Nýtt kvennablað - 01.09.1946, Blaðsíða 3

NYTT
KVENNABLAD
7. árgangur.
6. tölublað Í9hö.
MARIA \. KNUDSEN DAIN
Allt er breytingunum háð.
Heimurinn breytist löngum aðstandendum
er einn hverfur úr hópnum, hvort heldur það
er karl eða kona, barn eða fullorðinn. Víst eiga
þeir þó- að rísa undir breytingunni, lifa
og starfa áfram, og taka á ný gleði sína, en ekki
veit ég gjörla hvort Nýtt kvennablað getur það
að þessu sinni, frú María J. Knudsen var því
annað og meira en hönd hendi. Hún var því
hjartað, sem sló fyrir áhuga- og réttindamálum
kvenþjóðarinnar.
María Jónsdóttir Knudsen fæddist 2. des.
1897, þeim hjónum, Ingibjörgu Jónasdóttur og
Jóni Jónassyni, bónda að Flugumýri í Skaga-
lirði. Ólst hún upp í föðurgarði til þess er hún
fór til Akureyrar, í Gagnfræðaskólann. Lauk
þaðan prófi, en fór síðan til Kaupmannahafnar
og nam eitthvað áfram tungumál og verzlunar-
fræði. Lá svo leiðin til Reykjavíkur, og fékk
hún þar starf á skrifstofu Sambands íslenzkra
samvinnufélaga.
Hún giftist, Árna B. Knudsen, skrifara, árið -
1925, en sleppti ekki skrifstofustarfinu, heldur
hélt svo áfram, að hún vann að rnestu óslitið,
hálfan daginn á skrifstofunni, meðan heilsan
leyfði, eða fram á síðasta ár. Heimilisstörfin og
barnauppeldið hafði hún svo á hendi í og með.
Þeim hjónum varð fjögurra barna auðið, og
eru þau öll hin mannvænlegustu. Ofan á þetta
tvíþætta lífsstarf, heima og heiman, lagði frú
María á sig mikla tómstundavinnu í starfandi
félögum. Það gilti einu í livaða félagsskap hún
var, alls staðar hlóðust á hana nefndarstörf og
stjórnarstörf, meira og minna. Kvenfélögin sótt-
ust eftir henni til þess að vera ritari nteiri hátt-
ar funda. Hún var fulltrúi Kvenfélagasambands-
ins. AlMðuflokkurinn fékk hana til að vera á
framboðslista til Alþingis, og enn er þó ótalin
NÝTT KVENNABLAÐ
Maríu. J. Knudsen.
feikna mikil vinna, er hún lagði á sig fyrir
Kvenréttindafélag íslands. Var hún ritari þess
félags um margra ára skeið, og síðan formaður
þess, kosin einum rómi.
Frú María hafði gott viðmót og falleg augu.
Hún var kona lítil vexti, hæglát, og lá lágt róm
ur, íhugul í bezta lagi en föst fyrir. Mun húri
hafa verið metorðagjörn nokkuð, sem norræn-
um skapkonum er títt, en duldi það svo, að
ekki sakaði. Hún lagði hart að sér til að mennta
börn sín, en dró sig aldrei í hlé frá félagsstörf-
um, heldur vann sig upp í hæsta sess. Hún á-
vann sér traust, og gegnum árin lífsskoðun, sem
hún vildi innræta okkur hinum, og voru til-
lögur hennar ævinlega teknar til greina. Hefur
hún skrifað oft og skörulega í Nýtt kvennablað
um réttar- og hagsmunamál kvenna, auk margs
annars.
Með öllum þessum störfum sá aldrei þreytu
á frú Marfu meðan hún gekk heil til skóar.
Hún er dáin um aldur fram, en tillögur
hennar lifa.
„Kriúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim“. G. St.