Útvarpstíðindi - 11.10.1948, Blaðsíða 3

ÚTVARPSTÍÐINDI
363
koma út hálfsmánaðarlega.
Árgangurinn kostar kr. 25.00 og
greiðist fyrirfram. — Uppsögn er
bundin við áramót. — Afgreiðsla
Brávallagötu 50. Sími 5046. Heima-
sími afgreiðslu 5441. Póstbox 907.
Útgefandi: H.f. Hlnstandinn.
Prentað i lsafoldarprentsmiðju h.f.
Ritstj. og ábyrgðarmenn: Vilhjálm-
ur S. Vilhjdlmsson, Brávallagötu 50,
sími 4903, og Þorsteinn Jósepsson,
Grettisgötu 86.
Nýja uppfinningin
sem varla verður
hægt að nota hér!
EINS OG skýrt er frá á öðrum
stað í þessu blaði, hafa Danir fundið
upp tæki, sem getur mælt, hve marg-
ir hlusta á útvarp. Þegar ritstjóra
Útvarpstíðinda var sagt frá þessari
nýju uppfinningu, lét útvarpsmaður
þessi ummæli fylgja: ,,Það er ef til
vill hægt að nota þetta tæki alls
staðar í heiminum, en það er bara
ekki hægt hér í Reykjavík". —
„Og hvers vegna ekki?“
„Vegna þess að hér eru útvarps-
tæki höfð í gangi án þess að hlustað
sé, og það mun vera næsta einsdæmi
meðal þjóðanna“.
Mikið mun vera til í þessu hjá
útvarpsmanninum. Vitað er, að hér
í Reykjavík er það algengt, að út-
varpstæki séu höfð opin án þess
að nokkur sé að hlusta, og er þetta
að sjálfsögðu hinn mesti ósiður. En
ef geysimikil brögð eru að þessu,
þá er vitanlega ekki hægt að nota
mælingar tækisins til að dæma um
hlustendafjölda. — En hvað sem því
líður, er hér um mjög merkilega
uppfinningu að ræða. Með henni er
leyst vandamál, sem útvarpsmenn
liafa löngum glímt við. Þegar tækið
er fengið og það komið í notkun,
verða úr sögunni deilurnar um hvað
vinsælt sé og hvað ekki. Tækið hefur
verið reynt í Danmörku og gefist
vel. Vonandi fáum við það fljótlega
hingað — og þá verður skorið úr
deilunum um harmonikuna, jassinn
og symfóníurnar. —
Fyrir nokkru hélt kennari því
fram í blaðagrein, að ungt fólk
hlustaði yfirleitt alls ekki á útvarp.
Þetta mun að vísu vera ofsagt, en
í Reykjavík að minnsta kosti mun
unga fólkið varla hlusta á annað
en fréttir — og þó með hálfu eyra
— og jassþátt Jóns M. Árnasonar.
Ritstjóri Útvarpstíðinda var fyrir
nokkru staddur á fundi, þar sem
saman var kominn allstór hópur
æskufólks. Hann spurði það: „Vegna
hvers hlustið þið ekki á útvarp?“
Svarið, sem hann fékk, var svona:
„Útvarpið! Það er ekki hægt að
hlusta á neitt í því. Þar eru ein-
tómar frásagnir af gömlum körlum
og kerlingum, sem hafa lent í ein-
hverju svaka ati, og svo sögur af
gömlum bæjum eða hrossum og svo-
leiðis. Það er aldrei neitt gaman“. —
Ef til vill hittist þarna á heldur
slæmt exemplar af ungu fólki, en
gera verður sérgrein fyrir því, að
svona hugsar allstór hópur æsku-