Kristilegt stúdentablað - 01.12.1967, Blaðsíða 29

KOM ÞÚ OG SiÁ
Framh. af bls. 3.
menn, iðnaðarmenn, verkamenn o. s. frv.,
bæði konur og karlar. Þvi verður ekki með
réttu haldið fram, að trúin hæfi einvörðungu
börnum og gamalmennum.
Og hverju trúir þetta fólk svo? Hver er
vitnisburður þess?
1 stuttu máli mætti segja, að það trúi orð-
um Jesú, sem hann sagði við Nikodemus,
einn af ráðherrunum meðal Gyðinga á hans
dögum: ,,Því að svo elskaði Guð heiminn, að
hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver,
sem á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf.“ Þeir trúa á réttlátan Guð, skapara
himins og jarðar, Guð, sem gerir strangar
kröfur um líferni og breytni mannanna. En
þessi sami Guð er kærleiksríkur og miskunn-
samur. Hann hefur sjálfur greitt skuldina,
sem mennirnir eru í við hann vegna slæmr-
ar breytni sinnar, syndarinnar. Þessi skuld
var greidd með blóði Jesú Krists á krossin-
um á Golgata.
Og nú lcann að valcna ein spurning enn:
Hvernig verða menn kristnir? Hvernig öðl-
ast þeir þessa trú?
/ 1. lcapítula guðspjalls Jóhannesar segir
frá tveim lærisveinum Jóhannesar skírara,
sem heyrðu meistara sinn segja um Jesúm:
„Sjá, guðs-lambið!“ Og þeir fóru til Jesú og
spurðu hann, hvar hann byggi. Jesús sagði
þá við þá: „Komið, og þá sjáið þið það.“ Og
þeir voru með honum þann dag, og ekki að-
eins þann dag heldur marga daga, því aS
þeir sannfærðust um, að þeir hefðu fundið
Messías,þann sem spámennirnir höfðu vitn-
að um, að koma mundi.
Kom þú og sjá. Þetta er einföld regla. Kom
þú á þá staði, þar sem lcristnir menn koma
saman til að vegsama Guð. Sjá þú það, sem
þar fer fram. Hlustaðu á þann boðskap, sem
þar er fluttur. Lestu Biblíuna, sem segir frá
afskiptum Guðs af manninum. Byrjaðu ef
til vill á Nýja-Testamentinu, sem segir frá
Jesú Kristi og hans hjálpræðisverki. Prófaðu
þau fyrirheiti, sem þar eru gefin. Og þú
munt komast að raun um, að Kristur er
Messías. Hann er frelsari mannanna. „Eigi
er heldur annað nafn undir himninum, er
menn kunna að nefna, er oss sé ætlað fyrir
hólpnum að verða,“ sagði Pétur postuli eitt
sinn í trúvarnarræðu.
Kom þú og sjá.
TRÚ OG VERK
Framh. af bls. 17.
jafnómögulegt og brunann og bjarmann frá
eldinum."
Ég er senn kominn að lokum máls míns, þótt
enn sé aðeins tæpt á fáeinum meginatriðum.
Trúin réttlætir vegna þess, að hún er tileinkun
þeirrar gjafar, sem Guð gaf óverðskuldað af
frjálsum kærleika. Það er Kristur. Sé sú gjöf
þegin, verður þakklætið grunntónn lífsins upp
frá því. Vér elskum, því að hann elskaði oss
að fyrra bragði, sagði frumkristnin. Enginn
hefur síðar útlistað þetta betur en Lúther.
Hvernig er hægt að endurgjalda Guði? Það er
ekki hægt. Guð þarfnast einskis. Það ættir þú
að vita. Og það veit Guð. Þess vegna bendir
hann á meðbróður þinn, á náungann. Sértu
þakklátur við mig, segir Guð þá launaðu mann-
inum. Þannig leggur Lúther út tvöfalda kær-
leiksboðorðið, að elska Guð og náungann. Amare
Deum est amare proximum — að elska Guð er
að elska náungann. Þar áttu Guð að finna og
hann að elska, þar áttu honum að þjóna og gott
að gjöra, ef þú vilt Guði gott að gjöra og þ.jóna.
Þannig er boðorðið um elskuna til Guðs að öllu
og algjörlega innifalið í boðorðinu um elskuna
til náungans. Því að þess vegna hefur hann af-
klæðzt guðdómsmynd sinni og tekið á sig þjóns-
mynd, að hann beindi kærleika vorum tii sín
niður á við og festi hann við náungann.
Eg læt staðar numið. Lúther hefur hvílt i
gröf í 400 ár. En hann er annað en skinin bein
og fyrnt nafn. Það skortir mikið á, að heimur-
inn hafi enn tekið út þann arf, sem hann lét
eftir.
(Erindi flutt 23. febr. 1947.)
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
29