Morgunblaðið - 01.07.2009, Síða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. JÚLÍ 2009
svip. Það var ratvísi Rósu og glöggt
auga fyrir umhverfinu sem varð til
þess að við fundum fljótt leiðina.
Hún hafði engu gleymt og þá skynj-
aði ég vel þá vernd og það skjól sem
ég hafði notið í fylgd hennar fyrr-
um. Í þessari ferð var Rósa orðin
veik og átti nokkrar erfiðar lyfja-
meðferðir að baki. Hún bar sig
samt svo ótrúlega vel að mér tókst
að gleyma því að tíminn var að
hlaupa frá okkur.
Við Rósa fórum ólíkar leiðir í líf-
inu og stundum liðu mörg ár á milli
funda okkar. Það var þó alltaf auð-
velt að taka upp þráðinn því hann
var sterkur og traustur. Ég kveð að
lokum vinkonu mína með litlu ljóði
eftir Ingólf Jónsson frá Prest-
bakka:
Hvar sem þú ferð, er leið þín ljósi
nær,
er lýst af sól. Hvert blóm, er fegurst
grær,
er blómið þitt. Við ljúfan lífsins stig
það lifir, dreymir, angar fyrir þig.
Ég sendi eiginmanni Rósu, Sæ-
mundi, börnum og barnabörnum
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Sveinbjörg Sveinbjörnsdóttir.
Það má segja að lífið sé ferðalag
og þegar ég hugsa um ferðalagið
sem ég fór í með Rósu þá kemur
fyrst upp í hugann þegar ég sá
hana í fyrsta skiptið.
Það var um sumar í sólinni aust-
ur á Vopnafirði. Ég man ekki hvaða
ár það var en ég var bara krakki,
kannski svona 12 ára. Sæmundur
frændi minn var kominn í heimsókn
með kærustuna sína til að sýna
henni æskustöðvarnar. Þau eru inni
í stofu í Hamrahlíðinni hjá mömmu
og pabba þegar ég kem heim og ég
fer inn til að heilsa þeim. Vá! Rósa
situr í fanginu á Sæmundi og held-
ur utan um hálsinn á honum. Ég
man að ég hugsaði, þetta ætla ég
sko að gera þegar ég eignast kær-
asta, mér fannst þau svo falleg og
Rósa var sú flottasta og fallegasta
skvísa sem ég hafði séð. Ég man að
hún var með mikið uppsett ljóst
hár, augnskugga og bleikan varalit.
Ég var mjög feimin þegar ég heils-
aði þeim og þorði lítið að tala við
þetta glæsilega par. Á þessum ár-
um fannst mér Rósa vera kona og
svo miklu eldri en ég.
Á næstu árum þegar ég kom í
höfuðborgina þá var ég alltaf vel-
komin til þeirra og ég sóttist eftir
því að gista hjá þeim. Þegar ég fór í
framhaldsskóla þá varð Rósa eins-
konar mamma mín í Reykjavík. Ég
gat leitað með allt til hennar og átti
alltaf athvarf hjá þeim Sæmundi.
Hún var alltaf tilbúin að hlusta á
mig, gefa mér ráð og líka að stytta
buxurnar sem ég keypti mér í Faco.
Þegar ég kynnti Hafstein fyrir
þeim þá var ég álíka stressuð og
þegar ég fór með hann í fyrsta
skiptið til Vopnafjarðar. Ég lét líka
Rósu vita á undan öllum þegar við
trúlofuðum okkur. Allt í einu var
Rósa ekki bara skvísan, mamman í
Reykjavík heldur líka ein af bestu
vinkonum mínum. Við vorum líkar í
mörgu og höfðum svipaðar skoðanir
enda báðar steingeitur.
Margar góðar stundir áttum við í
Melgerðinu. Það var grillað, setið
og spjallað í sólinni á pallinum og
alltaf var hægt að droppa inn í
kaffisopa. Við deildum því litla í líf-
inu jafnt og því sem var hjartakvöl
okkar og það byggði upp okkar vin-
áttu.
Ég er svo óendanlega þakklát
fyrir ferðalagið með Rósu. Við ætl-
uðum okkur reyndar að fara saman
í sólarferðalag þegar ég varð 50 ára
og hún 60 ára en úr því gat ekki
orðið. Við áttum nokkrar frábærar
stundir saman á síðustu mánuðum.
