Nýtt kvennablað - 01.04.1946, Blaðsíða 7

húri segir, er sá innileiki, sem dregur úr hrolli
hins finnska leikrits og gerir áheyrendum hlýtt
um hjartarætur".
í „Berlingske Tidende" stendur meðal annars:
„Vér höfum áður sagt það, sem sagt verður um
leik Önnu Borg, svo að þar er ek'ki miklu við
að bæta. Hin sanna list er þannig, að hver mað-
ur getur skilið hana, svo að ekki þarf að orð-
lengja það. Vér vitum öll, að list Önnu Borg er
hrein, og hin hreinasta fegurð".
Tómas Guðmundsson skáld segir um hátíða-
sýninguna á „Fjalla-Eyvindi" 27. júní 1930 í
„Morgunblaðinu": „Hins vegar dylst engum, að
það er leikur Önnu Borg, sem langsamlega mest-
ur ljómi stafar a£. Öll framkoma hennar á leik-
sviðinu ber þess vitni, að hún hefur tekið að
erfðum dýrmæta, listræna menningu, sem
glæsilegar gáfur og yndisþokki standa í verðugu
samræmi við. — List hennar er bæði í senn, tær
og máttug----------".
Að mínum dómi er það engin tilviljun eða
Agnet'e í „Álfhóll" eftir Heiberg
NÝTT KVENNABLAÐ
snögg atvik í lífi Önnu, sem valda því, að hún
verður leikkona, heldur áhrif frá æskuheimili
hennar. Þess vegna hef ég í byrjun greinarinnar
dregið upp mynd af samlífi og samstarfi hennar
við móður sína, föður og systkini. Efnahagur var
lengst af þröngur á heimili foreldra hennar, svo
að sýnt var, að Anna þurfti af sjálfsdáðum að
komast áfram í lífinu. Og til þess hafði hún hug-
rekki og kraft. —
Heiður sá, sem henni hefur hlotnazt hjá Dön-
um, er okkur mikils virði, en henni sjálfri óður
til ættjarðarinnar. Þannig er það auðvitað um
flestar göfugar konur og menn, sem ávinna sér
hylli annara þjóða, að ættjarðarástin er þeim
uppsprettulindin.
Viðurkenningu hefur Anna Borg hlotið héðan
að heiman, þegar hún var sæmd stórriddara-
krossi Fálkaorðunnar og frá konungi Dana
Kristjáni X., er konungurinn sjálfur færði henni
heiðurspeninginn „Ingenio et Arti" og frá Gustaf
Svíakonungi, er konungur afhenti henni sænska
heiðurspeninginn „Litteris et Artibus".
HÚSMÓÐIR, EIGINKONA OG MÓÐIR.
Árið 1934 komu Anna Borg og Poul Reumert
hingað heim og giftust hér í Reykjavík 3. ágúst.
Eins og fleistum er kunnugt er Reumert hinn
viðurkenndi snillingsleikari Dana. Það er því
ekki að efa, að hugðarefni hjónanna eru sam-
eiginleg. Bæði eru þau með afbrigðum gestrisin
og skemmtileg og heimilisbragur allur glæsilegur
hjá þeim. Þau eiga tvo ljómandi efnilega og
fallega syni, Stefán og Þorstein. Er yndi að kynn-
ast sambúð foreldranna við þá. Anna hefur al-
drei svo mikið að gera, að hún hafi ekki tíma
til þess daglega að lesa með drengjunum sínum
og leika við þá.
Síðustu 5 árin, hernámsár Dana, hefur Anna
unnið ótrúlega mikið í frelsisbaráttunni. Hún
hefur ásamt manni sínum haldið ótal skemmt-
anir og allur ágóði runnið til bágstaddra. Hún
hefur tekizt á hendur hættuleg ferðalög, dul-
búin, til þess að bjarga gyðingum frá bráðum
dauða. Sjálf hefur hún og maður hennar haft
nazistasverðið yfir höfði sér.
Hún hefur þolað margar raunir, af völdum
stríðsins, einmitt í sambandi við leikstarfið. Ég
ætla að taka hér upp kaflu úr bréfi til mín, þar
sem Anna lýsir nokkrum slíkum skelfingar-
augnablikum, og hefur orðið að láta skyld^störf-
in við leikhúsið sitja í fyrirrúmi fyrir heimili