginn tók á móti skjala-
bögglinum.
Marion Dawis og Frits Dennison
stóðu þögul á meðan þetta fór fram.
Cavalcanti sneri sér nú að Denni-
son, hnykklaði brýrnar með van-
þóknun og mælti: „Það er vitanlega
heiður fyrir mig, að fá tækifæri til
þess að kynnast yður, herra Frits
Dennison, forstjóri frá Scotland
Yard. En ég álít, að mál það sem hér
er á dagskrá, falli fyrir utan verlca-
hring yðar“.
Dennison hneigði sig og svaraði:
„Með leyfi yfirflotaforingjans lang-
ar mig til þess að láta í ljós álit mitt
á þessu máli. Ég er þess fullviss, að
ungfrú Dawison hefur ekki tekið
þessi skjöl“.
Cavalcanti yppti aftur öxlum og
mælti: „Eins og yður þóknast.
Dennison sagði: „Aðmíráll!“ Rödd
hans var kuldaleg og ákveðin. „Það
er mitt ævistarf, að fást við að
greiða úr flóknum málefnum og af-
brotum. Koma upp um hina seku,
eins og það er nefnt. Þetta grípur
hug minn allan. Líkurnar benda til
þess, að ungfrú Dawis hafi tekið
skjölin“.
Flotaforinginn tók fram í fyrir