Humarveisla á Fjöruborðinu í til-
efni af brúðkaupsafmælinu þeirra
Sæmundar, heimsókn í sumarbú-
staðinn á Þingvöllum og notalegar
stundir í Krosshömrunum.
Ein af þeim gjöfum sem Rósa
fékk í lífinu var hugrekki og mun ég
alltaf minnast hennar þannig ásamt
allri vináttu hennar sem aldrei bar
skugga á í 40 ár.
Elsku fjölskylda, sækið kjark í
lífið sjálft.
Valdís.
Albert
Ólafsson
✝ Albert Ólafssonbakarameistari
fæddist í Reykjavík 8.
október 1924. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi 13.
júní síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju 23. júní.
Meira: mbl.is/minningar
Guðmundur
Halldór
Atlason
✝ Guðmundur Hall-dór Atlason
fæddist í Reykjavík 2.
janúar 1958. Hann
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ 18.
júní síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Háteigskirkju 29. júní.
Meira: mbl.is/minningar
Jón
Stefánsson
✝ Jón Stefánssonfæddist á Hjalta-
stöðum í Blönduhlíð í
Skagafirði 28. apríl
1923. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Sauðárkróks 15. júní
2009 og fór útför
hans fram frá Sauðárkrókskirkju 20.
júní.
Meira: mbl/minningar
Sirrý Hulda
Jóhannsdóttir
✝ Sirrý Hulda Jó-hannsdóttir
fæddist á Ísafirði 29.
júní 1938. Hún lést í
Reykjavík 5. maí
2009 og fór útför
hennar fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í
kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar
Sæunn
Jónsdóttir
✝ Sæunn Jóns-dóttir fæddist á
Minna-Grindli í Fljót-
um í Skagafirði 4.
september 1917. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 31. maí og
fór útför hennar fram
frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði 11. júní.
Meira: mbl.is/minningar
Frá því ég man eft-
ir mér fyrst hefur þú
verið til staðar fyrir
mig. Ef ég datt eða
átti erfitt með að gera
eitthvað komst þú mér til hjálpar
með þínu hlýja brosi. Ekki man ég
eftir því að þú hafir nokkurn tíma
skammað mig heldur sagðir þú mér
hvernig best væri að gera hlutina.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar ég skrifa þessa grein
og eflaust gæti ég fyllt heila síðu af
skemmtilegum samræðum og atvik-
um sem hafa komið upp um ævina,
þessar minningar eru mér afar dýr-
mætar og hjálpa mér í gegnum
þessar erfiðu stundir. Þú varst
kannski ekki alltaf sá þolinmóðasti
en fyrir mér varstu það. Það sem
þú nenntir að stjana í kringum litla
afastelpu sem sagðist hafa afa sinn í
rassvasanum og alveg þar til ég
varð stór þegar við hjálpuðum
hvort öðru. Ég áttaði mig kannski
ekki á því áður, en núna veit ég
það, þú varst einn minn besti vinur,
einhver sem ég gat leitað til, ein-
hver sem ég gat spjallað við, ein-
hver sem ég gat treyst hundrað
prósent og einhver sem tók alltaf á
móti mér með sinni hlýju hendi.
Mikið var ég heppin að eiga þig
sem afa. Ég mun sakna svo mikið
að sitja hér við eldhúsborðið mitt
með ykkur ömmu og spjalla um
ýmsa hluti. Sérstaklega mun ég
sakna þess að hlusta á sögurnar
þínar um hluti sem hafa gerst, eng-
inn mun deila um það að á ferðinni
var maður með mikla vitneskju og
greind.
Elsku afi minn, þrátt fyrir mikla
sorg þá róar það huga minn að þú
sért núna kominn til hennar ömmu,
konunnar sem þú alltaf horfðir á
eins og það væri í fyrsta skipti sem
þú værir að sjá hana. Þið leiddust
hönd í hönd í gegnum lífið, trú og
traust hvort öðru og fjölskyldu ykk-
ar. Aldrei gat ég séð ykkur fyrir
mér hvort án annars enda var ekki
langur tími á milli þess að þið
fengjuð hvíldina löngu. Takk fyrir
kærleikinn sem þú gafst mér og allt
það sem þú kenndir mér.
Sylvía Þóra.
Elsku besti afi, við vitum að þér
líður vel og þú ert búinn að hitta
ömmu á ný.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við þökkum allar góðar minn-
ingar og frábærar stundir sem við
áttum með þér, við munum ávallt
varðveita þær.
