Morgunblaðið - 21.06.2009, Side 20

20 Draumastarfið
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. JÚNÍ 2009
Eftir Valgerði Þ. Jónsdóttur
vjon@mbl.is
U
ndirdjúpin eru heill
heimur út af fyrir sig
eins og flestir land-
krabbar vita. Þeir
hafa séð það í sjón-
varpinu eða bíómyndum, rétt eins
og Jónína Herdís Ólafsdóttir áður
en hún vissi hvað hún vildi verða
þegar hún yrði stór. Þá uppgötvun
gerði hún – eða svo gott sem – í
sumarfríinu sínu fyrir tveimur ár-
um.
„Ég var búin með þrjú ár á
náttúrulífsbraut í Fjölbrautaskól-
anum í Garðabæ og vann á Hrafn-
istu þegar ég fór með mömmu til
Krítar. Þar sem ég er ekkert fyrir
að liggja í sólbaði kannaði ég hvað
annað væri hægt að gera þarna.
Boðið var upp á fjögurra daga kaf-
aranámskeið, sem ég ákvað að
skella mér á, en í því fólst talsvert
bóklegt nám, nokkra stunda köfun
í sundlaug og fjórar kafanir í sjó
með og án gleraugna og önd-
unarpípu, svokallaðs lunga,“ segir
Jónína Herdís, sem sneri heim með
byrjunarréttindi í köfun uppá vas-
ann og draum um frekari dýfur.
Dýrahirðir í Flórída
Hún hélt þó sínu striki um
haustið því hún hafði bókað sig til
starfa á friðverndunarsvæði villi-
katta í Tampa í Flórída. Þar fékk
hún lærlingsstöðu og tók mörg
námskeið í meðhöndlun og um-
hirðu tígrisdýra, ljóna og annarra
villtra dýra af kattarkyni. „Ég var
dýrahirðir í þrjá mánuði eins og
ráðningin hljóðaði uppá, kom þá
heim og var hálf eirðarlaus, ennþá
að hugsa um köfun, en hafði ekki
hugmynd um hvað Ísland hefði
uppá að bjóða í þeim efnum,“ segir
Jónína Herdís.
Hún komst fljótt að raun um að
margir möguleikar voru í boði, fjöl-
breytt námskeið fyrir byrjendur og
lengra komna hjá þremur köfunar-
skólum og mikil gróska í starfsemi
allra, árið um kring. „Ég byrjaði á
eins dags þurrbúningsnámskeiði
hjá Kafari.is í Hafnarfirði, annað
kom ekki til greina því hér er afar
sjaldan kafað í blautbúningum eins
og á námskeiðinu á Krít og yf-
irleitt þar sem vatn er hlýtt. Ég er
sannfærð um að þeir sem læra köf-
un hérna heima verða betri kafarar
en þeir sem læra erlendis, einfald-
lega vegna þess að búnaðurinn og
aðstæður eru talsvert meira krefj-
andi,“ segir Jónína Herdís og út-
skýrir muninn:
„Þurrbúningur er miklu flóknari
búnaður, hann er með loftslöngu til
þess að kafarinn geti dælt lofti í og
úr búningnum eftir því hvað kafað
er á miklu dýpi. Við þrýsting
þjappast loftið saman og því er
stórhættulegt að kafa djúpt án
þess að bæta lofti í búninginn. Að-
stæður til köfunar á Íslandi geta
verið býsna erfiðar, kuldi og oft á
tíðum slæmt skyggni fela í sér
mikla áskorun og reyna á vilja-
styrkinn. Köfun er í rauninni
jaðarsport, sem eykur adrenalínið í
líkamanum, en getur jafnframt
verið afslappandi og veitt mikla
hugarró.“
Alls konar kafanir
Jónína Herdís var fljót að átta
sig á að hún var komin á rétta
hillu í lífinu og stefndi ótrauð á
köfunarkennaranám. Áður en til
þess kæmi þurfti hún að eiga 100
kafanir að baki. Hún var fljót að
ná þeim fjölda á ýmsum nám-
skeiðum bæði í sjó og vatni; björg-
unarköfun, skyndihjálp og kafara-
meistaranámskeiði (divemaster),
sem einnig byggist á bóklegu námi,
t.d. eðlisfræði og markaðssetningu
sportköfunar. „Ég tók ennfremur
svokallað nitrox-námskeið, þar sem
kennd er notkun gastegunda með
hærra súrefnismagni en 21%, og
ísköfun. Þá var mér ekkert að van-
búnaði að hefja kennaranámið,“
Á bólakafi
Morgunblaðið/Heiddi
Köfun og ferðamennska Jónína Herdís Ólafsdóttir segir köfunaráhuga alltaf að aukast og hingað komi æ fleiri erlendir ferðamenn gagngert til að kafa,
enda enda séu hér mörg svæði í sjó og vötnum ókönnuð og önnur rómuð fyrir fegurð. Gjárnar á Þingvöllum eru eitt vinsælasta köfunarsvæðið.
Henni leiðist að liggja í
sólbaði og þess vegna
kaus hún að fara á stutt
námskeið í köfun.
Tveimur árum síðar
stundar Jónína Herdís
Ólafsdóttir köfun af
kappi og kennir öðrum.
Ljósmynd/Paul Heinerth
Arnarhreiðrið Jónína Herdís kafar í Eagle’s Nest, stóru hellakerfi skammt
frá Tampa í Flórída. Hún segir að Flórída sé mekka hellaköfunar.
Ljósmynd/Paul Heinerth
Framandi Í Flórída er köfun fjölbreytt. Hér er höfuðlaug Ginnie Springs.
‘‘KÖFUN ER Í RAUNINNIJAÐARSPORT, SEM EYK-UR ADRENALÍNIÐ Í LÍK-AMANUM, EN GETUR
JAFNFRAMT VERIÐ AF-
SLAPPANDI OG VEITT
MIKLA HUGARRÓ.