Prentarinn - 01.12.1929, Side 1

HÚSKAUP.
Oft hefir það komið til tals innan H. í. P., að
rétt vaeri og nauðsynlegt, að félagið eignaðist hús,
og í því skyni auðvitað var Húsbyggingarsjóðurinn
stofnaður upphaflega. Um þetta hafa aldrei verið
skiftar skoðanir, svo ég viti. En hafi einhver
kveðið upp úr með það, að rétt væri að láta nú
eitthvað verða úr þessu, þá hefir fljótt komið
annað hljóð í strokkinn.
Það er einhvernveginn svo skrítið með marga
prentara, að því er þessu máli við kemur, að þeir
telja rétt og sjálfsagt og nauðsynlegt, að félagið
eignist hús, en það má að eins ekki ske fyrst um
sinn. Þannig er það í hvert skifti, sem á þetta er
minst. Og það er áreiðanlegt, að hversu lengi
sem geymdar væri framkvæmdir, mundi það sama
verða upp á teningnum. Þessir menn eru nefni-
lega þannig gerðir, að þeim finst aldrei hinn rétti
tími kominn til neins. Stöðugt hafa þeir þá skoðun,
að betra sé að bíða; nú í ár sé alt í óvissu og
ófært að ráðast í þelta o. s. frv. En þeir athuga
ekki, að þessi bið er endalaus, ef þeir fá að ráða,
— en sem betur fer verður endirinn oflast sá, að
þeir, sem óhræddari eru, bera þessar afturhalds-
sálir ofurliði og hrinda málunum fram.
Þetta húsmál hefir verið rætt á tveim fundum í
félaginu nú í vetur. Mest bar á andstæðingum
málsins í umræðunum. Raunar voru mótbárur
þeirra flestra harla Iítils virði. Aðalástæðan, eins
og vant er, sú, að betra væri að bíða — en
raunar voru ekki færð nein rök fyrir þessari bið,
sem ekki var von.
Um það verður tæplega deilt, að þörfin er
mikil fyrir hús handa félaginu, enda viðurkenna
það flestir. Réttast virðist, að keypt sé vandað
íbúðarhús á góðum stað. Þar gæti félagið fyrst um
sinn haft til sinna umráða 1—2 herbergi, eða
á meðan húsið væri að borga sig. Síðan gæti
komið til álita, að láta útbúa fundarsal, ef menn
sjá sér hag í. Eins og nú hagar til, er engin þörf
á, að félagið eigi fundarsai. Fundir eru sjaldnast
fleiri en 8 — 12 á ári og kosfar hver fundur vana-
lega 15 krónur. Ólíkt dýrara væri að burðast með
sinn eigin fundarsal og er reynsla annara félaga
góð leiðbeining um það efni. Samt komu fram
raddir um það á fundunum, sem fyr getur, að
rétt væri, að félagið keypti — raunar einhvern-
tíma seinna — hús við sitt hæfi, en það er hús
með hæfilegum fundarsal.
Sú mótbáran, sem mest hefir verið hamrað á,
er sú, að félagið eigi ekki að leggja út í „brask".
En þetta orð var fundið upp í þessu sambandi,
er sýnt var fram á það, svo að ekki varð á móli
mælt, að peningalegur gróði væri íyrir félagið að
kaupa hús eitt, sem því stóð til boða. En vegna
þess, að höfundunum hefir líklega þótt þetta orð
út af fyrir sig heldur „þunn“ rök, áttu þeir fast-
lega von á allskonar óáran, og var helzt að heyra
á þeim, að ef félagið keypti þetta hús, mundi
verða almennur horfellir, aflaleysi, jarðskjálftar,
eldgos, drepsóttir o. s. frv., og samkvæmt þessum
spádómum varð niðurstaðan sú, að fé félagsins
væri teflt í mikla tvísýnu, ef eitthvað af því væri
Iagt í húskaup.
í stuttu máli má segja, að margir meðlimir fé-
lagsins virðist hafa eitthvað svipaðar tilfinningar
gagnvart sjóðum þess, eins og sagt var, að sumir
samhaldssamir menn hér áður fyr hefðu haft gagn-
vart peningum, sem þeir geymdu í sokkbol í rúms-
horninu sínu. Ég veit um einn slíkan, sem eitt
sinn, er hann héit, að enginn væri staddur annar
í baðstofunni, dró upp poka með peningum, selti