Þín barnabörn
Gestína Þórunn, Andrea Dögg,
Sara Björk, Óskar Andreas,
Þóra Katrín og Soffía Karen.
26. maí síðastliðinn lést Þóra Er-
lendsdóttir eiginkona Guðbrands
Þorsteinssonar, móðurbróður míns.
Guðbrandur
Þorsteinsson
✝ Guðbrandur Þor-steinsson fæddist
í Reykjavík 18. maí
1928. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 19. júní
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju 25.
júní.
Hinn 19 júní lést síð-
an Guðbrandur. Eftir
fimmtíu og níu ára
sambúð eru tuttugu
og fjórir dagar á milli
þess að þau létust.
Guðbrandur var for-
maður Félags ungra
jafnaðarmanna um
skeið og lagði mikla
áherslu á öflugt fé-
lagslíf. Var um að
ræða leiksýningar,
ferðalög félagsins og
spilakvöld. Það var til
nýbreytni í formanns-
tíð hans að fenginn var norskur dá-
valdur, sem gekk undir sviðsnafn-
inu Valdosa til að skemmta í
Austurbæjarbíói og fyllti hann hús
nokkrum sinnum. Þegar keypt var
íbúð í byggingu í Keflavík, þá er til
glöggvunar nútímafólki, að allir
hlutir voru skammtaðir á þessum
árum, m.a. sement. Til þess að
drýgja sementið með stærri möl, þá
var möl sem heflaðist út fyrir mal-
arvegi mokuð með handafli upp á
litla vörubíla og sett með í steyp-
una. Þannig var tæknistigið þegar
þau fluttu suður, Guðbrandur og
Þóra. Rétt fyrir 1960 kaupa þau svo
aftur fokhelt á Faxabraut í raðhúsi
á tveim hæðum. Það er heimilið
sem börn þeirra muna sem upp-
vaxtarheimilið, heimili umhyggju og
hlýju. Þau voru mjög samrýnd Guð-
brandur og Þóra og þau 59 ár, sem
sambúð þeirra varði, bar ekki
skugga á samband þeirra. Það var
einkennandi fyrir þau bæði, að
systkin þeirra voru flest í næsta ná-
grenni. Það voru því til stórfjöl-
skyldur til beggja átta fyrir börnin.
Og þessar stórfjölskyldur voru
samhentar. Heimili barna Guð-
brands og Þóru var því ekki aðeins
heimili hlýju og vináttu, heldur
teygði það sig einnig út í stórfjöl-
skyldurnar. Það tilheyrði að stór-
fjölskyldurnar komu saman við
skírnir og fermingar, og var oft
margt um manninn á þeim sam-
komum, sem alltaf var létt yfir og
töluvert lagt í viðurgerning. Það
voru ánægjustundir að koma saman
á þeim árum. Og stundum var farið
í veiðitúra, oft mörg saman úr stór-
fjölskyldunni. Guðbrandur var góð-
ur sögumaður og hafði gaman af að
segja frá. En það var alltaf eitthvað
af léttara taginu. Börnin og barna-
börnin voru mjög hænd að þeim
hjónum.
Samheldni fjölskyldunnar kom
fram í því, að það var vakað yfir
þeim báðum alla banalegu þeirra.
Ég sem nú kveð frænda minn naut
þess að vera fyrsta barnabarn for-
eldra Guðbrands og hann er ekki
fullra átján ára þegar ég fæðist. Og
frá því ég man eftir mér, þá vorum
við Guðbrandur vinir og mér var
alltaf vel tekið á heimili hans, og
Þóra og eiginkona mín voru miklar
vinkonur. Guðbrandur var orðinn
heilsuveill, enda orðinn nokkuð við
aldur, því gerði ég ekki ráð fyrir að
hann þyldi lengi við að missa Þóru,
en mig óraði ekki fyrir að svo stutt
yrði á milli þeirra. En svo er hann
farinn á eftir konu sinni, og það er
besta hinsta ferð fyrir hann, þessi
hinsta ferð sem fyrir okkur öllum
liggur. Megi þau hjón njóta alls
hins besta í annarri tilveru.
Þorsteinn Hákonarson.
Í dag er til grafar borinn vinur
minn og frímúrarabróðir, Guð-
brandur Þorsteinsson. Aðeins er
liðinn tæpur mánuður síðan lífs-
förunautur hans til 59 ára, Þóra Er-
lendsdóttir, var borin til grafar.
