Nýtt kvennablað - 01.02.1942, Blaðsíða 18

NÝT'J' KVI5NNABLAÐ
Hulda Stefánsdóttir,
forstöðukona Hús-
mæðraskólans.
Mælti forstöðukonan af einurð og örvggi og
sagði skólann setlan.
Sálniar voru sungnir fyrir og eftir. Var skóla-
setningin liálíðleg stund öllum nærstöddum.
Á eftir máttu gestir skoða skólann hatt og
lágt; voru og kaffiveitingar á cfri hæð hússins
og þáðu geslir góðgerðir.
Skólinn.
Skólinn er tvær liæðir auk k.jallara og svefn-
lofts, en þar eru 7 lierbergi, 5 fyrir heimavistar-
nema, en 2 kennaraherbergi.
Þá er á efri iiæð kennslueldbús fyrir heima-
vistarnema, borðstofa og kennslustofa og 2 lier-
bergi forstöðukonunnar. Á neðri bæðinni er
kennslueldhús fvrir beimangöngunema, borð-
og kennslustofa, dagstofa og skrifstofa, sem
nota á fyrst í slað fyrir vefnaðarslofu, meðan
verið er að ganga frá kjallaranum, en þar eiga
að vera vefnaðarstofur og saumastofa aulc
geymslu.
Næsta liaust cr áformað að skólinn bafi sam-
band við vöggustofu Sumargjafar í Tjarnar-
götu, og fylgjast nemar þá með vcxli og við-
gangi barna.
Húsakynni eru öll bin vistleguslu og smekk-
lega fyrir komið. Inugangur skólans fagur.
Árnar Nýll kvennablað skólanum hainingju
og farsældar á komandi límum. G. St.
Lyftir vonum léll á flug,
lenging dagsins spora;
þiðnar ís af þrcyllum bug,
þegar fer að vora.
G. S. Hafdal.
TlnisirBiir krdjiiit amiaa s
€kll till'il.
Ameríská kvenréttindakonan, Jessica Smith, ritaði
í tilefni af kvennaþingi, sem halcliö var i haust i
Moskva, grein þá, sem hér birtist útdráttur úr. Gef-
ur lnin islenzkum konum nokkra hugmynd um,
hvernig Sovétkonan berst af óbilandi hugrekki og
fórnfýsi viS hliS karlmannsins fyrir frelsi þjóðar
sinnar.
„Kæru systar, konur úm heim allan.
Frrlsi og örlög barna vorra, bnrðra, eigin-
nuinna og vina er i höndum vor sjálfra.
Tímarnir lcrefjast annars en tára.
Ekkert, nema harðvítug og hvíldarlaus bar-
átla móli fasismanum þar lil alger sigur er
unninn á innrásarsveitum Hitlers, getur bjarg-
að þjóðum vorum og f jölskyldum undan þræl-
dó.mi og smán. Rauði herinn bersl hetjulega
fgrir frelsi og hamingju alls mannkyns. liar-
áttan um framtíð heimsins er háð við Smol-
ensk og meðfram Dnjepr.
Vér berjumst fyrir réttlátum málstað. Övin-
urinn verður upprættur. Vér munum fagna
sigri.“
Á þessum orðum endaði hin cldheita áskor-
un, er liinar hugrökku konur Sovéiríkjanua
sendu konum um allan heim frá hinum mikla
andfasistafundi kvenna, sem haldinn var i
Moskva 7. Sept. 1911.
Ræðum og áskorunum fundarins var útvarjj-
að á stuttbylgjum til annarra landa. Það lxlulu
hverri oklcar að vera átakanleg og ógleymanleg
augnablik, að blusta á hinar sterlcu, herskáu
raddir þessara kvenna, sem eiga í hinu grimmi-
legasla og blóðugasta stríði, sem mannkynið
liefur nokkru sinni háð. Þcssar raddir brenndu
inn í vitund okkar vissuna um bið aðdáanlega
hugrekki, sem Sovélkónan sýnir við skyldu-
störfin á l>ak við víglínuna, þar sem þær talca
upp störf karlmannanna í hcrnum: á vígvcll-
inum sjálfum, þar sem þær hjúkra særðum, i
skothríðinni bak við viglínur óvinarins, þar
sem þær taka þált í hinum ævintýralegu dáðum
smáskæruhópanna og í hinum umsetnu horg-
um, þar sem þær verja sín eigin stræti og lieim-
ili og börn, verja okkur, aðrar konur i heimin-
um, með því að leggja líf sitl í sölurnar. I ljósi
þessa virtust öll störf okkar, sem ennþá njót-
um friðarins í binu bjarta ljósi dagsins, svo ó-
endanlega lítið brot af því, sem við gætum gerl
til að hjálpa þeim og vernda okkar eigin fram-