Harðjaxl réttlætis og laga - 15.03.1925, Blaðsíða 4

í
tiARÐJAXl
á fyrsta árlnu þegar þetta var,
þass vegna er ég búinn að
gleyma mörgu sem var eða
akeði á þeim tima hin ástæðan
er aú, að ég get skilið að nú
verandi kynalóð líki mlður eí
ég fer að skrifa eltthvað mis
jifnt um afana og ömmurnar.
Vona ég nú að tólk virði á
betrl veg þótt eftlrfarandi kafUr
verðl ekki sem allra ítarlegastir.
I. KAFLI
Skaggahverflð náði frá Kol-
beinshaus og inn að Katfiviki.
Kolbeinshaus er skerið sem er
skamt fyrir innan hafnargarðlnn
eyitrl, ekki velt ég hvernlg
akerlð fékk þetta nafn, ekki
ótrúlegt að elnhver Kolbelnn
hafi steytt akipl afnu þar, samt
skal ekki fullyrt neltt um það.
Kaffivik er vestan við klettanef
það, sem Sjávarborg stendur nú
á, vlk þetta var nafnlaust fram
á miðja síðastllðna öld.
í þá tfð komu hér til lands
ekki nema 1—2 kaupför frá
útlöndum á ári hverju, fluttu þau
heizf kornvöru og fiairi lífs-
nauðiynjar svo sem sfróp, kaffi
og tegras, ásamt öðru, konfetti
og andlitsduft þekti fólk þá ekki,
enda innflutningshöftin ekkl búin
að ná staðfestingu.
Þar sem skipakomur voru svo
fátfðar, var hér ekki til neinn
eyrarrvlnnulýður, öll sú fjöl-
menna atétt skapaðlst imátt 0g
smátt laungu sfðar ettir þvi sem
siglingar jókust og útgerð til
fiskveiða stækkaði.
Allir karlmenn stunduðu sjó,
at fám undanskildum Þegar
kaupskipið kom, urðu skipverjar
sjálfir að koma vörunum á land,
og bar svo við einhverju sinni
vlð slfkt tækifæri, f suðvestan
atinnings golu, að þegar þeir
sem á uppskipunarbátuum voru
sleptu sér frá skipshllð með íull
fermi, að vlndurinn jókst og
skipverjar náðu ekki lendingu
en urðu að flæmast undan veðri
inn með öllum tjörum, komust
loks f vlk þetta, þar hvolfdi
bátnum en kaffið fór alt f sjóinn
og urðn menn fyrir bragðið að
vera kaffiiausir lengi á eftir, en
viklð fékk nafn af þessu og var
nefnt Kaffivlk.
Insti bærlnn f hverfinu hét að
Helgastöðum, er það þar aem
Lindargatan endar nú. Á Helga-
stöðum bjó ívar póstur mlkill
maður og sterkur, tór sá marga
svaðilförina, at honum kmn ég
margar sögur þótt ekki prentl
ég þær hér. fvar var afi Björns
bakara, þess er fyrstur bakaði
hranð í húsinu t2 við Frakkastfg.
Næst fyrir vestan Helgastaði
(Gvondur er kendur vlð þann
bæj eru Miðhú*, þá kemur Móa
kot, þar bjó Sigu ður, atkvæða-
mesti -*jó óknari i Skuggahverfi,
áttl hann áttærlng þann er
>Breiður hét, Btórt og tagurt
skip, fór hann suður-túrá á jóla-
föstu og upp úr nýári, vár hann
ætfð heppinn og duglegur, endá
völdusf ætið til hans hinir vö«k
u^tu menn. Fékk þá margnr
fátæklingurinn fiskbröndn i pott-
inn sina án þess þó að gjalda
50 aura iyrir hvert kg.
Jóhannes s& sem nú býr á
Lindargötu jo, er sonur Slgurðar
í Móakoti.
A rústum gamla Móakots
hefir nú verlð reyst -stór og
mikil höil af stelni ger, er það
fiskverkunarstöð ht. Kveldúl's,
sem er útgerðariélag er útlendur
maður á og stjórnar ásamt með
sonum sínum.
