Elding - 01.06.1934, Qupperneq 3

Hermann Göring,
forsætisráðherra
Prússlands og flug-
málaráðherra Þýska-
lands.
Herrnann Göring er fæddur í
Rosenheim í Bayern 12. janúar
1893. Þegar í æsku kom i ljós
áræði hans og dugnaður, ótelj-
andi eru sögurnar um frækileg-
ar fjallgöngur unga piltsins, sem
síðar varð einn af frægustu flug-
görpum heimsins og loks nú er
á tindi frægðar sinnar, sem einn
af leiðtogum þýsku þjóðarinnar.
í heimsstyrjöldinni miklu vann
Hermann Göring hvert hreysti-
verkið á fætur öðru, sem einn
fræknasti fluggarpur þýska loft-
her8ins. Síðustu mánuði heirns-
styrjaldarinnar, var hann for-
ingi hinnar heimsfrægu flug-
deildar, sem kend er við von
Richthofen. Göring var sæmdur
mesta tignarmerki þýska flug-
herains, „Pour le méríteu, ásamt
mörgum öðrum heiðursmerkjum
fyrir framúrskarandi afrek og
hreysti í stríðinu. Þegar heims-
ötyrjöldinni lauk, þá undi Her
mann Göring illa hag sínum
undir stjórn föðurlandssvikar-
anna, og fór þá til Svíþjóðar,
þar sem hann var flugmaður um
nokkurt skeið.
Göring kynntist Hitler í Múnc-
hen og varð þegar einn af áköf-
nema hin frjósömu lönd fram-
tíðarinnar og veltur því mjög
á, að þessir nýju landnemar
séu sem bezt búnir undir lífs-
starf sitt. í þeirra skaut fell-
ur að byggja þær borgir, semi
mikilmenni hinnar hverfandi
‘kynslóðar lögðu homsteininn
að.
Það er alveg vafalaust, að
af öllu því marga, sem einkenn-
ir forystuleysi og- sorglegan
skort á sönnum mikilménnum
meðal hinnar íslenzku þjóðar,
ber skeytingarleysið um æsk-
una og málefni hénnar óræk-
ast vitni. Ríkið og hin einstöku
héruð og bæir sjá fyrir
fræðslu barnanna fram til
fermingaraldurs og er þar með
lokið meginþættinum í
fræðslustarfsemi þess opin-
ustu fylgismönnum hans. í upp-
reisninni 1923 særðist Göring
hættulega og komst við illan
leik yfir landamærin til Austur-
ríkis og síðar til Italíu, eltur af
blóðhundum Gyðingaauðvalds-
ins. I Italíu dvaldi hann um hríð,
fór þaðan til Svíþjóðar og loks
1926 fekk hann leyfi til að sjá
föðurland sitt aftur. Síðan hefur
hannn staðið fremst í flokki
þeirra manna, sem á nokkrum
árum, hefur tekist að endur-
reisa Þýskaland.
Hermann Göring er það mik-
ig að þakka, að svo vel tókst
að kveða niður byltingatilraunir
kommúnista og marxista í árs-
byrjun 1933, en þá var það. að
Hermann Göring tók skjótt og
vel í taumana og afstýrði með
því blóðugri borgarastyrjöld í
landinu.
1. maí 1934 var það Göring
foraætisráðherra Prússlands, sem
gekk í marga klukkutíma í fylk-
ingum hins frjálsborna þýska
verkalýðs, til að sýna og sanna
að enda þótt í ráðherrastól sé,
þá er hann ekkert annað en
verkamaður þjóðar sinnar.
bera fyrir allan almenning. Sú
fræðsla sem bömin fá á þess-
um árum er byggð til undir-
búnings undir framhaldsnám
og því hvorki fugl né fiskur,
þegar út í lífið kemur. Það
eina hagnýta eftir þessa skóla-
vist í 6 ár, er lestur og skrift
og hrafl í stærðfræði. Það er
veganestið, sem þorri íslenzkr-
ar æsku leggur með út í hina
liörðu lífsbaráttu. Gagnfræða-
skólar og sérskólar, sem við
taka af barnaskólunum, koma
fjöldanum ekki að gagni, enda
langt of fáir og vanræktir af
hinu opinbera, svo sem mest
má vera. Nægir í því sam-
bandi að benda á hina 2 hús-
næðislausu gagnfræðaskóla í
Reykjavík, og Iðnskólann og
Verzlunarskólann, sem við-
komandi stéttir halda að
mestu uppi.
En sagan er eigi nema hálf-
sögð. Með umgetið veganesti
hefja ungmennin göngu sína
frá bamaskólunum í hina
miklu leit eftir starfi og
brauði. Fyrir of mörgum hefst
hér hungurganga þeirra í líf-
inu, sem endar jafnan á einn
og sama veg. Sumir slampast
af fyrir einskæra tilviljun,
aðrir fyrir framúrskarandi
dugnað en forsjón þjóðfélags-
ins á þar engan hlut í. Á
þennan hátt hefir þjóðfélag-
inu tekizt að mynda þétta
sveit vanræktra borgara, ör-
eigalýðinn, sem fyr eða síðar
sligar þjóðfélagið. Þetta á-
stand meðal hinnar islenzku
þjóðar, þar sem ótæmandi
verkefni bíða á öllum sviðum,
er fyrir löngu orðið óþolandi.
