Nýtt kvennablað - 01.03.1952, Blaðsíða 12

JIARGRÉT JÓNSDÓTTIR:
FLÓTTI
FR AMH ALDSSAGAN
Ingigerður rís upp í rúminu og fer að klæða sig. Herbergið,
sem nú er heimili hennar er vistlegt, hjart og snoturt. Fyrir uG
an gluggan hennar gnæfa tvö geysihá popeltré, og á milli þeirra
sést út á sjóinn. Þetta er yndislegt útsýni. Eyrarsund hlasir við
og sænska ströndin, Ingigerður á nú heima í dönskum smáhæ
og hefur starfað |iar í nærfellt þrjú ár. Hún er aðstoðarstúlka,
eða einskonar hjúkrunarkona á hressingarhæli einu, er, Lindi-
gerði nefnist.
Það yrði of langt mál, að segja frá því, með hverjum hætti
hún er hingað komin. Full sex ár eru liðin frá því að við skild-
um við hana i gistihúsi í London, einmana og ráðþrota. Sex
ár hefur hún verið útlagi.
Fyrstu þrjú árin kom hún víða við, var oftast eirðarlítil og ó-
ráðin. Draumur hennar um að verða listakona hafði sináin
saman orðið að engu. Hún hafði að vísu fengið nokkra tilsögn
um tíma, og hafði fengizt allmikið við að teikna og mála, en svo
skall heimsstyrjöldin á. Ilún fékk ekki lengur peninga frá ís-
landi og litlar fréttir. Hún var þá stödd i Danmörku — og loks
hafði hún fengið þennan starfa fyrir atbeina kunningjakonu
sinnar — og hún undi lionum'all vel.
Systur tvær, háðar lærðar hjúkrunarkonur, ráku þetta hæli.
Hér voru saman komnar margar gamlar konur — og áttu þær
heimili að Lindigerði allan ársins hring, því að þetta var jafn-
framt elliheimili fyrir konur. En hingað komu einnig konur
sér til hressingar, til lengri eða skeinmri dvalar. Voru það aðal-
lega sjúklingar nýsloppnir út af sjúkrahúsum — og stundum
taugabilaðar konur.
Systurnar, sem hælið ráku, áttu einn hróður, er verið liafði
garðyrkjumaður, ógiftur eins og þær. Hann hafði fyrir nokkr-
um árum fengið slagtilfelli ,og var hálflamaður síðan. Syst-
urnar höfðu hann hjá sér. Og eitt af aðalstörfum Iniggerðar
var í því fólgið að hjálpa þessum manni, rölta með honum úti í
garði, þegar veður leyfði — svo og að hjálpa sumum gömlu
konunum, sem voru ósjálfhjarga, svo að varð að greiða þeim og
þvo, o.s.frv. Einnig átti hún að lita eftir þvotti hælisins og gera
við ýmislegt.
Hún fann, að hér var hennar þörf — og henni hafði tekizt að
all miklu leyti að gleyma fyrri árunum og öllu sínu hugarstriði,
að minnsta kosti, þegar hún var að sinna sinum daglegu störfum.
Úti fyrir var hlýtt og hjart. Skógurinn kominn í vorskrúð
sitt, og blóma-ilm lagði að vitum Ingigerðar, er hún kom út á
tröppurnar. Gullregn og sýrenur stóðu í blóma. Allt var þetta
svo ólikt því, sem hún var með hugann við. Hún var enn að
nokkru leyti á valdi draumsins og hugsaði um, hvað hann mundi
eiga að þýða. Sjálfsagt var hann markleysa ein. Ingigerður hélt
á tösku i hendi, liafði tekið með sér sundfölin sín. Hun ætlaði
að ganga gegnum skóginn niður að ströndinni og fá sér hress-
andi sjóbað fyrir hádegisverð, og nota þannig frídag sinn.
Á gangstéttinni fyrir utan húsið mætti hún tingfrú Hansen,
annarri systurinni og húsmóður sinni.