Þau hjón höfðu alla tíð verið mjög
samrýnd svo eftir var tekið.
Fyrstu kynni mín af Guðbrandi
voru vegna starfa okkar á Keflavík-
urflugvelli. Guðbrandur hóf störf
sem lögregluþjónn, aðalbókari og
síðar skrifstofustjóri hjá lögreglu-
embættinu á Keflavíkurflugvelli.
Keflavíkurflugvöllur var þá sérstakt
lögsagnarumdæmi og starfsemi
þess ákaflega umfangsmikil á sviði
löggæslu og tollgæslu. Það var þó
ekki fyrr en við báðir gengum í frí-
múrarastúkuna Mími í Reykjavík,
hann 1976 en ég ári síðar, sem
kynni okkar hófust fyrir alvöru. Um
leið gengum við líka í frímúrara-
klúbbinn Norðurljós á Vellinum
(Northern Lights Masonary Club)
en hann var jafnt fyrir Íslendinga
og Bandaríkjamenn. Voru margir
æðstu yfirmenn Varnarliðsins oft
virkir meðlimir í honum auk
margra málsmetandi Íslendinga.
Var starfsemi hans mjög blómleg á
sviði félagsmála og velferðarmála
mestallan tímann sem Varnarliðið
var hér. Stóð hann oft fyrir ferðum
um landið og fjölsóttum uppákom-
um og samkomum og studdi ýmis
velferðarmál bæði innan og utan
Vallarins. Árið 1978 var stofnuð í
Keflavík Jóhannesarstúkan Sindri.
Vorum við Guðbrandur stofnfélagar
í stúkunni. Þegar Guðbrandur lét af
störfum í lögreglunni (samkvæmt
95 ára reglunni) árið 1988 eftir 36
ára starf (ég hætti 10 árum seinna)
þá héldum við áfram að sækja fundi
uppi á flugvelli.
Guðbrandi þótti alltaf vænt um
gamla vinnustaðinn sinn og var þá
oft komið við á lögregluvarðstof-
unni í Grænási til að heilsa upp á
gömlu félagana. Guðbrandur var
mikill jeppaáhugamaður, vildi ekk-
ert nema úrvalsbíla og skipti reglu-
lega á þriggja ára fresti. Það var
stuttu fyrir andlát Þóru að ég sat í
með honum og Óskari tengdasyni
hans þegar hann var að prófa for-
láta jeppa frá Sissa. Hann var
sterklega að hugsa um að fá sér
nýjan þó heilsan væri ekki upp á
það besta. Guðbrandur og Þóra
bjuggu fyrst á Faxabrautinni í
Keflavík en keyptu síðar einbýlis-
hús á Freyjuvöllum þar sem þau
bjuggu sér glæsilegt heimili. Eftir
að börnin voru farin að heiman
seldu þau þar og keyptu Vatnsholt
12 og bjuggu þar til æviloka.
1980 keyptu þau sér sumarhús í
Biskupstungum sem þau gerðu að
miklum sælureit. Þar áttu þau og
fjölskyldan margar unaðsstundir.
Gaman var að sjá Guðbrand á stíg-
vélum ofan í skurði, gleiðbrosandi
með skóflu í hendinni. Guðbrandur
lét sér ákaflega annt um fjölskyldu
sína. Mestu gleðistundir hans og
Þóru voru þegar börnin og barna-
börnin komu í heimsókn. Ég og
kona mín sendum börnum, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
Guðbrands og Þóru okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Jóhannsson.
Elsku besti langafi, við kveðjum
þig með bæn sem þú heyrðir lang-
ömmu kenna ömmum og
mömmum okkar, og þær hafa síð-
an kennt okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Megi guð og allir englarnir
passa þig og langömmu.
Þín barnabarnabörn
Sædís Ósk, Kamilla Birta, Ben-
óný Einar, Viktoría Rose, Fjóla
Dís og Ásdís Lilja.
HINSTA KVEÐJA Minningar á mbl.is
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
SIGURÐAR RINGSTED.
Hulda Haraldsdóttir,
Sigurður G. Ringsted, Sigrún Skarphéðinsdóttir,
Haraldur Ringsted,
Guðmundur Ringsted,
Anna Ringsted,
Pétur Ringsted, Sigríður Þórólfsdóttir,
Huld Ringsted, Hallgrímur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.