Nýtt kvennablað - 01.04.1946, Qupperneq 9

** _
CTOIELi á. bernsk\ih.einii]l mlriTj.
t 6..B
Vikublaðið „Vore Damer“ mœltist til
pess árið 1930 við nokkra pekkta danska
leikara, p. á. m. Önnu Borg, að peir segðu
lesendum blaðsins frá endurminningum
um jól á bernsku heimilum sinum.
Eftirfarandi grein, er lýsing Önnu Borg
á jólunum á sínu ástkcera æskuheimili
Laufásveg 5.
Þegar ég ætla að reyna að lýsa með orðum,
jólunum á æskuheimili mínu, þá verð ég gripin
undarlegri viðkvæmni, það kemur kökkur í
hálsinn á mér, og mig langar helst að gráta —
en orðin hverfa mér. Samt get ég ekki ímyndað
mér, að neinn hafi getað átt yndislegri jól en
við á heimili okkar.
Jólin á íslandi eru sjálfsagt alveg eins og jólin
í Danmörku, nema hvað við borðum rjúpur í
stað gæsa. Börnin þar hlakka til jólanna á sama
hátt, og hugurinn snýst um jólatré og ljúffengan
mat, en fyrst og fremst um jólagjafirnar.
Við erum 6 systkinin, og við vorum vissulega
ekkert frábrugðin öðrum börnum, hvað þetta
snertir, og ég fyrir mitt leyti verð að játa, að
mér fanzt það hámark jólagleðinnar, þegar gjöf-
um mannkosti Önnu og framkomu hennar við
landa sína hvar og hvenær sem hún nær til
þeirra.
Frægð sú sem hún hefur hlotið hjá frænd-
þjóðum okkar, hefur ekki orsakað dramb né
stærilæti, í hug hennar, hún er trúuð kona og
hógvær, og alltaf jafn aðlaðandi og elskuleg í
allri framkomu.
Eftir nokkra daga fær hún vonandi ósk sína
uppfyllta; að komast heim til Islands, og liitta
ástvini og kunningja, fá að dvelja liér í nokkra
daga, njóta íslenzkrar náttúrufegurðar. Það veit
ég að lienni finnst yndislegt.
19. júní 1946.
Anna Ásmxindsdóttir.
NÝTT KVENNABLAÐ
unum var útbýtt — en það gerði eldri bróðir
minn, og alltaf á nýjan og nýjan og óvæntan
hátt.
En þrátt fyrir þetta, er það samt allt annað,
sem hefur haft dýpst og varanlegust áhrif á mig.
Annað var faðir minn.
Pabbi fór alltaf í kirkju kl. 5 á aðfangadags-
kvöld, en mamma var heima hjá okkur krökk-
unum, og við kepptumst við að skreyta stofurnar
og punta okkur, því það var kappsmál okkar
að vera búin að öllu þegar pabbi kæmi lieim.
Við krakkarnir vorum á verði til skiptis, til
að gá, hvenær sæist til pabba. ... og loksins
glumdi um allt húsið; „Pabbi er að koma”.
Svo opnaðist hurðin og pabbi kom inn með
hátíðlegt bros á vörum og glampa í augum og
sagði: „Gleðileg jól”. Hið furðulega hafði gerst,
allt var gjörbreytt; jólin voru komin, því pabbi
hafi komið með jólin inn í hjörtu okkar.------
Hitt var móðir mín.
Aftur brestur mig orð — því hvernig ætti ég
að geta lýst því, hvað mamma var. Mamma hafði
það við sig, sem ekki verður skýrt né skilið, er
gerði það að verkum, að allir, sem kynntust
henni, hlutu að elska hana og ekki gleyma henni
síðan.
Engum var lagið sem henni að gera jólalegt
í kringum sig. En það, sem mér er minnistæðast
er þetta: Við vorum búin að borða, við höfðmn
dansað í kringum jólatréð, og við vorurn búin
að fá jólagjafirnar; ég sat á gólfinu og sinnti
engu nema leikföngum mínum. Samt tók ég eftir
því, að mamma gekk til eldra bróður míns — sem
var orðinn stúdent og átti að sigla til Hafnar
til frekara nárns — leiddi hann í dyrnar rnilli
stofanna og sagði: „Óskar minn, nú átt þú bráð-
um að fara í burtu og dvelja að heirnan næstu
jól, taktu nú vel eftir, hvernig hér er umhorfs,
og geymdu þá minningu alltaf og ævinlega”.
Þá skyldi ég í fyrsta sinn, þó ég væri ekki nema
barn, hina mikilvægu þýðingu jólanna; þetta
fagra og angurblíða, sem veldur klökkvanum.
Aldrei hafa nein jól liðið svo, að ég liafi ekki
minnst þessa, sem nú var frá sagt, og ég hefi