Nýtt kvennablað - 01.02.1952, Blaðsíða 8

1951, farin að heilsu og kröftum og var hún jarðsett
í Fossvogskirkjugarði við hlið yngsta sonar síns, Iler-
manns Gunnarssonar prests á Skútustöðum, sem Iézt
af slysförum 10. okt. 1951.
Því verður ekki neitað, að við, sem höfðum haft
kynni af Ragnheiði um langt árabil urðum fyrir von-
brigðum, þegar við settumst við hljóðnemann og ætl-
uðum að hlýða á síðustu kveðjuna, þá færði hljóð-
bylgjan eyranu ekki neitt, og síðasta stundin varð öm-
urlegri en hugurinn hafði kosið. En þá var ég óðar
horfin 30 ár aftur í tímann. Þá var það um haust-
tíma, að ég var næturgestur að Fossvöllum ásamt
fleiri gestum. Þá kynntist ég í fyrsta sinn þessari starfs
sömu konu. Það kvöld verður mér ógleymanlegt. Það
hefði svo vel mátt nefna eldhúsið hennar Ragnheiðar
einhvers konar iðjuver, og hún sjálf aðaliðjuhöldur-
inn. Þar logaði ljós á tveimur stórum olíulöm])um og
fyrir öðrum stafni stóð eldavél og á henni var matreitt
í 20 manns fyrir utan alla gesti. Við rokkinn sat hún
sjálf, elzta dóttirin kenndi yngri systkinum og saum-
aði, önnur vann ýmsa smásnúninga. Öldruð vinnu-
kona hirti plögg næturgesta. Elztu bræðurnir rökuðu
gærur og húðir, börnin háttprúð og mjög hreinleg
léku sér þarna einnig, og húsbóndinn ræddi við gesti
sína. f öllu þessu var hún lífið og sálin. En nú er hún
horfin okkur og við, sem kynntumst henni þökkum
henni öll störfin. Hlýjar minningar hópast að og ein-
hver viðkvæmur strengur hvíslar því í eyra, að er við
flytjumst á bak við tjaldið mikla, verði gott að mega
þá finna hlýja og fórnfúsa hönd Ragnheiðar Stefáns-
dóttur.
Þökk fyrir kynning glciða og góða,
gafst ei slík á minni lei'ö.
Blessi þig fáöir lífs og IjóÖa,
lyfti þér hœst á þroska slceiö.
Anna Ölafsdóltir.
Ætli þaö séu ekki fáir, sem rœgja börn.
Það heyrðist á samtal tveggja manna, þeir töluðu
um Kiljan. Hallmælti annar honum mjög fyrir hvað
hann skapaði fáránlegar persónur, en hinn lofaði
skáldið ákaft fyrir hvað honum segðis't vel um börn.
Var þá svarið hjá þeim fyrrnefnda: — Já, en ætli
það séu nú ekki fáir, sem rægja börn.
Gamli maöurinn kvartaöi yfir réttarfarinu.
Það er ekki gott að ná rétti sínum núna, það var
betra hér áður fyrr. Það var aldrei nema í Landréttum,
þá létu þeir þá bara fljúgast á.
Lappabörnin.
Fyrstu vikuna eftir að börn Lappanna fæðast, er
þeim þvegið þrisvar á dag. Aðra vikuna, tvisvar á
dag. Þriðju vikuna einu sinni á dag. En svo aldrei
meir.
Ilver var fallegri?
Ungu stúlkurnar voru nýbúnar að fá sér kápur,
önnur rauða, en hin bláa. Þegar yngispilturinn kom
héngu kápurnar á herðatrjám í anddyrinu, og spurði
sú, sem tók á móti gestinum, hvor kápan honum þætti
fallegri? En hann svaraði:
— Það er eftir því hver er í þeim.
tJr dagbók námsmeyjunnar:
Himnesk. eru haustkvöldin hérna í Reykjavík.
En afskapleg eru útgjöldin og engu lík.
Annars endurgreitt.
Nú eru sjúkrasamlagsgjöldin 25 kr. mánaðarlega.
Kona, sem vildi vera varkár í greiðslum, en ekki gera
sér of margar ferðir til að borga, greiddi til næstu
áramáta með þeim ummælum, að hún vonaði að hún
lifði svo lengi. Afgreiðslustúlkan sýndi henni fyllstu
kurteisi og sagði, að annars fengi hún það endurgreitt.
NtTT KVENNABLAÐ
6