Nýtt kvennablað - 01.03.1946, Blaðsíða 5
Dáín, horfín — harmafregnl
Hulda,
Unnur Benediktsdóttir Bjarklind
GuDtinna Jónsdóttir frá Hömrum
Þessi nöfn geymum við allar í ást og þökk.
Atgjörfi og yndisþokka áttu þessar þingeysku
konur, og lönd og ríki í hugansheimi, sem þær
græddu og vörðu. í ljóða íþróttinni náðu þær
svo langt, að það lýsir af verkum þeirra, — „og
börnin ung þar litu morgunljóma, og landsýn
ellin grá? (Sælín fagra).
Þjóðhátíðarkvæði Huldu, sem prentað er á
fyrstu síðu, eigum við að læra, og syngja það
við hvert tækifæri, t. d. á öllum kvenfélagsfund-
um. Þið verðið að fá söngkennara eða organ-
leikara, einu sinni eða tvisvar, á fundi til að
kenna ykkur lag Emils Thoroddsen, sem er svo
gullfallegt. Þetta er bezti þjóðsöngurinn sem
við eigum. Og v.ið konurnar ættum ekki að
verða síðastar til að kannast við það.
Sorö er ekki stór bær, 5—6 þúsund íbúar, en
þar er menntaskóli, „Akademiet", þar sem
nemendurnir eru 7 eða 8 hundruð svo „húf-
urnar“ setja svip sinn á bæinn. Menntaskólinn
er rétt niður við vatnið, skarnmt frá hinni þekktu
Absalonskirkju. Umhverfis menntaskólann er
fagur garður, sem er opinn almenningi. Skógur-
inn er svo mikill umhverfis Sorö að maður sakn-
ar ekki eins mikið fjallanna, svo er vatnið til
mikillar prýði; það er hefð í skólanum að ganga
umhverfis það einhvern dag í byrjun námstímans,
mig minnir að það sé um tveggja tíma gangur.
Við fórum margar skemmtiferðir um ná-
grennið, þegar ég var þar 1921. Frk. Vestergaard
sá æfinlega um Jiessi ferðalög og gerði okkur
þau sem ódýrust, lagði hún Jrá kennslukonuna
alveg til hliðar og var hrókur alls fagnaðar.
Frk. Vestergaard tókst að halda skólanum
áfram öll stríðsárin, en Jjrautalaust gekk það
ekki. Þjóðverjar komu hvað eftir annað síðasta
árið til Joess að skoða skólann og töluðu um að
taka hann fyrir hermenn. Frk. Vestergaard sagði
hann vera einka eign, sem líka er, þó að hann
ujóta ríkisstyrks. — Einu sinni komu 2 Hipo-
°g 2 Gestapomenn vopnaðir vélbyssum og ætl-
uðu að taka frk. Vestergard fasta, sökuðu hana
nýtt kvennablað
um að stjórna neðanjarðar starfsemi, sem hún,
í blaðinu segist pvi miður ekki hafa getað haft,
vegna stúlknanna. Við rannsókn fundu þeir auð-
vitað ekkert Jressu til sönnunar.
Öðru sinni fékk hún hótunarbréf um að verða
dregin út í skóg, og drepin, eins og gert hefði
verið við frú nokkra, sem nefnd er í bréfinu.
í Jietta sinn er ásökunin sú að hún liafi brennt
rit Andersen-Nexö, Jiað hafði henni aldrei
til hugar komið. Nú hjálpaði merkur auglýsinga-
stjóri henni og fékk „Ritzaus Bureau“ til þess
að láta yfirlýsingu í öll blöð landsins, sem lneins-
aði hana af þessari ásökun; viku síðar fékk hún
afsökunarbréf, þar sem hún er beðin afsökunar
á óþægindunum, fannst henni það einkennilega
að orði komist um slíka framkomu. — „Ég var
að verða taugaóstyrk", segir hún í blaðinu, og
skyldi engan undra.
Frk. Vestergaard hefur fengið tilmæli frá
Stokkhólmi um að halda fyrirlestur á þingi
svenskra „Yrkesskoler", og hefur hún hugsað sér
að taka boðinu; og verður það fyrstu dagana í
júlí. Þaðan hyggst hún svo að fljúga til íslands,
veit ég, að við nemendur hennar, óskum þess
allar af heilum hug að lnin megi liafa ánægju
af þeirri ferð.
3