Landið er enn ónumið að
mestu og fiskimiðin umhverf-
is landið eru ótæmandi. Við
sjóinn vantar hafnir, um land-
ið vantar vegi, orkustöðvar
vantar til þess að vinna úr
hráefnunum, landið er nakið og
skóglaust, en skógræktin ein
væri nægilegt viðfangsefni fyr-
ir æskuna. En í þessu landi er
atvinnuleysi og eina úrræðið
til atvinnubóta að moka snjó.
Getur nokkur verið í vafa um
vanmátt og skussaskap þeirra,
sem ríkjum ráða, sem hugleið-
ir með gaumgæfni þetta þjóð-
félagsástand ? Hverjum heil-
skyggnum manni hlýtur að
vera það ljóst, að hið mesta
þjóðfélagslega tjón er fólgið í
því að hagnýta ekki starfs-
krafta borgaranna og að af
því leiðir márgfalt ranglæti.
Hver einasti óstarfandi maður
er byrði á þjóðfélaginu og
framfærsla hans, þótt lítilfjör-
leg sé, hvílir á herðum hinna
vinnandi manna. Þeir fá því
eigi að njóta afraksturs vinnu
sinnar nema að litlu leyti og
geta því aldrei notið gæða
lífsins í þeim mæli, sem þeir
verðskulda. En þyngst hvílir
þó ógæfan á þeim, sem bægt
er frá starfi og verða að lifa
á molum þeim, sem falla af
borðum þeirra sem eitthvað
hafa handa á milli. Hjá þeim
er hin ríkasta hvöt manneðl-
isins, s j álf sbj argarviðleitnin,
brotin á bak aftur, en það
tjón fær þjóðfélagið aldrei
bætt.
Þeir sem hamla á móti rétt-
mætum ádeilum á þetta þjóð-
félagsástand, skjóta þeim
skildi við, að ástandið sé sízt
verra hér en með öðrum þjóð-
um. En þessum mönnum sézt
yfir það, að þær orsakir, sem
liggja til grundvallar erfiðleik-
unl flestra annara þjóða, eru
hér alls ekki fyrir hendi. Hér'
kemur fámennið fyrst til
greina og í öðru lagi ótæm-
andi óleyst verkefni. Ennfrem-
ur eru framleiðsluvörur okkar
í háu verði, miðað við
framleiðslumöguleika, vegna
vaxandi tækni á öllum sviðum.
Og ennfremur eru fyrir hendi
miklir möguleikar til þess að
auka verðmæti framleiðslunn-
ar með því að vinna úr hrá-
efnum í landinu sjálfu og
skapa um leið nýja atvinnu-
möguleika fyrir fjölda manna.
Nei, erfiðleikar hinnar ísl.
þjóðar stafa fyrst og fremst
af skorti á manndómi og úr-
ræðaleysi þeirra, sem með
völdin fara. Fyrir þá tjáir
ekki lengur að benda á ófarir
annai'a þjóða sér til málsbóta.
Þjóðin mun brátt rísa upp og
kalla til forystu þá menn, sem
hafa hug og manndóm til þess
að horfast í augu við raun-
veruleikann og eru þess al-
búnir að liefja baráttuna til
fullkominnar viðreisnar á öll-
um sviðum þjóðlífsins. Og
það verður óhjákvæmilega
hlutverk æskunnar að vekja
þjóðina til þessa starfs.
Æskan krefst þess að skóla-
menntun sé aukin og færð í
hagnýtara horf, að ríkið ann-
ist skólana og jafnt fátæk-
um sem ríkurh sé séð fyrir
fræðslu til 16 ára aldurs.
Æskan krefst þess, að að
aflokinni skólavist sé öllum
ungmennum séð fyrir hæfu
þroskandi starfi, þar til hver
og einn getur valið sér æfi-
starf eftir þroska og hæfileik-
um.
Æskan krefst þess, að öllum
starfhæfum mönnum séu
tryggðir atvinnumöguleikar og
að hver beri það úr býtum,
sem honum réttilega ber.
Æskan krefst þess, að kom-
ið sé á samræmi í launa-
greiðslum á öllum sviðum og
kjör borgaranna jöfnuð, án til-
lits til þess hvað starfið heitir.
Æskan krefst fullkomins •
réttlætis til handa hverjum
einasta borgara, að jöfn virð-
ing sé borin fyrir öllum heið-
arlegum störfum, án tillits til
þess, hvort þau eru -unnin með
heila eða höndum.
Og til þess að kröfum þess-
um verði fullnægt, krefst æsk-
an þess, að hrundið verði af
stað framkvæmdum fyrir til-
stuðlan þess opinbera þannig,'
að fyrst vei’ði lagt í þau fyr-
irtæki, sem nauðsynlegust eru
og fyrst verða arðbær, og síð-
an haldið áfram, unz föst skip-
an er komin á atvinnumál þjóð
arinnar þannig, að atvinnuleysi
sé með öllu útiýmt.
Þegar svo er komið, mun
gullöld íslendinga hefjast að
nýju. x. x.
Æskulýðurinn
fylkir sér mn „ E L D I N G “.