Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 28

þess að hrinda þessari hreyfingu af stað. Það
var Guð, sem gaf kraftinn og sigurinn.
Tími hans var kominn. Hann hafði undirbú-
ið allt á hinn hentugasta hátt. Hinn hreini og
klári fagnaðarboðskapur um hina óverðskuld-
uðu náð Guðs í Jesú Kristi fékk aftur að hljóma
skýrt og ákveðið í kirkjunni. Og áhrif siðbót-
arinnar náðu langt út fyrir raðir þeirra, sem
skipuðu sér í fylkingu siðbótarmanna. Lúther
hafði sín miklu og mótandi áhrif á aðra þá, sem
sigldu í kjölfar hans og risu upp gegn ofur-
valdi kirkjunnar. Og meira að segja innan róm-
versku kirkjunnar hafði hann áhrif til bóta,
því að mjög dró úr hinum verstu ágöllum kirkj-
unnar á siðbótartímunum.
Þannig gat Guð notað verk Lúthers til að
veita blessun sinni vítt yfir. Hamarshöggin
heyrðust um allan heim.
SIÐARBÓTARAFMÆU
31. október s.l. voru liðin 450 ár frá upphafi
siðbótar Lúthers. Af því tilefni gengust K. F.
U. M., K. F. U. K., Kristniboðssamband Is-
lands, Kristileg skólasamtök og Kristilegt stúd-
entafélag fyrir fjórum hátíðasamkomum í húsi
K. F. U. M. og K. við Amtmannsstíg í Reykja-
vík. Bjarni Eyjólfsson ritstjóri flutti þætti um
Martein Lúther. Klassisk tónlist frá siðbótar-
tímanum var flutt öll kvöldin, og auk þess var
hugleiðing í lok hverrar samkomu. Samkom-
urnar voru vel sóttar.
SANNLEIKSÞEKKING
ÁN KRISTS
Framh. af bls. 11.
er í dag ráðist úr tveim ólíkum
áttum. 1) Forystumenn hinna
heiðnu trúfélaga telja trúar-
brögð sín hafa höndlað sannleik-
ann. Sannleikshugtak þeirra er
þó annað en kristninnar, og
lausnarleiðir þeirra að sjálf-
sögðu aðrar. En framar öllu
steyta þeir þó á steini, er talað
er um hina sögulegu opinberun í
kristindóminum. 2) Hinar „syn-
kretisku" hreyfingar innan hins
kristna heims, hafa verkað upp-
leysandi á kjarna kristindóms-
ins. Þannig segir t. d. í riti um
einingarfund kirkna í Nýju
Delhi 1961 (New Delhi Speeks,
s. 18): „1 kirkjunni höfum við
aðeins takmarkaðan skiining á
þeirri vizku, ást og valdi, sem
Guð hefur gefið annarrar trúar
mönnum, er ekki þekkja Krist.
Við verðum að taka upp viðræð-
ur við þá um Krist, vitandi það,
að Kristur ávarpar þá gegnum
okkur, og okkur gegnum þá.“
Takið eftir „hann ávarpar . . .
okkur gegnum þá.“ Þá vitum
við það. Við eigum sem sagt að
taka upp rökræður við Hindúa,
Búddatrúarmenn og slíka. Við
eigum ekki að reyna að snúa
þeim til kristni, því Kristur tal-
ar jú til okkar gegnum þá?
Hvað skal þá segja um: „Farið
því og kristnið allar þjóðir.“
(Matt. 28, 19).
Við höfum hlotið mikinn arf.
Fjársjóð, er falinn var breisk-
um mönnum. Menn eru og verða
ekkert annað en menn. Því er
arfur kristninnar, fjársjóður
kirkjunnar í sífelldri hættu.
Kristur er hinn sami í dag og
hann hefur verið um aldir. Orð
hans hafa ekki tapað gildi sínu
og munu ekki. Vitandi það ber
okkur að starfa í kærleika. Okk-
ur ber ekki að dæma bræður
okkar, en við megum aldrei sam-
þykkja trúarkenningu, sem ekki
byggir á Guðs orði, og okkur
ber að vera vel á verði, ekki að-
eins fyrir því, er við teljum
rangt boðað, heldur einnig gegn
því, er látið er ósagt. Við eig-
um að benda á hann, og aðeins
hann, sem er „vegurinn, sann-
leikurinn og lífið,“ þá erum við
sönn börn kristinnar kirkju.
☆
28
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