Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 7

Hamarshöggin glymja á dyrum hallarkirkjunnar í
Wittenberg 31. október 1517.
gefinn og setti sitt svipmót á soninn. Móðirin
var listhneigð og hrifnæm. Þeir drættir komu
einnig glöggt fram í lífi Lúthers og settu mót
sitt á siðbótarstarf hans. Uppeldið og um-
hverfið lögðust því á eitt um að vekja hjá
honum alvöru í trúarefnum. Lúther var allt frá
fyrstu bernsku mjög trúrækinn.
Þótt hann væri snemma settur til mennta, er
óvíst með öllu, hve lengi hann hefði getað hald-
ið áfram á námsbrautinni, ef hann hefði ekki
verið tekinn inn á heimili ríkrar ekkju, sem tók
að sér að kosta hann til náms. Þar naut hann á-
gætrar söngraddar sinnar.
Faðir hans vildi, að hann legði stund á lög-
fræði. Lúther var vanur að hlýða föður sínum.
Þess vegna fór hann að lesa lögfræði, þótt
hugur hans hneigðist allur meira að guðfræð-
inni. Síðar breytir hann til og skiptir um nám,
þvert gegn vilja föður síns. Hvers vegna? Al-
varan gróf um sig í sál hans. Fallvaltleiki lífs-
ins stóð honum lifandi fyrir hugskotssjónum.
Hann spurði sjálfan sig: Er ég reiðubúinn að
mæta frammi fyrir Guði mínum? Og 2. júlí
1505 lenti hann í ofsalegu þrumuveðri. Þá varð
hann mjög hræddur og hrópaði upp í örvænt-
ingu: Hjálpaðu mér, heilaga Anna, þá skal ég
ganga í klaustur. Auðvitað var þetta heit gefið
án umhugsunar, þótt það sýni hins vegar þá
baráttu, sem hann háði hið innra með sér. En
Lúther taldi sig bundinn af því, þrátt fyrir
tilraunir föður hans og vina til að fá hann
ofan af þessu áformi. Þannig breytti þrumu-
veðrið Lúther úr lögfræðingi í munk og guð-
fræðing. Og fyrst Lúther á annað borð gekk
í klaustur, valdi hann ströngustu regluna.
1 klaustrinu berst Lúther hinni hörðu sálar-
baráttu. Þar verður honum ljóst, að kenning-
ar kirkjunnar fullnægðu honum ekki. Hann
fann engan frið á þeirri leið, sem honum var
bent á. Hann fann sig vanmegnugan að upp-
fylla boð og kröfur Guðs. Hann gat ekki áunn-
ið sér fyrirgefningu og hjálpræði Guðs fyrir
eigin góða breytni. Friðinn eignaðist hann
ekki fyrr en honum varð ljóst, að náð Guðs
veitist óverðskuldað fyrir trúna á Jesúm Krist.
Þá eru góðu verkin ekki lengur grundvöllur,
heldur ávöxtur trúarinnar. Og einmitt þessi
atriði urðu síðar meginatriði í kenningu hans.
Náð GuSs veitist óverSskuldaö fyrir trúna á
Jesúm Krist.
Nú vildi svo til suður í Rómaborg, að bvgg-
ing risakirkjunnar þar, Péturskirkjunnar, var
að komast í strand vegna fjárskorts. Páfi greip
þá til þess ráðs að auka sölu aflátsbréfa um
allan hinn kristna heim. Seldi hann hinum ýmsu
biskupum einkarétt á bréfasölunni á vissum
svæðum fyrir offjár. Albrecht erkibiskup í
Mainz á Þýzkalandi keypti einkaréttinn á sölu
bréfanna í stórum hluta Þýzkalands fyrir geysi-
legt fé. Nú þurfti hann að fá enn meiri tekjur
af sölunni til að græða á fyrirtækinu. Þess
vegna sendi hann út fjölda aflátssala um allt
Framh. á bls. 26.
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
7