Kristilegt stúdentablað - 01.12.1960, Blaðsíða 23

svo vel sem ég gat án sérstakrar leiðbeiningar.
Það tók langan tíma. En ég mun aldrei gleyma
þeim degi, og ég mun aldrei, á meðan ég lifi,
gleyma þeirri opinberun, sem laukst upp fyrir
mér, þegar ég bafði skrifað vitnisburðina niður
og komst að raun um, að ég varð til þess að
vera vitsmunalega hreinskilinn og sannur — að
viðurkenna, að Jesús var upprisinn frá dauðum;
þegar ég gat sagt af tilfinningu og sannfæringu:
Drottinn minn og Guð minn!“
í kjölfar þessa trúarsigurs fylgdi ákvörðun um
að gefa sig allan að þjónustu Drottins í ríki hans.
Þá bar svo við, að vakningapredikarinn mikli,
D. L. Moody, kallaði saman rúmlega 250 stúdenta
frá 89 mismunandi háskólum til fundar til þess
að tala máli kristniboðs meðal lieiðingja við þá.
John Mott kom til þessa fundar ásamt 9 öðrum
fulltrúum frá Cornell-háskólanum. Kraftur heil-
ags anda var að verki í hópi þessara ungu stúd-
enla, svo að 100 þeirra buðu sig fram sem „volun-
teers“, þ. e. a. s. sjálfboðaliða, sem væru reiðu-
búnir til þess að starfa að kristniboði, ef það
væri vilji Guðs og liann ga'fi þeim tækifæri til
þess.
Mott lauk fvrst námi við háskólann og lók próf
í heimspeki, sögu og stjórnmálum. Síðan tók
hann að ferðast um milli háskólanna í Amerílcu
sem framkvæmdastjóri K.F.U.M.
Með því hófsl alheimsstarf Motts. Hann gat
komið því til leiðar, að kristilegu stúdentafé-
lögin tóku kristniboðsmálið upp i stefnuskrá
sína. ()g þegar árið 1891 fór hann yfir Atlants-
hafið til þess að starfa í Evrópu.
Árið 1895 tók hann ])átt i norrænu krislilegu
stúdentamóti í Vadstena i Svíþjóð, og þar var
„The Worlds Student Christian Federation“
(Kristilegt alheimssamband stúdenta) stofnað.
Varð Jolin Motl aðalframkvæmdastjóri þess.
Einkunnarorð sambandsins voru: Fagnaðarer-
indið boðað um allan heim í þessari kynslóð!
Með þennan boðskap ferðaðist Mott svo að
segja til allra landa lieims. Hann var ekkert lik-
ur spámanni, hann fékk ekki vitranir eða sýnir
og liafði ekki neina leyndardómsfulla mælsku-
hæfileika, ])ó að liann væri áhrifamikill ræðu-
maður. Hann var skipulagsfrömuður og leiðtogi
á heimsmælikvarða. Hann gerði áætlanir um
hvað eina og framfylgdi þeim úl i æsar: Einka-
líf sitt með bænastundir, lestur, likamsæfingu
og svefn. Ferðalög með skipum, járnbrautum
og flugvélum. Félög og samkomur, sem þurfti
að skipuleggja um allan heim. Milljónir dollara,
sem þurfti að safna og dreifa.
Engin þjóð og engin trúarbrögð voru Mott
óviðkomandi, en svo virðist sem hann hafi bor-
ið mesta umhyggju fyrir þeim, sem ókunnugast-
ir voru vestrænum löndum, svo sem Japan,
Kína og Rússlandi. Hann sýndi einnig rómversk-
kaþólskum þjóðum mikinn skilning og ávann
marga stúdenta við kaþólska háskóla, þó að
prestastéttin veitti honum auðvitað mikla mót-
spyrnu. Aftur á móti tóku biskupar og prestar
í Rússlandi og Balkanlöndunum oft saman hönd-
um við Mott í starfi hans.
Mott kvæntist 1891 Leilu White, háskólamennt-
aðri, fallegri, innilega trúaðri stúlku. Var hún
með Mott á mörgum ferðalögum hans, en þó ekki
öllum. IJann ferðaðist á ævinni vegalengd sem
samsvarar því, að hann hefði farið 100 sinnum
umhverfis jöriðna. Þau eignuðust fjögur mann-
vænleg börn.
Árangurinn af starfi Motts var ævintýralega
mikill. Hann vakti þúsundir stúdenta um allan
heim lil kristilegs lífs og starfs. Hann leiddi með
þvi nýjan andlegan straum inn í kristniboðið
meðal heiðingja.
Jolin Mott fékk nær öll hugsanleg heiðursmerki
frá mörgum löndum. Þegar árið 1913 hvatti for-
seti Randaríkjanna hann til þess að taka við lil-
nefningu sem sendiherra í Kína, en Mott liafnaði
því vegna hins kristilega starfs síns. Norska stór-
þingið veitli honum friðarverðlaun Nóbels árið
1947. (Þýtt og endursagt).
KöIIiiii lil §larí§ —
Framh. af bls. 7.
samkomur í einni af stórborgum landsins. Á
fvrstu samkomurnar komu fáir, en þá hætti hann
sjálfur að tala á samkomunum, en lét óþekkta
menn tala, en liann var sjálfur inni í bænalier-
berginu og kraup þar á bæn á undan samkom-
unni og á meðan samkoman var lialdin. Alltaf óx
aðsóknin og síðast varð að fá stærra húsrými.
Er vinur hans var spurður, hvernig á þessu stæði
svaraði hann: „Hvslop er á bæn“. Aðalalriðið
er þetta: Presturinn og söfnuðurinn eru á bæn.
Og svo að lokum þetta: Fyrirverðið ykkur
aldrei fvrir fagnaðarerindið. Það er enn kraft-
ur Guðs til sáluhjálpar hverjum þeim sem trúir.
Og svo þegar út í prestsstarfið kemur, að pre-
dika Krist og hann krossfestan.
Aðeins Krist ])ú boða skalt.
23
KRISTILEGT ETLIDENTAB LAÐ