Nýtt kvennablað - 01.02.1942, Blaðsíða 20

16
NÝTT KVENNABLAÐ
Góður landkynnir.
Vesturíslenzka skáldkonan Jakobína Jolinson
er mörguni kunn hér á landi síðan liún ferðað-
ist licr um, sem gestur okkar, árið 1935, og af
ljóðabckinni „Kertaljós“, sem kom lit fy-rir
nokkrum árum.
Hitt vila færri að hún liefir lagt mikið starf
Þar voru mættir fulltrúar frá öllum stéttum
og starfsgreinum þjpðfélagsins: þingmenn,
kennarar, sporvagnsstjórar, búðarslúlkur,
læknar, verksnwðjustúlkur, liúsmæður o. s. frv.,
sem höfðu að baki sér félagasamtök, er telja
2 milljónir kvenna.
Eftirfarandi ávarp eða kveðja með 25000
undirskriftum var send rússneskum konum:
„Vér lofum og leggjum við drengskap
vorn, að vér skulum berjast eins og þér
liafið liarizt, að vér skulum gera vort ítr-
asla i þjónuslu landvarnanna, i verksmiðj-
imum, i framleiðslu landbúnaðarins og á
lieimilunum, svo að Bretland og Sovétríkin
i náinni samvinnu og með stuðningi allra
lýðræðisríkja, geti á sem skemmstum, tíma
sigrazt á sameiginlegum óvini og þannig
fært öllum þjóðum heimsins frelsi og
sigur.“
(Úr Int. Woinen News).
i að útbreiða þekkingu í Vesturheimi um land
okkar og þjóð. Síðastliðinn vetur flutti hún 54
fyrirlestra í ýmsum borgum i Bandarikjunum,
um Island og íslenzkl þjóðerni, og einnig hefir
hún þýtt nokkuð af bókmenntum okkar á
ensku, I. d. leikrilið „Lénharður fógeti, eflir
Einar Kvaran.
Fyrir nokjcru síðan birti útbreitt kvennablað,
sem gefið er úl í Boston, mynd af henni i is-
lenzkum þjóðbúningi. Segir blaðið um leið frá
helztu æfiatriðum hennar, þar á meðal ferðinni
heim, og flytur eftir hana kvæði.
Þula sú, er liér fer á eftir, hefir komið í vestur-
islenzku blaði, en mun flestum lesendum þessa
blaðs ókunn. ,
ANNAN ÁGÚST, 1941.
Heyri' eg utan úr heiminum,
„hátt er þar látiö, sárt er þar grátið.“
Sé eg hungur, sé eg eld,
sé eg renna blóð.
— Mér eru tár i augum, móöir mín góö.
.... Manstu. er eg kvaddi, þá gafst þú mér grip,
gafstu mér heiöblátt klæöi,
— gafst mér heiðblátt rúnum ofiö klæSi.
Ef mig sækir strit og stríö,
stig eg á það klæöi,
mæli fyrir munni gamalt kvæði.
Kyrrir þá og birtir, —• klæöiö tekst á loft.
Eg hefi reynt þaö oft og oft,
aldrei skal þaö bregöast, né tregöast.
Sæl og örugg sigli eg Irezta leiöi.
„Svanasöng á heiði“,
heyri eg tiöum á því töfra skeiöi.
.... Heyri’ eg víöa um Vesturheim
viökvæmt lag í morgun:
„Draumalandiö“ 1>jarta.
„Um hásumar flý eg þér aö lijarta."
„Ó, guö vors lands“ — 111 eö blíðum bænastöfum —
„blessaðu Fjallkonuna noröur í höfum.“
Fegurð hennar íirnist eigi hót,
„Þótt þú langförull legöir sérhvert land undir fót.“
11 vaöa dagur er í dag?
— Mjúkt í blíöviðris blænum
berst tnér „íslands lag“.
Þaö er annar ágúst,
íslendingar finnast,
allra dýru söngvanna aö minnast."
— Stígum ]>vi á klæði,
þyljum krafta kvæði,
þyljum vestur-íslenzkt kraftakvæöi!
(ileymum sorg og stríði’ um stund,
stílum vonar-ljóö.
Veljum nýja lýöveldinu vestræn vögguljóö,
því nú er niargs aö minnast,
móöir mín góö !
Jakobína Johnson.
(Flutt á ísl.daginn að Silver Lake, Washington).