Árroði - 01.02.1947, Qupperneq 4

Vílhelm Ingimundarson:
NÝJ A ÁRIÐ
Flestir geta verið á einu máli um það, að
stórvægilegar breytingar hafa átt sér stað fyrir
atbeina hinnar þrjátíu ára hörðu verkalýðs-
og stjórnmálabaráttu Alþýðuflokksins í þjóð-
félagsmálum á Islandi. Jafnrétti þegnanna
hefur aukizt að mun, þótt ýmsar stéttir
þjóðfélagsins hangi enn í nýjum og gömlum
sérréttindum. Kaupgjald alþýðunnar er nok'k-
uð misjafnt og hafa verkamenn dregizt þar
nokkuð aftur úr undir stjórn kommúnista.
Víðtæk félagsmálalöggjöf er komin á lagg-
irnar og hvers konar umbætur gefur nú að
líta bæði stórar og smáar, sem fyrst og
fremst verður að teljast ávinningur fyrir al-
þýðu þessa lands.
Allar þær umbætur, sem Alþýðuflokkur-
inn hefur komið fram, á því úrelta þjóð-
skipulagi er hér ræður ríkjum, eru nú löngu
viðurkenndar og af flestum taldar ómiss-
andi, þótt sumir hafi hér áður fyrr kallað
þær „kák“ og öðrum ósanngjörnum nöfn-
um.
En langt er frá, að hér megi staðar nema,-
því fram undan eru þeir tímar ,sem örlaga-
ríkir geta orðið, ef ekkert verður að gert, en
þar munu lítt duga umbætur og góður vilji,
heldur aðeins róttækni og ákveðin fram-
kvæmd í hinum ýmsu þjóðmálum, sem sliga
munu þjóðarafkomuna ef afskiptalaus verða
látin.
Það, sem sárast er að vita, er að meiri hluti
þjóðarinnar skuli bera ábyrgð á því ástandi,
sem nú er ríkjandi í viðskipta- og verzlunar-
málum okkar Islendinga. Stór hluti alþýð-
unnar hefur skapað íhaldinu það brautar-
gengi á styrjaldarárunum, sem kornið hefur
þessu öngþveiti á með stjórn þess á þeim
málum.
Varla verður því trúað, að nokkur maður
hafi ekki séð, að hverju stefndi hraðhyri á
styrjaldarárunum í viðskiptamálum okkar.
Því á hverjum degi varð eigi komizt hjá
því, að sj'á og finna óþægindi þess á hinn
margvíslegasta hátt.
Það væri ekki svo mjög að undra, þótt
eldra fólk og vanabundið, rogaðist við að
viðhalda þessu sérréttinda þjóðskipulagi, því
mörgum er nýjung hin mesta þyrnir í aug-
um og ógæfuleg ásýndum, þótt hið eldra hafi
svo sem ekki reynzt þeitri blessunarleg búbót.
En er það ekki lítt skiljanlegt, að ungt fólk,
sem reynt hefur velgengni á styrjaldarárun-
um og kynnzt hefur hamingjudís atvinnu
og nægtar, skuli fáta blindast af þægileg-
heitum dagsins í dag og kannske á morgun,
— sem utanaðkomandi verða að teljast — en
sjá ekki hinar fúnu stoðir, sem það þó dag-
lega verður fyrir óþægindum a'f.
Ekki getur ungu fólki dulizt, að allt at-
vinnu- og viðskiptalíf er á fallandi fæti. Verð-
lagsvísitalan heldur áfram að stíga, þrátt fyrir
hin mörgu dólgsbrögð, sem notuð eru til
að halda henni falsaðri fyrir launastéttun
um. Helztu atvinnuvegir þjóðarinnar eru
hættir að bera sig, — að sögn — þó fullyrða
megi, að það sé ekki vegna of hás grunn
kaups launastéttanna. Orsökina má rekja til
úreltra framleiðslutækja og framleiðsluhátta,
samfara óheilbrigðu viðskipta- og fjármálaltfi.
Er það ekki sýnishorn af úrræðaleysi og
viljaleysi auðvalds-þjóðskipulagsins, að ann-
ar aðalatrvinnuvegur þjóðarinnar hefur verið
verðuppbættur með sköttum af launþegunum
undanfarandi velmegunarár.
4 ÁRROÐI