Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Blaðsíða 24

Um kirkjuhugtakið í Ritningunni...
FRAMH. AF BLB. 13
í kirkjunni býr einn andi, andi Krists. Það er sá
andi, sem gegnsýrir líf hennar allt, viðheldur henni,
endurskapar hana, gefur gleðina, þróttinn, lof-
sönginn. Kirkjan er það samfélag mannanna, þar
sem andi Krists býr. Þessari hugsun Páls getum
vér kynnst í 12.—14. kapítula 1. Korintubréfsins.
Hvað er þá kirkjan að skilningi Páls? Hún er
söfnuður kristinna manna, sem koma saman til
þess að lofa Guð og ákalla, þeirra, sem halda sér
fast við brotningu brauðsins og orð Guðs. Kirkja
er hvarvetna þar sem kristnir menn koma saman.
Páll talar um heimilissöfnuð, heimiliskirkju. Hann
talar einnig um kirkjuna sem stærri heild. En
fyrst og fremst er kirkjan vettvangur Guðs anda,
þar sem Guð hefir kosið að slarfa. Páll bjó til Iik-
inguna: Kirkjan er líkami Krists. Hún merkir, að
kirkjan ber þjáningar heimsins til friðþægingar
öllum mönnum og er þátttakandi í upprisu Krists,
liinu nýja lífi. Málið liefur þvi bæði þjóðfélags-
lega hlið og andlega.
Kirkjan í Bandaríkjunum
Nú á tímum gerist mönnum líði-ætt um vanda-
mál íslenzkrar kirkju. Heyrzt liafa jafnvel raddir
um það, að lausnin væri algjör aðskilnaður ríkis
og kirkju. Sumar liafa dregið fram dæmi Banda-
ríkjanna — tekið lil umræðu kirkjufyrirkomulag
i Bandaríkjunum og talið, að frikirkjufyrirkomu-
lag þess lands myndi leysa allan vorn vanda.
Vegna þess að umræður manna um kirkjumál í
Bandaríkjunum hafa að nokkru byggzt á ókunn-
ugleika á staðháltum, er ekki úr vegi að vikja
lauslega að þessum þætti málsins.
Það var af sögulegri nauðsyn, að ríki og kirkja
voru aðskilin vestan liafs á nýlendutímanum.
Enska biskupakirkjan var þar þjóðkirkja i fyrstu,
en vegna aðfluntinga manna af öðrum kirkju-
deildum þótti rétt, er stjórnarskrá landsins var
samin, að mæla svo í lögum, að ríki hefðu ekki
afskipti af kirkju. Vegna sérstöðu Bandarikjanna
hefur þetta fyrirkomulag gefizt einkar vel. Þjóð-
erni, trú og menning þeirra, er þangað liafa flutzt,
er með svo mörgu móti, að á annan veg hefði
ekki verið betur liægt að koma fyrir kirkjumálum
þarlendis en gert var. Hins vegar er svo ineð alla
hluti, að kostir eru ágöllum samfara. Gallar frí-
kirkjufyrirkomulagsins i Bandarikjunum eru þeir
að kristindómsfræðsla í skólum er vitaskuld engin
og fjöldi kirkjudeilda og trúfélaga er svo mikill,
að erfitt er að átta sig á þeim öllum. Stærstu
kirkjudeildir mótmælenda annars vegar og róm-
versk-kaþólska kirkjan hins vegar eru samt þær
tvær fylkingar kirkjunnar, sem mest kveður að.
En sifelll hnígur meir til þeirrar áttar, að kirkju-
deildir mótmælenda skipi sér saman; sameinast
sumar í eina kirkjudeild og aðrar ganga til virks
samstarfs um umbótamál. Veldur fjöldi kirkju-
deilda því litlum erfiðleikum i raun.
Alvarlegra er fyrra atriðið: Börn á skólaskyldu-
aldri i löndum þeim, er njöta langra erfða þjóð-
kirkju í landinu, alast upp við kristilega upp-
fræðslu í skólum (þótt oft vilji ganga skrykkjótt
nýting þess gimsteins sem kristindómsfræðslan
er), en í Bandaríkjunum fara börn á mis við
alla uppfræðslu um kristindóm í skólum. Fullur
helmingur allra barna landsins heyrir aldrei krist-
indóm nefndan á nafn.
Þau börn vestan hafs, sem eiga foreldra, sem
eru meðlimir í kristinni kirkju, njóta kristindóms-
fræðslu utan skólatíma á vegum safnaðar síns.
Eykur þetta ekki litið starfssvið prestsins og ann-
arra starfsmanna hvers safnaðar, er þeim er gerl
að fræða börnin þeirri fræðslu, sem hjá oss er
veitt í skólum landsins. Erfiðar eru aðstæður
prestanna hérlendis til þess að rækja störf sín
eins og nú er báttað. Fullerfitt held ég þeim
reyndist að bæta á sig því starfi, sem skólar lands-
ins rækja í þessu efni.
Það, sem ég tel merkast og helzt til fyrirmynd-
ar í amerísku kirkjulífi er safnaðarhugsjónin,
kirkjuhugsjónin. Hver söfnuður eða kirkja (vest-
an hafs er söfnuðurinn kallaður ,,kirkja“) er virk
félagsheild, ekki landfræðilegt svæði, eins og hjá
oss. Söfnuðirnir eru litlir, flestir um 500 manns.
Ef tala safnaðarmanna nálgast eitt þúsund, eru
prestar fleiri en einn og auk þeirra margir starfs-
menn er vinna fullan vinnutíma á vegum safnað-
arins, kirkjunnar, — við skrifstofustörf, félags-
24
KRISTILEGT BTÚDENTABLAÐ