Prentarinn - 01.09.1929, Síða 3
PRENTARINN
HÚSEIGN FÉLAGSINS.
Með hverju ári sem Iíður, opnast æ betur augu
félagsmanna fyrir því, hve félagsskapurinn er illa
settur, að hafa ekkerf húsnæði til afnota fyrir hina
margvíslegu starfrækslu félagsins. Þótt viða sé
vitanlega hægt að fá húsnæði til að halda í félags-
fundi, fullnægir það á engan hátt þörfum félags-
lífsins í heild. Það vantar húsnæði til stjórnar- og
nefndafunda, til að geyma í eignir félagsins og til
allskonar annarar starfsemi og viðkynningar innan
félagsins. Þessu verður tæplega hrundið í fram-
kvæmd nema félagið eignist hús. Og hús þarf fé-
lagið að eignast sem allra fyrst. Húseign fyrir fé-
lagið á að vera það málið, sem félagsmenn standi
saman um og vinni að á næstu árum eða áratugum.
Eins og nú hagar til, má með fullum rétti segja,
að félagsmenn fjarlægist hver annan, hætti að
þekkjast, hver hugsi sér og hokri sér. Þessi stefna
er helstefna félagsskaparins. Hún hlýtur að leiða
til andleysis-svefns og doða, og jafnvel upplausnar
félagsskaparins fyr en varir.
Þessu má breyta og þessu þarf að breyta, ekki
einhverntíma í framtíðinni, heldur sem allra skjót-
ast. — Með því að safna í húsbyggingarsjóð til
að geta bygt, verður ekki komið upp húseign fyr
en eftir mörg ár eða áraiugi. Hér þarf því að
fara aðra leið. Og sú leið er að kaupa hús. Með
þeirri Ieið verður fljótast náð því marki sem stefnt
er að. Og sem betur fer, munu nú augu félags-
manna sem óðast að opnast fyrir nauðsyn þess.
Með föstu húsnæði mundi viðkynning og vax-
andi samheldni aukast. Þá mundi og um leið verða
Iagður grundvöllur að stofnun bókasafns, sem
margan undrar að eigi skuli hafa verið reynt að
koma á fót fyrir löngu síðan.
Nú fer haustið að ganga í garð. Þá fer venju-
lega að verða þörf fyrir húsnæði til innri starf-
semi hvers félagsskapar. Vonandi tekur stjórn
Prentarafélagsins þetta mál til athugunar og fram-
kvæmda þá er haustfundir hefjast.
Fyrir nokkrum árum var reynt að koma á gleð-
skaparkvöldum meðal félagsmanna. Það reyndist
þá of kostnaðarsamt og óþægilegt að ýmsu Ieyti,
eingöngu vegna þess, að félagið sjálft hafði ekki
föstu húsnæði á að skipa. Væru slík skilyrði fyrir
hendi, mundi margskonar slík starfsemi glæðast,
sem nú liggur í dái, sérstaklega meðal yngri manna
í félaginu, einmitt þeirra mannanna, sem á næstu
11
árafugum eiga að fleyta félaginu áfram á þroska-
braut félagslífsins.
Enn fremur má benda á það, að ekki óveruleg-
asti þátturinn í þessu húsnæðismáli er sá, að hús-
eign mundi með tíð og tíma verða beint gróða-
fyrirtæki fyrir félagsskapinn, bæði í peningalegu
og andlegu tilliti. J. Þ.
ÞÓRHALLUR BJARNARSON
prentari er fæddur 21. júlí 1881 í Hléskógum í
Höfðahverfi, sonur hjónanna Björns Einarssonar
og Sigurleifar Þormóðsdóttur, er þar bjuggu. —
Föður sinn misti hann 1884. Dvaldi eftir það
með móður sinni, er lengst af var í húsmensku
eftir að hún misli mann sinn. Þórhallur fór í
Möðruvallaskóla árið
1896 og útskrifaðist
þaðan vorið 1898. Ári
síðar, eða 14. maí
1899, réðist hann til
náms í prentsmiðju
Björns ]ónssonar á
Akureyri og var þar
unz hann sigldi á lýð-
háskólann í Askov
haustið 1903. Dvaldi
hann þar fram í apríl-
mánuð vorið eftir og
kom þá til Reykja-
víkur og vann í Fé-
lagsprentsmiðjunni þar
til í desember s. á.
Fluttist hann þá aftur norður til Akureyrar og
varð meðeigandi að prentsmiðju Björns ]óns-
sonar og hefir unnið þar síðan. Við stjórn prenf-
smiðjunnar tók hann að mestu 1911 og hefir haft
hana á hendi síðan, ásamt meðeiganda sínum,
Helga Ðjörnssyni prentara. — Ekki hefir Þór-
hallur haft tækifæri til að vinna beint fyrir Prent-
arafélagið til þessa tíma, en nú hefir hann selt
meðeiganda sínum sinn hluta í prentsmiðjunni og
er nú fluttur hingað til Reykjavíkur og vinnur í
ísafoldarprentsmiðju. Má því vænta, að Prent-
arafélagið fái að einhverju notið krafta hans
nú á efri árum hans.
7. Þ.