Kristilegt stúdentablað - 01.12.1960, Blaðsíða 20
Að vísu var þessi vinnuflokkur sá fámennasti af
um 50 flokkum á vegum Alkirkjuráðsins á s.l.
sumri, því að þátttakendur voru aðeins 11, 4
Bandaríkjamenn, 3 íslendingar, 2 Danir, Hol-
lendingur og Þjóðverji. Vissulega uppfyllti þessi
flokkur, þótt fámennur væri, það skilyrði að
vera alþjóðlegur, en hann var einnig alkirkju-
legur, þvi að þar voru samankomnir fulltrúar 5
kirkjudeilda, biskupakirkjunnar, öldungakirkjr
unnar, Mennonítakirkjunnar, lúthersku kirkj-
unnar og hinnar sameinuðu kii’kju lútherskra
og reformerta.
Fyrir bolni Grundarfjarðar hefur Grafarnes-
þorp vaxið upp á síðustu 15 árum, og þar voru
vinnubúðirnar liáðar í hinu fegursta umhverfi.
Ekki leit að vísu vel út með það í upphafi, að
þátttakendurnir sæju mikið af þessari fegurð
vegna rigningar, en hrátt birti til, og var veður
hið hezta upp frá því.
í vinnubúðum er snemma risið úr rekkju. Þátt-
takendur skiptast á um að hafa morgunbænir,
og kl. 7,30 er fáni vinnubúðanna dreginn að húni
á vinnustað. Þótti mörgum fáninn mjög ein-
kennilegur og spurðu, hvað liann táknaði. Á
dökkan grunn var dregið upp merki Alkirlcju-
ráðsins, en það sýnir skip á heimshafinu, og
í þvi miðju maslur, sem myndar kross. Þtta er
hið ævaforna tákn kristinnar kirkju, og fyrir of-
an stendur orðið: OIKOUMENE. Það er grískt
orð og er notað í Nýja testamentinu til að lýsa
öllum þeim heimi, sem mennirnir höfðu numið.
Innsti kjarni þessa tákns er hinn eilífi vitnis-
hurður allrar kirkjunnar til alls mannlifsins, til
alls heimsins.
Að jafnaði er unnið 6 stundir á hverjum virk-
um degi. Mikið er undir því komið, að vinnan sé
vel skipulögð, svo að allir þáttakendurnir kom-
ist að og sjái, að þeir vinni eittlivert þarfl verk
á degi hverjum. Áttum vér mikið að þakka Guð-
bjarti Jónssyni, hyggingameistara, sem var vak-
inn og sofinn að skipuleggja framkvæmdir og
nýta starfskrafta sem hezt. Unnið var að kjallara
kirkjunnar, þar sem félagsheimili hennar á að
vera til liúsa, og miðaði byggingunni vel áfram
þennan tíma, sem vinnuflokkurinn starfaði að
henni.
Það hlýtur óhjákvæmilega að liafa marga erf-
iðleika í för með sér, þegar hópur æskufólks með
hin ólíkustu viðhorf i mörgum efnum á að vera
saman mánaðartíma við ófullkomnar aðslæð-
ur að ýmsu leyti, en hér lögðust allir á eitt til
að skapa góðan félagsanda. Vér fundum allir til
samáhyrgðar að hjálpa hver öðrum, að vera lif-
andi hlekkir i lífi og starfi vinnubúðanna. Líf-
taugarnar í samfélaginu inn á við voru guð-
ræknisstundirnar, kvölds og morgna, söngurinn,
bihlíulestrarnir og umræðufundirnir, svo að
nefndir séu lielztu innviðir i uppbyggingu hverra
vinnuhúða. Ef þessir innviðir eru veikir eða
bila, þá verður árangur vinnubúðanna fyrir þátt-
lakendurna sjálfa lítill sem enginn. Bihliulestr-
unum var þannig hagað, að Elisahet Iíielderup
Jörgensen, annar aðalforingi vinnubúðanna,
flutti nokkur aðfaraorð og har fram noklcrar
spurningar, sem siðar voru ræddar í tveim
hiblíulestraflokkum. Stjórnuðu þar umræðum
þýzk stúlka, Helga Fischer, mjög reynd í vinnu-
búðastarfi, i öðrum, en bandariskur piltur,
Charles McClure, í hinum. Þegar umræðum var
lokið, var aftur komið saman og gefið stutt yfir-
lit um niðurstöður hvors flokks. Óhætt er að
fullyrða, að þessar samverustundir um Guðs
orð voru með þeim beztu, sem vér áttum í þess-
um vinnubúðum. Áttum vér þó margar aðrar
góðar stundir saman. Minnast má þeirra stunda,
þegar þátttakendur gerðu grein fyrir lifi, starfi
og kenningum sinna kirkjudeilda. Spunnust
ofl töluverðar umræður og lærdómsríkar út af
þessum frásögnum. Sjálfsagt eiga einnig marg-
ir góðar minningar frá sameiginlegum ferðum til
ýmissa staða í grenndinni, svo sem til sögustað-
anna Staðastaðar og Ilelgafells, og enn fremur
til Ólafsvíkur og Stykkishólms. Landkynningin
i vinnuhúðunum er ekki ómerkur þáttur í starfi
]>eirra. Það eru ekki aðeins þátttakendurnir,
sem kynnast landinu og þjóðinni, heldur einnig
aðstandendur þeirra, er oft á tiðum viða að
sér hókum og öðrum upplýsingum um land það,
sm vinnubúðirnar eru haldnar í.
Ógleymanlegar verða heimamönnum, sem að-
20
KRI5TILEGT STÚ DENTABLAÐ