— Nei, góðan daginn frú Eydal. Það var sannarlega gott, að
ég hitti yður! Vitið þér nú bara hvað? Það var hringt til mín
frá borginni í gærkvöldi, eftir að þér fóruð í háttinn, og ég var'
beðin fyrir íslenzka konu, sem er nýkomin til Danmerkur —
og hefur víst verið veik. Nú held ég, að þér verðið glöð! Það
vildi svo vel til, að herhergið, sem gamla frú Lund var í, stend-
ur autt, svo að við getum tekið á móti konunni samstundis. Hún
kemur núna með lestinni kl. 11,25. Mér datt í hug, þegar ég
sá yður, að hiðja yður að fara niður á stöð og taka á móti henni
— en auðvitað eigið þér frí — og ætlið kannski eitthvað sér-
stakt.
— Hvað heitir hún, þessi íslenzka kona? spurði Ingigerður.
— Ja, ég gat nú hara ekki betur heyrt en að hún héti sama
nafni og þér, frú Öjdal. — Ungfrú Hansen gat aldrei borið
nafnið fram öðru vísi. — Hún er kannski skyld yður.
— Það held ég varla — svaraði Ingigerður og hrá litum.
— Er það ef til vill Eva Eydal?
— Jú, einmitt, alveg rétt. Þér þekkið hana þá. Það var þó
gaman.
— Já, máske! — svaraði Ingigerður.
Ungfrú Hansen horfði á Ingigerði eitt andartak og sá víst,
að henni var eitthvað brugðið.
— Er nokkuð að, frú Eydal? madti hún síðan. — Viljið
þér síður gera þetta fyrir mig?
— Nei, nei! Það er ekki nema sjálfsagt, að ég taki á móti
henni Evu Eydal! sagði hún, og ofurlítilli glettni hrá fyrir í
svipnum.
Hún hafði náð valdi yfir sér og hugsaði sem svo:
— Nú er þó um að gera að duga eða drepast. Nú hýðst mér
tækifæri til þess að reyna, luersu haldgóð sálarró mín er —
og hvort ég hef öðlast þrek til að hjóða örlögunum hirginn.
Hún flýtti sér upp í herbergið sitt aftur, snyrti sig sem hezt
hún kunni og klæddist mosagrænni dragt, sem fór lienni eink-
ar vel og setti upp Ijósan sumarhatt. Það veitti ekki af að líla
sem bezt út hið ytra. Þegar hún var að leggja af stað í þenna
bardaga — og klæðnaður og ytra útljt er vissulega mikils virði,
þegar um það er að ræða að sigrast á smæðarkennd — og
ótrúlegt er, hve slíkir hlutir, sem í fljótu hragði verður að telja
til smámuna, geta haft mikla þýðingu og aukið sjálfstraustið,
enda segir inálta:kið, að fötin skapi manninn.
Ingigerður heið á stöðvarpallinuin, þegar lestin rann þar að
og staðnæmdist.
— Hún Eva Páls hefði nú líklega ekki orðið í miklum vand-
ræðum, þótt enginn staiði þar til þess að leiðbeina henni, svo
veraldarvön sem hún var. En það var ekki nema gott og
hlessað, að hún fengi sem fyrst að vita um landann, sem hún
hlaut að sjá við og við og umgangast nokkuð, meðan hún dveld-
ist í Lindigerði.
Jú, viti menn! Þarna steig hún út úr eimlestinni, há, tígu-
leg og spengileg og vel húin, eins og vænta mátti.
Ingigerður gekk strax til móts við hana.
— Sæl, Eva! sagði hún á móðurmáli sínu. Mér var falið
að taka á móti þér og vísa þér veg að Lindigerði.
Það kom auðsjáanlega dálítið fát eða einskonar hik á Evu.
Hún var fölari en Ingigerður mundi. eftir henni og orðin dá-
lítið hörkuleg til munnsins.
En hikið í svipnum varaði ekki nema örstutta slund.
— Ja, hérna! Ert þú liérna, Inga? Ert þú hér kannski til
heilsubótar þarna í þessu Lindigerði?
— Nei, svaraði Ingigerður.
— Ég er starfskona þar. — Eigum við að taka bíl — eða
ganga í gegnum skóginn? Það er varla meira en 7 mínútna
10
NÝTT KVENNABLAÐ