Nýtt kvennablað - 01.11.1946, Blaðsíða 9

HENNl ER ÞAÐ SVO EÐLI
LEGT AÐ SYNG.IA.
Héi' tjáiö þið viC hljóðnemann
sjálfa sönpkonuna, Elsu Sigfúss.
Hún hefui lilotið miklar vinsældir
iyrir söng sinn í danska útvarpið,
en heíur sungið víöa um lönd, í
Svíþjóð, Noregi, Þýzkalandi og víð-
ar, viö mikla aðdáun áheyrenda.
Einnig á grammófóplötur. Hún er
fædd og uppalin í Reykjavík, dótt-
ir Sigfúsar Einarssonar tónskálds
og konu hans, Valhorgar Einars-
ron, söngkonu og píanóleikara.
Nú húsett í Kaupmannahöfn.
þessa daga setn við dvöldum í Stokkhólmi.
Stendur ]jað við Vasagötuna, er miðbæjar, svo
það var mjög hentugur staður fyrir okkur. Fleiri
landar dvöldu þar þessa daga sem mótið stóð.
Vinkona okkar, frk. Guðrún Jónasdóttir, vefn-
aðarkennari, sem stundaði nám í Stokkhólmi síð-
astliðinn vetur, hafði boðist til að leiðbeina
okkur Ólöfu þarna í höfuðstaðnum. Hún kom
til okkar strax um kvcildið, og reyndist hún okk-.
ur hinn drengilegasti félagi og ráðgjafi á lerða-
laginu.
I>. 4. júlí var 5. norræna iðnfræðsluþingið sett
í Konserthuset. Mikið fjölmenni var þar saman
komið frá Norðurlöndunum 5. Eru húsakynni
þar hin glæsilegustu og lék stór hljómsveit inn-
gangslag eftir Söderman meðan gestirnir komu
sér fyrir í sætum og kyrrð varð á í húsinu.
Því næst setti Statsradd Erlendar mótið og þá
tóku til máls, hver á eftir öðrum, fulltrúar hinna
5 Nofðurlandaþjóða, einn frá hverri þjóð. Halði
Helgi H. Eiríksson skólastjóri orð fyrir okkur
íslendingunum, en þjóðsöngvar voru sungnir
milli ræðanna. Var frekar dauft yfir þjóðsöngn-
um okkar íslendinganna, bar tvennt til, við vor-
um langfæst, og erlitt var að fylgjast með hljóm-
sveitinni, sem spilaði, O, guð vors lands, eins
og hvern annan jazz, nreð alls konar ringjum og
sveiflum. Þrátt fyrir það snart liann svo hugi
tveggja Norðmanna, sem sátu á næsta bekk fyr-
ir aftan okkur, að þeir gátu ekki orða bundizt,
Þcgar lagiðvar áenda, þökkuðu okkur fyrir söng-
inn og sögðust aldrei fyrr hafa heyrt þjóðsöng-
inn íslenzka sunginn, og dáðust mjög að fegurð
hans.
Konurnar höfðu sérstaka dagskrá. Gafst þar
tækifæri til að hlusta á helztu forystukonur Svía
tala um uppeldis- og skólamál. Þótti sjálfsagt að
beina athyglinni að þeim lið dagskrárinnar. —
Þar var líka um auðugan garð að gresja. En
sökum þess, að mörg snjöll erindi voru flutt á
sama tíma, skiptum við þeim á milli okkar.
Fyrsta erindið, sem ég hlustaði á var hjá Eol-
mer Dam, rektor frá Ankerhus í Danmörku.
Hann • talaði um manneldisfræði almennt og
kennslu í þeirri grein í unglinga- og húsmæðra-
skólum. Taldi hann þessa námsgrein mjög mik-
ilsverða og yrði að leggja ríka áherzlu á að vand-
að væri til kennslu í þeirri grein, þannig að ungl-
ingarnir fengju strax áhuga fyrir henni og fyndu
nauðsyn þeirrar þekkingar. En þá þyrfti kenn-
arinn að vera fullur af áhuga og með lífi og sál
\ ið kennsluna. — Minntist hann þess hve baga-
legt það væri, að skortur væri nú mjög mikill
á góðum kennslumyndum til skýringar. En rek-
tor Dam dó ekki ráðalaus, hann dró upp úr
vasa sínurn allavega litar bréfræmur, svo manni
.datt ósjálfrátt í hug jólatrésskraut, voru þær
felldar saman, hver ræma í jafn stór brot, nældi
liann því næst ræmurnar upp á töflu og bjó
þannig til kennslumyndir, liverja á eftir annarri.
Stundum var bláa rærnan lengist og stundum sú
gula eð gulbrúna, fór það eftir því, hvað taflan
átti að sýna. En jafnframt lagði hann mikla á-
herzlu á, að fylgst væri með kostnaðarhliðinni,
það væri ekki nóg að vita, hvers við neyttum —
það yrði að gæta þess vandlega að flevgja ekki
krónunni þá eyririnn væri sparaður.
Framhald.
NÝTT KVENNABLAÐ
7