Nýtt kvennablað - 01.12.1946, Blaðsíða 5

ELINBORG
LÁRUSDÓTTIR:
MERKAR
KONUR
Sigurlaug Ólafsdóttir.
Helga Björnsdóttir.
SIGURLAUG ÓLAFSDÓTTIR.
Fœdd i9. feir. Í85i. — Dáin i. marz Í939.
Sigurlaug ólst upp í Litluhlíð í Skagafirði.
Bjó faðir Hennar góðu búi og var hreppstjóri
í sinni sveit. Árið 1879 giftist Sigurlaug Guð-
mundi Stefánssyni á Giljum í Vesturdal. Bjuggu
þau fyrst að Giljum, en fluttust síðan að Daufá.
Eftir tíu ára hjónaband missti Sigurlaug mann
sinn. Stóð hún þá eignalaus uppi með fimm
sonu, þann elzta 7 ái'a og fatlaðan tengdaföður
sinn. En Sigurlaug hélt áfram búskap á Daufá
í 7 ár. Voru tveir drengirnir teknir í fóstur, en
þrír voru samt eftir og auk þess eitt gamalmenni.
Nú sýndi það sig, hvað í Sigurlaugu var spunn-
ið. Þrek hennar og dugnaður sigiaði alla örðug-
leika. Hörð og óvægin hlýtur barátta hennar að
hafa verið. Þar við bættist að um þessar mund-
væri fátækasta barnið. Loks sagði ég upphátt:
— Ég er bara ekkert fátæk, mamma! — Sá hefur
nóg sér nægja lætur, sagði marnrna, og brosti
angurblítt, svo. bætti hún við með björtum, skýr-
um rómi: — Frelsarinn okkar var fátækur hér á
jörð, en auðgar þó marga. Þessu játaði ég með
auðsveipni, en hélt áfram að hugsa um sjálfa
mig. Þó bærinn okkar væri lítill og lélegur, var
hann þó heimilið okkar, þar biðu okkar néi alls-
nægtir, þó sumt af því væri gjöfurn góðra manna
að þakka, þá var það sarnt ávöxtur af vinnu for-
eldra minna, sem elskuðu nrig og unnu íyrir
mér, og bráðunr gæti ég farið að vinna fyrir mér
sjálf. Ó, hvað nú er gott að koma heim. Við gát-
urn kveikt ljós, og ég vissi af hreinum rekkju-
voðum í rúrnið okkar. Líklegt er að bærinn hafi
verið rakur og kaldur eftir lrálfs mánaðar fjær-
veru okkar, en það fundum við alls ekki. Við
sem fórum svo hryggar að lreiman, en nú var
bróðir minn úr allri hættu. Og svo átti ég líka
spegilfagt-a krónu. Krónu í peningum.
Nei, ég var ekki fátæk!
NÝTT KVENNABLAÐ
ir var harðæri unr alh land. Sigurlaug gekk til
allra verka, jafnt úti —sem inni, og var bóndinn
og húsfreyjan. Var það vel gert að koma þrenr
drengjum til nranns og sjá fyrir farlama gamal-
nrenni. Aldrei kvartaði Sigurlaug. Hún var ávallt
glöð og hress í anda. En oft mun Irafa verið
þröngt í búi, og stundunr lítið til saðnings nenra
löggin úr kúnni. Og eitt sinn svarf svo að, að
Sigurlaug leitaði til hreppsins um 50 kr. lán.
Var það veitt. En þung nrun sú ganga lrafa verið
Sigurlaugu. Skönrnru seinna erfði Sigurlaug þrjrr
lrundruð krónur og var það þá hennar fyrsta
verk, að greiða skuldina. Synir Sigurlaugar eru:
Guðmundur, trésmiður, fyrrunr bóndi á Lýt-
ingsstöðunr í Skagafirði. Stefán Stefánsson, járn-
snriður á Akureyri. Sveinn, fyrrunr bóndi á
Tunguhálsi í Skagafirði. í fóstur voru teknir
Sofonías og Ólafur. Andaðist Ólafur unr tvítugt.
En Sofonías er búsettur í Reykjavík.
Sigurlaug dvaldi á efri árunr lrjá Guðmundi
syni sínunr, en andaðist lrjá sonardóttur sinni,
Zoplronías og Olafur. Andaðist Ólafur um tvít-
ugt. En Zoplronías er búsettur í Reykjavík.
Sigurlaug var sterk kona og vel gerð. En lrenni
notaðist vel allt, sem hún hlaut í vöggugjöf.
Unr Sigurlaugu, líf hennar, baráttu og fórnfýsi,
nrætti skrifa langt mál. Hún vann óvanalegt af-
rek, en hún var líka í röð þeirra kvenna, sem
fórna öllu og krefjast einskis.
HELGA BIÖRNSDÓTTIR.
Hún er fædd að Héraðsdal í Lýtingsstaða-
lrreppi í Skagafirði 29. ágúst 1859, en andaðist
29. desember 1946.
Helga ólst upp í föðurgarði. Foreldrar lrenn-
ar voru fátæk og vandist hún snenrma allri
vinnu. Eins og þá var títt, var hú alin upp við
þann hugsunarhátt, að verða snemma sjálfbjarga,
og vera sjálfri sér nóg. Sú uppeldisaðferð þætti
víst lrörð nú, en gafst vel í þá daga. Ekki var þá
3