Pálsbær var fyrlr vestan Móa-
kot, þar bjó Páli gamli vaktarl.
Nokkru fyrir aldamst var bærinn
rlfinn og lftlð tlmbnrhús reist f
staðinn, en samt ekki alveg á
sama stað og gamli bærinn.
Milll Móakots og PáUbæjar
var Efsukot, þar bjó sú kona er
Elsa hét, var hún sú eina er
nám svörð 1 mýrarblettl þelm
sem var þar sem sl&turhúsið er
nú Var sú mýrl nefnd eftlr kerl-
ingunni og köliuð Elsmrýri.
Vindftelmar hét kot sem var
rétt efan til við það, sem hf.
Vöiundur #r núna, þar var Kort
Kortsson, var sagt að Iraf«!U-
mórl fylgdi ætt hans. Guðiún
dóttir hans er enn & lifi ettir
þvi secn ég bsst veit, og á helma
vestur i bæ.
Skuggl var kot sem atóð á
sfóru klöppinni aiveg niður við
sjó, var það elsta kotið í hverf
Inu enda dró hverfið nafn af því,
þar áttl Capraslus helma> ein-
hentur maður en heljarmenni áð
burðum, aliir fomienn keptust
um að ná C»pra«lusi á aktp tll
sín og var það merkilegt, þar
rem maðurlnn var svo b’caður.
Ætfð hafðl íorni3ðu'inn hann á
smu b^rói hjá hveijam svo tem
reri, þelr vissu nefniliaga að ekki
myndl verða >snúið á< það borðið
sem Capraslus iegði út á.
Norðvestan við skugga stóð
bærinn >Klöpp« þar bjó Niels,
duglegur og harðvfer maður,
Helga hét h*ns kona, skörungur
hinn mesti aívinnandi, átti
hún stóra og framúrskarandi
góða kálgarðt. hafði helmilið
af þeim hlð manta bj-rgræði nú
eru þeir búnir að vera, etns og
margt annað, því verksmiðjan
Völundnr stendur nú þar sem
þelr voru áður. I þennan tíma
var svörður eða mór hafður
aðallega tll eldsneytls, voru
nokkrir sem hófðu dálitlar tekjur
a( þvi að taká hann upp og
selja öðrum, auk þess sem h. <ft
var tii eigin helmilisnotkuner.
Helga var ein af þeim sem þetta
stundaði, fór húu ein með fóst-
urdóttur Inn í mýri og tók upp,
gamla konan feldi og kast' ði af
páinnm < pp á b kkann, en
stúlkan tók vtð og hlóð köstlnn
Þegar gamli konan v.rð þreyit
í baklnu þa stökk hún upp úr
gröfinni veltl sér uui hrygg, var
þegar aflúln og byrjaðl attur.
Þegar nútfmans málnðu bióma-
rósirnar í þröngu pllsunum lesa
þetta munu þær segjv, >ó, hvað
kerlingln hefir verið vemmlleg«,
en þegar Jón Þotiáksson les
það mun hann segja sem svo,
>25 krónur hatði ég á dag við
mótökuna 1917, en aldrei var
ég samt svo þr'yttur að ég
þyrftl að velt» mér um hrygg.
Fyrir annnan og v«stan >Klöpp«
var Nikulásarkot, var þar Niku-
las sjómaður etns og aðrlr en
auk þess vel hagur á jnn og
kopar. Nikulás þe»si var sa fyrsti
sem notaði elrllt við skinnvetkun
(blástelnn þektist ekki í þá tfó)
Tvo sonu átti Nikuiái, hét
annar Guðmu .dur en hinn Haf-
llðl Tók ILfl ði upp iðju föður
sfns að verka og llta skmn og
gera þar at klæði h.nda sjó-
mönnum. (Frh).
Ábrgðarmaður. Svsinn Jónsaon.
Prentsm. Hallgrims BenedlktRnonnr
B&tSitekMtrWtl