Árdegisblað listamanna - 13.01.1925, Blaðsíða 4

Æðsta skepna
jarðarinnar.
Það ert þú!
fagri fugl — sem eg
trúði á eitt augnablik
— heilan dag, eða
hálfa stund.
Þú varst merki mitt
fyrir öðru sem
hjarta mitt þráði.
Þú varst lífgjafi
stórra vona.
Þú lýstir ást minni
er þú þautst um
götuslóða.
Á móum risu
blóm með litum
lífsins — þau voru
æðst alls sem eg þekti
— því eg snerti ekki
eitt einasta vegna þín.
Þú ert æðst alls
sem er —
alt annað er æðst
vegna þín.
Víxlleikur.