Árroði - 01.02.1947, Síða 19

sig hafa iðnréttindi, sem íslendinginn vantar.
Þessa eru nokkur dæmi.
I stað hinna erlendu verkamanna ætti að
kaupa fullkomnar vinnuvélar og láta íslenzka
verkamenn vinna með þeim og bæta á þann
hatt vinnuafköstin. T. d. ætti það aldrei að
sjást að 6—8 menn moki með skóflum á
bíl, eða allt að 10 menn bisi við að færa til
þunga hluti, sem 2 menn geta auðveldlega
farið með, með litlum krana.
Um hið erlenda vinnukvennahald er það
að segja að nóg er af íslenzkum stúlkum til
að vinna hússtörfin ef þær fengjust til þess.
Og er það undarlegt hvað fáar stúlkur vilja
vinna hússtörf, sem eru þó oftast betur borg-
uð en önnur kvennavinna og þar að auki
er stúlkum sú vinna lífsnauðsynlegur skóli
undir það lífsstarf, sem þær keppa flestar að,
það er húsmóðurstaðan, sem er virðulegasta
og vandsamasta starfið í þjóðfélaginu.
Vart er hægt að svara þeim kvenkenjum
íslenzkra kvenna að vilja ekki vera vinnu-
konur, með því að hrúga inn í landið er-
lendum kynsystrum þeirra.
Framleiðsluhættir landsmanna eru þannig,
að víðast er atvinna nokkuð mismunandi,
eftir árstíð, og víða í kauptúnum og kaup-
stöðum er atvinnuleysi á haustin og fram
eftir vetri. T. d. var það mikið atvinnuleysi
á Isafirði í nóvember og des. s. 1. að at-
vinnubótavinna var hafin þar í stórum stíl,
líkt er atvinnuástandið víða um land. A
sama tíma var eftirspurn eftir verkam. það
mikil í lleykjavík, að flestir höfðu nóg að
gera og vinna var til fyrir mörg hundruð út-
lendinga. Frá sjónarmiði þjóðarheildarinnar
er eitlhvað bogið við þetta ástand.
Hagkvæmara virðist að sækja menn til
Isafjarðar, eða annarra staða hérlendis þar
sem atvinnuleysi er, og kom'a þeim í vinnu
í Reykjavík, heldur en að sækja útlendinga
mörg þúsund mílur út í heim og fvlla með
þeim vinnumarkaðinn. Ýmsir örðugleikar
væru á slíkum verkafólksflutningum innan-
lands, en þó eru þeir vel yfirstíganlegir. 1
því augnamiði þarf að koma upp öflugri og
samræmdri vinnumiðlun fyrir allt landið. Á
þeim stöðum, þar sem mikil árstíða-vinna er,
þarf að koma upp verkamannabúðum þar
sem komumenn gætu fengið húsnæði við
sanngjörnu verði. Til bráðabirgða mætti nota
hermannaskála, 'hér í Reykjavík. Eðlilegt væri
að Ríkisskip og Eimskip flyttu verkamenn í
atvinnuleit endurgjaldslaust á milli hafna.
Hættan á því, að þetta drægi verkafólk utan
af landi til Reykjavíkur, er ekki mikil, sakir
húsnæðisvandræðanna í bænum. Vera hins
erlenda verkafólks hér á landi, er ekki að
neinu leyti æskileg og má ekki líðast nema í
ýtrustu þörf. En gjörnýting hins íshnzka
vinnuafls er stórt nauðsynjamál, sem v.rður
að leysa, bæði með bættri vinnumiðlun og
stóraukinni notkun vélaafls. Framtíðartak-
markið hlýtur að vera að öll þjónusta á Islandi
verði framkvæmd af Islendingum eingöngu.
S. E. Ó.
Blaðavísa.
Gífurlegt er Moggans mont,
mögnuð Tímans lýgi.
Alþýðublaðið verra en vont
og Visir í gáfnafríi.
Frúin fégjarna.
Frúin seldi flestum ket,
fjölguðu kunningjarnir.
Fyrir aura allt hún lét
eins og Gyðingarnir.
x. x.
ÁRROÐI 1 9