Árroði - 01.02.1947, Blaðsíða 17

Útlendingar á íslandi
Eftir að samgöngur hófust að nýju við
Norðurlönd að stríðinu loknu, hófst straum-
ur erlendra manna og kvenna í atvinnuleit
til landsins.
Flest af þessu fólki kom frá Danmörku
og Færeyjum og nokkuð frá Noregi og
Svíþjóð. Síðan í júlí-mánuði 1945 hefur
straumurinn verið óslitinn að kalla má, þar
til nú síðustu mánuðina að nokkuð hefur
dregið úr aðstreyminu. Talið er að yfir 3000
útlendingar 'hafi verið hér þegar flest var,
en nú eru þeir nokkuð færri, þv! mjög margir
ha'fa farið með síðustu ferðum til Færeyja
og Danmerkur.
Þetta fólk má skilgreina í tvær aðalheildir.
Fólk, sem komið hefur í atvinnuleit ein-
göngu og 'fólk, sem komið hefur hingað í
kynnisferðir til ættingja og vina og dvalið
hér um stundarsakir á framfæri ættingja
sinna og greitt fyrir sig að verulegu leyti
með því að sj'á íslenzkum vinum og ættingj-
um farborða á sama hátt í Danmörku. Þessi
hópur er stærri en þeir sem í atvinnuleit
hafa komið eingöngu. Þá 'hefur nokkuð borið
á því að til landsins leiti fyrrverandi her-
menn, sem giftir eru íslenzkum konum. Sam-
kvæmt samningi við Dani hafa allir danskir
þegnar jafnréttisaðstöðu hér við lslendinga,
e’f þeir komu til landsins fyrir 5. marz s. 1.
Fólk það, sem komið hefur i atvinnuleit
eingöngu, er nokkuð á 2. þúsund manns,
þó sennilega ekki mikið yfir 12 hundruð, en
það fólk, sem unnið hefur hér að staðaldri,
var varla meira en um þúsund manns, þegar
það var flest, en er nú mun færra.
Þetta fólk hefur -skipzt í flestar greinar
atvinnúlífsins frá vinnukonum til verkfrað-
inga.
Fjölmennastir hafa byggingaverkamenn og
byggingariðnaðarmenn verið, næstar eru
sennilega vinnukonur og ýmisskonar járn-
iðnaðarmenn og aðrir handverksmenn.
málið er úr sögunni. Félags-þurrkun ok rækt-
un hefur lika marga aðra kosti framyfir ein-
staklings ræktunina. Afleiðingin af henni
mundi verða þéttari byggð, en þeim mun
þéttari, sem byggðin er, því auðveldara á fólk-
ið í sveitunum með að bagnýta sér ýmiss-
koiiar þægindi, svo sem síma, rafmagn og
betra og tryggara samgöngukerfi. Auk bættra
skilyrða til félagsstarfsemi. E£ hið knýjandi
framræsluspursmál á að fá viðunandi úr-
lausn, þá er enginn efi á því að við þurfum
á báðum þeim framræsluvélum að halda, sem
hér hefur verið sagt frá. Þeim stóru, afkasta-
miklu til þess að þurrka hinar víðlendu mýrar
í ýmsum sveitum landsins og hinar til að ræsa
fram þar sem ekki er um samfelldar lendur
að ræða.
Breyttar vinnuaðferðir hafa oft í för með
sér að nauðsynlegt er að gera nokkrar breyt-
ingar á fyrirkomulaginu. Það er mjög at-
hugandi hvort slíkt er ekki einmitt nauðsyn-
legt hjá okkur nú.
Sem stendur er nóg að vinna fyrir alla
í kaupstöðunum, en vart getur það orðið
alltaf, ef sveitirnar tæmast. Það er því hagur
alls vinnandi fólks í landinu að sveitirnar
blómgist, svo fólkið flytji ekki úr sveitum
fram yfir það, sem nú er.
ÁRROÐI 1 7