Nýtt kvennablað - 01.12.1952, Side 7

TIL HULDUKAIíLS
Vísast einhver vel búinn
vill mig fá í staðinn þinn.
Lifðu í friði, lagsi minn!
læt af skrifum þetta sinn.
Kerling.
I kreppu hjartað komið er,
klingt er jólabjöllu —
en yrkja vísu varð ég þér
fyrir vinaljóðin snjöllu.
Gríma.
Lokasvarið þakka þér.
Þá er dapurt mörgum,
þegar heiman horfinn er
Iludlukarl úr björgum.
Grannkona.
Huldukarl úr hólnum út
hlýtur énn að fara.
Kveðinn annars er í kút
af yngismeyjaskara.
Áljrún.
TÖSKULOK
Smábckki má búa til úr þessu.
Svo kvað hinn alkunni ferðalangur Símon Dala-
skáld í fyrsta sinni, er hann sá Fljótin. Miklavatn
skiptir' sveitinni í tvennt neðst, og er hún þvi kölluð
Vestur- og Austur-Fljót. Flókadalurinn liggur suður af
Vestur-Fljótum. Prestssetrið, Barð, stendur rétt fyrir
norðan dalsmynnið. Þar er sundlaug og barnaheimili
á sumrin. Bíllinn rennur hraðara en hugur manns.
Við erum komin fram í mið Fljót óðar en varir. Hér
kannast ég við hvern bæ af sögusögn foreldra minna.
Hér voru þau alin upp og bjuggu hér fyrstu búskap-
nrárin.
Skammt fyrir framan enda Miklavatns er Stórholt.
f*ar fauk nýbyggð kirkja 1906 og hefur ekki verið
byggð aftur.
Á næsta bæ fyrir innan Holt á ég bróður og fjöl-
skyldu hans. Ég verð að láta mér nægja að senda
þeim kveðju í huganum um leið og bíllinn rennur
fyrir neðan.
Fremst í Fljótunum er hið mikla mannvirki Skeiðs-
fossvirkjun, sem veitir Siglufjarðarbæ rafmagn. Þar
á að stanza í heimleiðinni. Næst eru hólar, sem skilja
Éljótin og Stífluna. Fremst á hólunum var vanalegt
að stíga af hestbaki og horfa yfir þennan grösuga,
dásamlega fagra dal, sem á fáa jafningja á landinu.
Hér stíga allir út úr bílnum. Hér eru mínar bernsku-
°g æskustöðvar. Það munu vera 54 ár síðan ég yfir-
gaf þær, og margt hefur breytzt síðan sem eðlilegt er,
er> þó fátt eins og þessi fagri dalur. Þá voru hér 15
NÝTT KVENNABLAÐ
býli, nú eru 8 byggð. Þar sem áður var iðgræn gras-
breiða, túns og engja, er komið stöðuvatn, sem tilheyr-
ir virkjuninni, fyrir neðan hólana. Bæirnir standa á
vatnsbakkanum í ofurlítilli grænni túnskák og minna
helzt á öreiga auðkífing, sem finnur sárt til smæðar
sinnar. Þannig hefur þessi mikB ljósgjafi rænt þenn-
an indæla dal sumarskrauti sínu. Samt er hér fallegt.
Fjöllin há, með fagurgræna geira og hvítum fann-
skellum, spegla sig í lognsléttum vatnsfletinum, en
það getur samt ekki jafnast á við það, sem horfið er.
Eftir að teknar hafa verið margar myndir, því margir
höfðu með sér myndavélar, var setzt inn í bílinn og
lagt af stað fram dalinn.
Næsti bær framan við vatnið er æskuheimili mitt,
Lundur. Hann heldur öllum sínum gæðum, og tveir
aðrir bæir, sem standa framar. Hér var barnsskónum
slitið og hér finnst mér ég kannast við hverja laut og
hverja þúfu.
Bæjarleiðirnar, sem þá fundust talsvert langar, þýt-
ur nú þetta hrað?kreiða farartæki á nokkrum mínút-
um, löngu áður en augun eru búin að sjá allt það,
sem hugurinn þráir, og við erum komin fram að
Þrasastöðum, fremsta býlinu í dalnum.
Nú tekur Lágheiðin við. Alls staðar er hér fagurt
útsýni, jafnvel á afréttinni. Ekki líður á löngu þar til
Ólafsfjarðarfjöllin sjást. Víða eru snjóskaflar með-
fram veginum, sem sýna hversu lengi veturinn situr
hér að völdum. Hér eru allir ferðafélagarnir jafn
5