Nýtt kvennablað - 01.12.1952, Síða 12

Jólakjólarnir.
Einmana.
Ég er sjúk og særö og þreytt,
sorgin hugann lamar.
Nú tek ég aldrei tryggö viS neitt
í tilverunni. framar.
Lilja Björnsdóttir.
Fékk ákafan hjartslátt eftir fjörugan dans.
Ég þyrjti ekfci helstríð að heyja
og hlyti slrax sœlunnar votl,
ej fengi ég dansandi aö deyja.
Ó, Drottinn minn, það vœri golt.
Lilja BJörnsdóttir.
Svefninn og fegurðin
Læknir nokkur sagði að augun væru sér einskonar
loftvog eða mælikvarði á aldur fólks og heilsu.
Ég mætti í gær fallegri konu, sagði hann, sem leit
út fyrir að vera um þrítugt. Þegar ég dáði hennar
bjarta litarhátt sagðist hún vera „amma,“ og þegar
ég efaði það, tók hún upp passann sinn og sýndi mér
fæðingardaginn. Hún var 46 ára gömul. Hún hlaut þá
að ver nýkomin úr „fegrunarkúr.“ Hefur fengið fiör-
efna innsprautingar, eins og farið er að nota erlend-
is, hugsaði ég, og spurði: Hver er leyndardómurinn?
— Hann er aðeins sá, að ég sef!
Hún sagði mér þá, að hún leitaðist við að sofa 10
tíma í sólarhring. Fengi sér miðdagshvíld í limmu
herbergi í fullkominni ró.
Það eru ekki allir, sem geta, hvorki starfs síns vegna
eða frá smábörnum, sofið svo lengi, en margir ættu
að geta séð á hak tveim kvöldum í viku og farið
isnemma að sofa. Það eitt myndi fljótt yngja útlitið,
mýkja húðina og endurnýja taugarnar.
10
Arg. 1952 lýk ur me'ð þessu blaði. — Kœrar þakkir,
kaupendur! GLEÐILEG JÓL!
NÝTT KVENNABLAÐ
Ilenlug og falleg krakkaföt.
Eg vildi
Eg vildi geta bundið bragamál,
er bergmálaði á hverri þöglri stund,
svo inn í hverri ódauðlegri sál
yxi kærleiksrós sem blóm á grund.
Eg vildi geta bundið bragamál,
er bræðralagsins kcnndi réttu trú,
og upp er rætti allt það svika tál,
er alhcimsmenning þjakar sífellt nú.
Eg vildi geta bundið bragamál,
er blómin fölnuð vekti upp af grund,
hvo móðurjörðin öll, við sund og ál,
ætti fagran beykiskógar lund.
Eg vildi geta bundið bragamál,
er brytist fram með þungum orku nið,
og kvcikti ljós í hverri þeirri sál,
er kolsvart myrkur gcfur engan frið.
Eg vihli geta bundið bragamál,
svo bölið jarðar hyrfi á skammri stund,
og kveiti í hjörtum kærleiks-trúar bál
svo kærleiksmáttur græddi liverja und.
Eg vildi geta bundið bragamál,
er bryti í sunclur hverja manndrápsvél,
svo cnginn liræddist ófriðarins bál
og engan, fyrir tímann nísti hel.
Eg vildi geta bundið bragamál,
það bragamál, sem kallast gæti list,
þá list, er allra læstist inn í sál
með lífshamingju og trú á Jesúm Krist.
lioftur Bjarnason.