Nýtt kvennablað - 01.01.1952, Síða 5

Ingibjörg Jóhannsdóttir, Löngumýri, Skagafirði:
Ávarp til nemenda húsmæðraskólans á
Löngumýri við síðustu skólasetningu
Infi-ibjörtf Jóhannsdóttir, skólastjó
Góðir væntanlegir neniendur!
Fyrir hönd okkar kennara húsmæðraskólans á Löngu-
mýri býð ég ykkur innilega velkomnar hingað. Ég óska
þess, að dvöl ykkar hér á þessu skólaheimili megi á all-
an hátt verða ykkur til blessunar og að þið megið
jafnan síðar á lífsleiðinni minnast þess staðar með hlý-
hug og þakklæti.
Allir menn, sem komnir eru lil vits og ára munu eiga
það sameiginlegt að hafa átt kost á því að kynnast
tveimur eða fleiri kynslóðum með allmisjöfnum sjón-
armiðum og lífsreynslu. Það er jafnan talið til ein-
kenna eldri kynslóðarinnar, að hún vilji gjarnan vita
skil á mönnum, er hún hittir á lífsleiðinni. — Vita
hver maðurinn er, — hverra manna hann sé og hvert
för hans sé heitið.
Ef ég nú á þessari stund væri spurð um hverjir ég
héldi að þið væruð, góðir væntanlegir nemendur og
hvaðan ég áliti, að þið kæmuð mundi ég svara eitthvað
á þá leið, að þið væruð ungir og óreyndir ferðamenn,
sem ég væri sannfærð um að kæmu frá góðum foreldr-
um eða öðrum góðum vinum, sem vildu ykkur allt hið
bezta, — óskuðu þess af heilum hug að J)ið mættuð
verð’a aðnjótandi sannrar lífshamingju, að það væri
jafnan hægt að segja, að það væru góðir og nýtir þjóð-
félagsþegnar á ferð þar sem þið væruð, er sýndu að
hefðu orðið fyrir góðum, og hollum uppeldisáhrifum í
bernsku og á unglingsárum.
Eg tel víst að útþrá unglingsáranna sé eign vkkar.
Ég vona að í brjóstum ykkar búi slerk þrá eftir því
að leita ykkur að andlegri þroskun og aukinni starfs-
hæfni í verklegum greinum. Ég vona það og reyndar
veit það, að það er einmitt þessi þrá — vaxtarþráin,
sem hefur horið ykkur á vængjum sínum hingað, inn-
fyrir þessa skólaveggi, og vona ég og hið þess af heil'-
um hug, að þið verðið ekki fyrir neinum vonbrigðum
hér. Við munum allar liafa lesið urmul af ævintýrum
um unga menn og ungar stúlkur, er lögð’u af stað úr
föðurgarði með misjafnlega mikinn farareyri, í leit
eftir einhverju hamingjuhnossi, sem ef til vill gat
stundum breytt gömlu og fátæklegu hreysi í dýrlega
höll, eða ólögulegum umskipting í fagra konungsdótt-
ur eða fallegan konungsson, éða eitthvað því um líkt.
En við, sem ævintýrin höfum lesið, munum það líka
að lífshamingja gat ekki síður fallið fátæka manninum
í skaut, sem lítið bar í malnum sínum, en hinum sem
lagði af stað úr föðurgarði með nægu nesti og nýjum
skóm.
Þið eruö allar að leggja af stað í langferð.
Þegar vinir okkar leggja af stað í ferðalag erum við
vön að óska þeim fararheilla. Ykkur væntanl. vinir
mínir óska ég þess hins sama. Hafið það hugfast að
hollasta veganestið til þeirrar ferðar sem hér er um
að ræða er fólgið inni í ykkar eigin sálum.
Það er inni í sálinni sem góðu eiginleikarnir húa,
sem gera ungviðið að góðum og sterkum manni, sem
jafnan er foreldrum sínum og æskuheimili til sóma.
Við skulum minnast þess, að í ævintýrunum hlaut
enginn hamingjuhnossið, sem ekki vildi hlusta með at-
hygli á hinar góðu og aðvarandi raddir samvizkunnar
eða laka fullt tillit til annarra manna með nærgætni
og skilningi. Þessi ályktun ævintýrahöfundanna er rétl.
Það er ævintýri lífsins sem alltaf er að endurtaka sig.
Við skulurn því muna það kennarar og nemendur
að góður námsárangur næst ekki nema hinum góðu
röddum samvizkunnar sé hlýtt og að þrautseigja og þol-
inmæði sé með í förinni og fullkomin nærgætni og
skilningur gagnvart þeim sem maður umgengst.
Ef við leggjunt út á braut liins væntanlega námstíma
með því hugarfari er það voli mín, að gæfuhnoðið muni
renna á undan okkur á veginum og vísa okkur á heppi-
legustu leiðir að hverju takmarki.
Biðjum hann, sem fær var um að stilla hinar æstu
öldur Genesaretsvatnsins forðum daga að sitja við
■stjórn á lífsfari okkar á þessu skólaári og ævinlega.
Biðjum hann að gefa okkur vit og vilja til þess að
reyna að þroska hina góðu eiginleika sem blunda í
sálum okkar.
Biðjum hann að gefa okkur skilning á því að mesta
NÝTT KVF.NNABLAÐ
3