Nýtt kvennablað - 01.02.1952, Blaðsíða 12

F 1 Ó T T I Framhald aj 7. síSu.
II.
AÐ SEX ÁRUM LIÐNUM.
Ingigerður Eydal teygði úr sér og geispaði. í dag átti hún frí.
Vekjarklukkan hafði glumið, en hún hafði fljótlega þaggað nið-
ur í henni og blundað að nýju. En nú var hún vöknuð aftur.
Hana hafði dreymt einkennilegan draum þessa stund ,sem hún
blundaði.-----Ilún þóttist vera komin heim til Islands, heim
í sveitina sína. Hún var ung, mundi ekki eftir neinu, er á dag-
ana hafði drifið, síðan hún var heimasæta í föðurgarði. — Það
var vor og bjart yfir landinu. Hún átti að fara og ganga til
kinda og var komin langt inn með fjalli. Þar hafði hún elskað
hvern stein og hverja laut á uppvaxtarárunum.
Hún sá lamhærnar hverja á fætur annarri og þekkti þær.
Þarna var Litla-Gul, Golsa og Gullbrá. Gullbrá var með tveim-
ur lömbum ljómandi fallegum. Þetta gekk allt saman vonum
framar. Og þarna fann hún Flíru gömlu nýborna. Lambið var
ekki komið á spenann, og hún stríddi við að fá það til að taka
hann.
Síðan hélt hún áfram lengra upp í Berjahvamm.
— Hvað er nú að tarna!
Þarna finnur hún lítið, nýfætt lamb, móðurlaust. Ilvar skyldi
mamman vera? Hún flýtir sér og tekur lambið í fang sér. Það
jarmar ósköp veikt og aumkunarlega, grey skinnið litla. Hún
jarmar líka til þess að reyna að vita hvort móðirin renni ekki
á hljóðið.
Nei, þetta stoðar ekki! Hún verður að fara heim með lambið.
Móðirin liggur kannski dauð einhvers staðar. Það verður að leita
að henni seinna.
Og eins og við manninn mælt er hún komin heim og inn 1
búr til mömmu sinnar. Hún er að taka af strokknum.
— Við verðum að reyna að láta það sjúga með fjöðurstaf úr
bolla — segir móðir hennar.
En þá er hún allt í einu komin út á tún. Það er kominn
sláttur og verið að reiða heim hey. Ilún finnur angandi töðu-
ilm. Hún á að teyma hestana með heybiiggunum heim að hlöð-
unni. Og þarna stendur þá Björn Eydal í hlöðudyrunum, snögg-
klæddur og brosandi.
— Ég ætla að leysa og hlaða úr segir hann. — En rétt í
sama bili kemur heimalningurinn hlaupandi fyrir hlöðuhornið
— og í sama bili vaknar Ingigerður.
Ilún getur varla áttað sig fyrst. Draumurinn stendur henni
ljóslifandi fyrir hugskotssjónum. En smátt og smátt nær veru-
leikinn tökum á henni, en um leið verður hún gripin sterkri
saknaðarkennd og heimþrá.
— Hvers vegna er hún hér, langt fjarri frá ættlandi sínu og
öllum frændum og vinum?
Eitt augnablik á hún sé enga ósk heitari en að vera komin
heim á æskuheimili sitt, heim í íslenzku vornóttina, í islenzku
sveitina. Ilún sér i huganum fjöllin og heyrir niðinn í bæjav-
læknum. Framhald.
Alla staSi, illa og góSa,
‘áttu aS þckkja, lög og mál.
Þannig œSstu þekking bjóSa
þöglir guSir hverri sál.
Faida ljósum fannahjúp
fjöllin sóiuroðin.
Sendir gust í sálardjúp
sjálfur vetrarboðinn.
Nú er sæla sumarið
senn til srafar borið.
ó, hve heitt éff clslca þlg
yndislegra vorið.
!Þegar ljósna loftin blá
lyftist jafnan bráin.
Alltaf finn óff að ég á
eitthvað skylt við stráin.
Sál mín bráir söng; og vor,
sumar lang;a daga.
Æ mér vaknar andlegt þor
upp með rós í hag;a.
Anna frá Moldnúpi.
ÞaS fer í gegnum hug og hjarta
— og höndin verSur gjafalind,
aS finna voriS bliSa, bjarta
meS blóm og líf í hverri mynd.
Því ótal myndir hugann hrífa
og hjarlslált lífsins bezt ég finn,
er geislar sólar geiminn klýfa
og gefa öllu kraftinn sinn.
Og júnínóttin bjarta, breiSir
blœju úr dögg um foldarskart,
og saman hug og hjörtu leiSir,
og hrekur burtu myrkriS svart. G. Sj.
★
tJR BRÉFI: Þeir voru heldur naumir við lcvenrithöf-
undana í úthlutunarnefndinni. Það er nú meira að taka
alveg styrkinn af Þórunni MagnúsdótLur, og lækka
Kristínu Sigfúsdóttur. En karhnennirnir eru nógu há-
ir í loftinu hjá þeim!
★
10
M.G.
1. febr, 1945 var Reykjalundur vígSur og gefið nafn.
NÝTT KVENNABLAÐ