Nýtt kvennablað - 01.11.1953, Blaðsíða 3

NÝTT
KVENNABLAD
14. árgangur.
7. tbl. nóvember 1953.
liaílar úr t'crðaiuinniiis'uni Hallhililai' I>iiIImoíiikiíó«iii'
IJi' Þýzkaland§íör árið lOðfl
SICLT UPP ELBE
Kl. 5 um morguninn fór ég á f’ætur og var komin
upp á þiljur nokkru áður en átti að vekja mig. Það
var logn, yndislegt veður og gaman að sitja á þilfari
í morgunkyrrðinni og sjá bændabýlin beggja megin
við ána með fjölda ávaxtatrjáa í kring. — Elbe er
svo grunn, að fara verður í fjölda krókum, og alltaf
verið að skipta um leiðsögumenn. Maður gat ímynd-
að sér, að verið væri að sigla inn einhvern fjörð
heima, nema fjöllin vantaði til beggja handa. Grös-
ugar sléttur Hggja niður að ánni og sums staðar sésl
skógur álengdar. Eftir því sem ofar dregur á ánni
verður meir og meir vart við að borg sé í aðsigi því
alltaf fjölga skipin, sem eru á ferð fram og til baka.
Borgin er Hamborg. Skömmu áður en þangað er kom-
ið er mikill skógur á vinstri hönd. Og á hæð meðfram
ánni, hvert húsið við annað hálf hulið af trjám. Sums
staðar sér á þökin upp úr skóginum og aðeins á glugg-
ana annars staðar. Allt þetta líkist einhverjum æfin-
týraheimi.
Staður þessi, sem heitir Blankenese, er út frá Ham-
borg og þykir aðdáanlega fagur. Þar er smá baðstað-
ur. Skip komu viðstöðulaust inn á höfnina, hvert af
öðru. Hún er svo stór að ekki sést nema lítill hluti
hennar í einu og sáralítið þaðan, sem Goðafoss okkar
lagðist. Hann lagðist ekki í aðalhiifnina vegna kostn-
aðar. Þó sólskín og bjart veður væri, var svo mikil
móða að ekki sást nema lítill hluti borgarinnar frá
höfninni. Og skarkalinn af öllum skipunum, sem sí
og æ voru á ferli, fram og aftur, gerðu mig hálf
ringlaða. Skrítib’ þótti mér að sjá stóru fljótspramm-
ana, sem dregnir voru þrír og fjórir saman af litlum
gufubátum. I þessum prömmum bjuggu heilar fjöl-
skyldur, og óneitanlega er það undarlegt að sjá kon-
ur með smábörn á bandleggnum þar úti. Mér þótti
mjög gaman að sjá með eigin augum líkingu þessa
fljótandi heimilis, sem var dvalarstaður söguhetjanna,
Ásmundar og Rögnu í Pilt og stúlku. Og svo er það
NtTT KVENNABLAÐ
stórborgin. Enginn getu'r gert sér grein fyrir öllum
þeim mörgu áhrifum, sem maður verður fyrir, þegai
komið er þangað í fyrsta sinn. Fólksfjöldinn, véla-
menningin og tæknin sem allstaðar ber fyrir augu,
er svo gífuleg. Hamborg liggur á báðum bökkum
er svo gífurleg. Hamborg liggur á báðum bökkuin
Skip frá Hamborg leggja leiðir sínar um víða veröld
og vörur þaðan eru frægar að gæðuin. Mikill útbún
aður er í höfninni, sem notaður er til útskipunar á
þungavöru, og má segja, að þar nái tæknin hámarki
sínu. Heilar járnbrautarlestir eru teknar í loft upp
með krönum og másandi gufuvélar þjóta um hafnar-
bakkana. Öllu ægir saman: Bílar, rafmagnsvagnar,
hestvagnar, hljólandi menn og gangandi, svo nærri
liggur að maður verði ringlaður. *
St. PETER.
Lítið dvaldi ég í Hamborg. Þaðan fór ég í járn-
brautarlest til St. Peter. Á leið þessari er tilbreyting-
arlaust landslag, einlæg slétta, svo langt sem augað
eygir. Hvergi blánar fyrir fjöllum, en skógar eru viða
plantaðir og sýnast þeir sem smáhæðir væru. Fn alls
staðar er ræktað land, ýmist engi eða akrar. Ósjálf-
rátt hugsaði ég til þess, ef allir eyðiflákarnir heima
á Fróni væru orðnir jafn blómlegir og nytsamir þjóð-
inni til handa. Dimmbláu fjöllin okkar með fagur-
hvíta kórónu myndu enda gera allt mun tígulegra en
þarna er. Náin framtíð mun væntanlega fullkonma
þessar hugsjónir mínar.
St. Peter er sveitahérað við Norðursjóinn, sem
blómstrast liefur á síðustu 50 árum vegna ágætrar
baðstrandar og heilnæmi loftsins. Fólk leitar þang-
að í þúsunda tali sér til hressingar. Brvggja, afarlöng
liggur út í sjóinn, minnsta kosti 20 mín. gangur á
bryggjuenda. Landið Hggur svo lágt, að byggja verð-
ur flóðgarða, svo allt flæði ekki út í stormum, og eru
slík stormflóð nafnfræg í Norður-Þýzkalandi.
1