Nýtt kvennablað - 01.04.1946, Síða 6
Anna Boleyn i „Caul“ cjtir Kaj Munk
eftir Strindberg, Fanny í „Den kære Blæk
sprutte“, Helene í „Jónsmessunæturdraum" eftir
Shakespeare, Agnete í „Álfhól eftir Heiberg,
Donna Isabella í „Don Ramido” eftir Holberg,
þá Clöru í „Maria Magdalena" eftir Hebbel,
loks Dyveke í „Kristian den Anden“.
1943 lék ég Hilde í „Bygmester Solnæs“ eftir
Ibsen, þar næst Birgette í „Baaden“ eftir Svend
Borgberg, þá Gertrud í „Gudernes Gave“ eftir
Olaf Bang og loks Valborgu í „En Fallit“ eftir
Bj. Björnson.
Nákvæmlega 16 árum eftir að ég fékk mitt
fyrsta hlutverk við Konunglega leikhúsið, þ. e.
22. marz 1945 lék ég Guðrúnu Ósvífrsdóttur í
„Kjartan og Gudrun" eftir Öhlenschláger, 1.
september frú Gertrud í „Niels Ebbesen" eftir
Kaj Munk og seinna Gabriele í „Nederlaget"
eftir Nordahl Grieg.
Þá hef ég getið flestra þeirra stærri hlutverka,
sem ég hef leikið á leiksviði, en svo hef ég leik-
ið mörg hlutverk í útvarpi, þeim hef ég ekki
tölu á. Hingað til hef ég aðeins liaft tvö hlut-
.4
verk við filmleik, það var í „Affæren Birthe“ og
„De kloge og vi gale“. Svo lék ég Höllu á hátíða-
sýningunni í „Fjalla-Eývindi” heima 1930”.
Hér lýkur kafla úr bréfi frá Önnu Borg, sem
hún skrilaði mér. Hafði ég beðið hana um upp-
lýsingar viðvíkjandi leikstarfi hennar.
Það sést glöggt þegar rnaður les þessa hlut-
verkaskrá, að hér er engin miðlungsleikkona að
verki, enda er Anna Borg að verðleikum talin
ein með fremstu leikkonum Dana.
Milli 40 og 50 stór hlutverk á 16 árum auk
ótal margra smærri hlutverka, það virðist nær
ótrúlegt verk. Fjölhæfni hennar sést bezt á því,
hvað hlutverk þau, sem henni hafa verið falin
eru gjörólík. Sum kreljast léttleiks, æskuútlits
og yndisþokka á hæsta stigi eins og t. d. Agnete,
Margrét, Valborg, önnur kýmni, t. d. Toinette,
Tatjana og Margot, og svo enn önnur stórbrot-
innar skapgerðar og persónuleiks, t. cl. Guðrún
Ósvífursdóttir, Halla, Steinunn, Anne Boleyn,
Salome, Hilde og Fanny.
Þekktir gagnrýnendur Dana hafa iðulega lok-
ið lofsorði á leik Önnu og ritað um hana í helztu
dagblöð Kaupmannahafnar. Hafa sumir þessir
blaðadómar verið birtir í þýðingu í dagblöðum
okkar hér heima, svo að almenningur hefur að
nokkru leyti getað fylgzt með leikstarfi Önnu
og því áliti, sem litin nýtur.
Hér fer á eftir útdráttur úr nokkrum blaða-
dómum:
í tímaritið „Tilskueren” skrifar Poul Levin
1929:
„Anna Borg er töfrandi innileg sem Marie í
„Galgemanden". Síðan Anna Larsen hvarf af
leiksviðinu hefur slíkur leikur ekki sézt“.
í „Aftenbladet" sarna ár er grein um 450 ára
afmæli Öhlenscháger og er þar getið um leik
Önnu í „Axel og Valborg": Anna Borg, þessi
unga íslenzka stúlka, sem lék Valborgu, var lif-
andi ímyncl hinnar glæstu meyjar riddaratím-
anna. Með yndisþokka ungrar stúlku og blæ-
brigðaríkri rödd, sem gat tiilkað allar hinar
margvíslegu geðshræringar, innilegustu ást, kyr-
láta gleði, sorg og örvæntingu, gerði hún fyllstu
skil öllu því, sem háfleygur skáldskapur leikrits-
ins krafðist. Hún var í gærkvöldi sögð boðin og
velkomin inn í musteri listanna".
í „Politiken“ 1930 skrifar Viggo Cavling rit-
stjóri um „Galgemanden” á þessa leið: „Það er
sönn ánægja að fá að hlusta aftur á Önnu Iliorg,
þessa hæfileikamiklu listakonu. Hún er íslend-
ingur, ,en hún talar þá hreinustu clönsku, sem
liægt er að hugsa sér, og í hverri setningu, sem
NÝTT KVENNABLAÐ