Alþýðublaðið - 02.10.1923, Qupperneq 3

ALÞYÐUBLAÖIÖ
Landsver zlunarog btártsemi henn-
ar. Er þar fyrst sð telja það,
að verzíunin er rekin fyrir fé
rikisins, ogf rekstur hennar gríp-
ur því beinlínis inn í aðalmeð-
ferðarmál þiogsins, íjármáliu. Auk
þess leiðir af þvi, að verzlunin
er rekin um ait iand og við alia
iandsbúa, að naaðsyniegt er, að
á þingi séu menn, sem á hverri
stundu geta veitt uppiýsingar og
leiðbetningar um þau viðskiíti í
útíð og iramtíð. Enn er það,
að sjálfsagt er vegna þess, að
í þinginu eru margir fyigismenn
annara verzlanarstefna og marg-
ir, sem ekki hafa sérstaklega
þekkingu eða skilning á verzí-
unarmálum, að hafa trúnaðar-
menn Landsverziunar á þingi til
þess að girða íyrir það, að fram
verði koœlð lyrir vanþekkingu
eðá misskiining þessara manna
samþyktum eða ráðstö'unum, er
fara í þá átt að minka eða spilia
starfsemi hennar, svo sem gert
var, er verzlun með nauðsynja-
vörur var lögð niður þjóðinni
tii stórtjóns. En mætti margt til
telja, ef rúm leyfði.
Af þessum athugunum er nú
ijóst öilurn skynsamiega og
rólega hugsandi mönnum, Sð
það er síður en svo, að minsta
ástæða sé tii að hafa á móti
því, að þeir stárfsmenn Lands-
verzlunar, sem í kjöri eru, vérði
kosnir. Miklu fremur má segja,
að það sé sjáifsögð skyldá, bæð|
borgaraleg og siðferðileg, að
styðja sem bezt og öflugast að
kosningu þeirrá Magnúsar Krist-
jánssonar og Héðins Valdimars-
sonar. Það er ekki einu sinni
ástæða til að ef&st um, að með-
ai kaupmanna sé svo mikið til
af prúðmeneku, að ýmsir þeirra
telji það eitt hreinan leik að
styðja kosningu þessara manna
með öðrum borgurum þjóðfé-
Iágsins, ekki sízt, þar sem þeir
hifa mjög á orði nauðsynina á,
að allir standi saman um við-
reisnarmál þjóðarinnar, en af
þeim er landsverzlun — og það
víðtækari en nú er hún — ómót-
mælanlega eitt hið allra merki-
legasta.
Opið Iréf
tll séra Jes Gfíslasonar.
A fundi, sem haldinn var í
Vestmannaeyjum um daginn,
hafið þér borið fram tillögu um
að Iýsa >megnri óánægju á öllu
starfi og framkomu Ólafs Frið-
rikssonar<(!!) Þótt nú fýlgismenn
Ólats hafi vitanlega haft þessa
tillögu að engu, því að elia hefðu
þeir komið með gagnstæða til-
lögu á fundinum kvöldið eftir,
þar sem hvorki þér né aðrlr trú-
bræður yðar treystast að mót-
Vepkamaðuplnns blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Plytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5.00 um árið. Gerist áskrif-
endur á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
mæla hoaum, þá tei ég samt
rétt að vekja athygli íólks á
frumhiaupi yðar á fundinum. E>ér
hafið hingað til talið yður templ-
ar og bannmann, og yður væri
því vorkunnarlaust að vita, að
Ólafur Friðriksson er einn af
allra hreinákveðnustu bánnmönn-
um á landi hér og hefir starfað
manna mest að viðgangi banns-
ins, þótt hann aldrei hafi tilheyrt
G.-T.-reglunni.
Er þessi >megaa óánægjac
yðar fram komin fyrir þetta starf
hans í þarfir bannmáfsins? Eða
hverju af verkum hans viljið þér
mótmæl? Eru það hin marg-
víslegu störf hans í bæjarstjórn
Reykjavíkur? Eða tekur yður
sem rosknum guðfrafðingi sárt
til þess að vita, að Ólafur hefir
allra manna mest starfað, að
betri kjórum tátækasta og varnar-
lausasta hluta þjóðarinnar, —
að hann er alt af til búinn að
rétta hluta lítilmagnans? Eða að
hann er vinur dýranna og vill
afnema alla ómannúðléga meðferð
á þeim? Eða vilduð þér lýsa
>megnri óánægju< yðar og ann-
Edgar Rioo Burrougho: Sonup Tarzans>
>Hvert, sonur minn?< spurði sá nýkomni.
>Hann vill fara í sönghöllina og sjá taminn
apa,< sagði móðirin og leit aðvarandi á bönda sinn.
>Hvern? Ajax?< spurði maðuiinn.
Drengurinn kinkaði kolli.
>Ég lái þér ekki, dtengur minn,< sagði faðirinn;
>ég viidi gjarna sjá hann sjálfur. Hann er sagður
furðulegur, og hann er óvenjulega stór mnnnapi.
"Við skulum öll fara, Jane! — Hvað segir þú ?<
Hann snóri sér að konu sinni, en húa hiisti að
eins ákveðin höfuðið, snóri sér að kennaranum og
spurði, hvort ekki væri tími kominn tii þess að
lesa námsgróinarnar með Jack undir morgundag-
ínn. Éegar þeir voru farnir, snéri hún sér að
bónda sínum.
>John,« sagði húu; >eilthvað verður að gera til
þess að bæla niður löngún Jacks til villimensku,
sem ég óttast, að hann hafi blotið að eifðum frá
þér. Þú veizt af eigin reynslu, hve mjög þú þráir
villimenskuna stunduœ. Þú veizt, í hve harðri
baráttu þú oít hsfir átt, þegar löngunin tij þess að
leggjast út aftur hefir gripið þig, og því betur
veiztu, hve erfltt Jack mundi reynast skógar-
lífið, sem þú Bjálfur hefir reynt það í mörg
ár.<
>Ég efast um, að hann hafi erft frá mór nokkra
löngun til útilegu,< svaraði bóndi, >því ég skil ekki,
að slikt geti erfst. Og óg held, Jane, að þú gangir
stundum of langt í strangleik þínum og umhyggju
fyrir syni okkar. Ast hans á dýrum — tii dæmis
löngun hans til þess að sjá tamda apann — er
að eins eðlileg hjá hraustum og heilbrigðum dreng
á hans aldri. Engin ástæða er til þess að halda,
að hann vildi giftast apa, þótt hann langi til að
sjá Ájax, og alira sízt ættir þú, .Tane, að lá honum
það!< og John Clayton, lávarður af Greystoke,
lagði höndina utan um konu sína, hló góðlátlega
framan í hana og kysti hana. Svo bætti hann
alvarlegri við: ^Þú hefir aldrei sagt Jaek neitt
af fyrri æfi minni, og ekki leyft mór að gera það;
þar í hygg ég að þór hafl skjátlast. Hefði ég fengið
að segja honum æfisögu Tarsans apabróður, hefði
vafalaust horfið nokkuð sá ljómi, er hiýtur að svíía