Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Blaðsíða 14

Jóhannes Ólafsson,
læknir:
Þetta er Felix Ólafsson kristniboði
i liliði eins af Konsóþorpunnm. —
Myndir þær, sem fylgrja grein þess-
ari, eru allar frá íslenzka kristni-
boðinu í Konsó
-----------------♦
Myndin hér fyrir neðan er af skóla-
húsi á íslenzku kristniboðsstöðinni.
Nemeiulur fylkja liði til skrúðgöngu.
Síðustu orð Jesú við lærisveina
sína, er hann mœtti þeim á
fjallinu í Galíleu, var kristniboðs-
skipunin: „Allt vald er mér gefið
á himni og jörðu. Farið því og
gjörið allar þjóðirnar að lœrisvein-
um með því að skíra þá til nafns
föðurins og sonarins og hins heil-
aga anda, og kennið þeim að halda
allt það, sem eg hefi boðið yður.
Og, sjá, eg er með yður alla daga
allt til enda veraldarinnar.“
Skipunin var gefin lœrisveinun-
um ellefu, sem fylgdu honum,
hlustuðu á kenningu hans og voru
vitni að verkum hans. Þeir höfðu
sannfœrzt um, að hann vœri „Krist-
ur, sonur hins lifandi Guðs“. Þeir
sáu hann líða og deyja og mœttu
honum upprisnum. Upprisa Jesú
var staðreynd, sem breytti öllu
fyrir þeim. Um margt gátu þeir
efazt eða verið ósammála, en upp-
risan var óhagganleg staðreynd.
Þegar þeir mœttu Jesú uppsisnum,
staðfestist trú þeirra, að hann væri
Kristur
sannarlega sonur Guðs. Þá fyrst
skildu þeir til fulls kenningu hans
og það, sem áður var þeim óskilj-
anleg ráðgáta, að Jesús skyldi
þurfa að líða og deyja. Þeim varð
þá Ijóst, að á krossinum fullkomn-
aði hann verk sitt. Guð hafði í
Jesú endurleyst og frelsað mann-
kyn, sem bundið var af synd og
dauða. Kjarni boðskapar þeirra
varð:
Guð er kœrleikur. Hann „elsk-
aði heiminn svo, að hann gaf son
sinn eingetinn,til þess að hver,sem
á hann trúir, glatist ekki, heldur
hafi eilíft líf.“ Knútiir af kœrleika
Krists boðuðu þeir þennan gleði-
boðskap af sannfœringarkrafti,
ekki aðeins Gyðingum, heldw
einnig heiðingjum í mörgum lönd-
um hins rómverska heimsveldis.
Kristniboðsskipunin var ekki
aðeins gefin lœrisveinunum ellefu,
heldur öllum kristnum mönnum.
Lifandi kirkja Krists hefur verið
vakandi fyrir hlutverkinu að flytja
öllum þjóðum fagnaðarerindið.
Aftur á móti dofnaði sá áhugi, þeg-
ar kirkjan hafði misst sjónar af
kjarna kristindómsins, boðskapn-
um um hjálprœði af náð fyrir trú
á Krist. Eftir siðbótina og einkum
eftir vakningarnar á Englandi, er
urðu fyrir starf John Wesleys,
vöknuðu menn aftur til meðvit-
undar um þá skyldu sína að pré-
dika fagnaðarerindið öllum mönn-
um. Þeir, sem sjálfir reyndu kœr-
leika Guðs og fyrirgefningu, urðu
hljóðnœmir fyrir kalli Guðs að
þjóna honum á sérstakan hátt. Hið
víðtæka kristniboðsstarf mótmœl-
endakirknanna byrjaði á þann
hátt, að einstaka menn fundu köll-
un hjá sér til að fara til heiðinna
þjóða. Að baki þeim stóð hópur,
sem studdi þá með fyrirbœnum
14
KRISTILEGT 5TUDENTABLAO