Nýtt kvennablað - 01.12.1953, Blaðsíða 5

Hún hafði heyrt margt skrafað um skapgerð Ant-
onys, og nú beitti hún öllúm sínum persónutöfrum og
óþrjótandi auði til þess að heilla risann með b'arns-
hjartað, arftaka Cæsars. stríðshetjuna, sem hermenn
gengu fúsir fyrir út í opinn dauðann.
Antony sat í hásæti á auðu markaðstorginu og beið
eftir Kleópölru. Mannfjöldinn, sem fyrir stundu síð-
an hafði umkringt hann, hafði strevmt niður til
strandarinnar, þar sem skip hennar lá við akkeri, og
frá bryggjunni bárust fagnaðaróp að eyrum hans.
Hann var orÖinn gramur að bíða og sendi drottning-
unni að lokum skilaboð og hauð henni til miðdegis-
verðar. Drottningin svaraði með því að bjóða honum
til snæðings og Antony, sem alltaf var stimamjúkur
við konur, þáði hoðið. Þegar hann nálgaðist ána, har
fagra sýn fyrir augu hans. Á skipi með gylltum stafni,
purpuraseglum og silfurárum, livíldi Kleópatra, klædd
eins og Venus. Fagrar ambáttir stóðu umhverfis liana.
sumar Iéku á hljóðfæri, en aðrar veifuðu revkélsis-
kerum. Síðan heilsaði röddin, sem eitt sinn hal’ði
heillað Cæsar, og stóri drengurinn, sem gat sigrað
heiminn, en ekki staðizt freistinguna, ef skemmtanir
buðust, gleymdi andstöðunni af gleði og hrifningu.
Kleópatra hafði fundið verndara.
Veizlan, sem hún hélt honum, var sú stórkostleg-
asta, sem hann hafði setið. Allir gestirnir vorn leystir
út með dýrmætum gjöfum. Slíkan auð og glæsibrag
hafði Antony aldrei fyrr augum litið, og þó voru
drykkjuveizlur hans sjálfs heimsfrægar. Fólkið á
bakkanum starði hugfangið á uppljómaða snekkjuna
og sagði, að Venus hefði sligið niður til jarðarinnat'
til þess að halda veizlu með Bakkusi.
Hátíðahöldin héldu áfram kvöld eftir kvöld, því að
þegar veizlu Kleópötru var lokið efndi Antony til
annarrar og þannig koll af kolli. Veizlur Kleópötru
báru alltaf af, og varð Antony að lokum að láta sér
það lynda.
Sagan segir, að Kleópatra hafi kvöld eitt til þess
að viniía veðmál látið perlu, sem var 150 þúsund
sterlingspunda virði, í edik. Perlan leystist upp, og
Kleópatra tæmdi bikarinn. Oft hefur þetta dæmi ver-
ið nefnt til þess að sýna fram á gegndarlaust bruðl
hennar, en hitt er sennilegra, að þar sem hún þurfti
á stuðningi Antonys að halda, hafi hún með þessu
viljað benda honum á hve geysilegu auðmagni hann
hefði yfir að ráða, ef hann geröi bandalag við hana.
Hinar fáu vikur, sem þau dvöldu í Tarsus komst
Antony meir og meir á vald Kleópötru meS hverjum
degi, sem leið. Gáfur hennar, fyndni og yndisþokki
ásamt hinni barnslegu kátínu, sem einkenndi liana,
NÝTT KVENNABLAÐ
heillaði hann, og hún laðaðist einnig ómótstæðilega
að honum, J>ó að. hún missti aldrei sjónar á markmiði
sínu.
Það var á þessu tímabili, sem Kleópatra fékk að-
stoð Antonys til verknaðar, sem hefur sett blett á
þau bæði. Arsinoe systir Kleópötru, sem hafði barizt
gegn henni á dögum Cæsars, og verið hlekkjuð í
sigurför hans gerði aftur samsæri gegn Kleópötru.
Fram á sjónarsviðið var einnig kominn maður, sem
hélt því fram, að hann væri Ptolemy sá, sem
drukknað hafði forðum á flóttanum, eins og áður var
um getið. Með hjálp Antonys lét Kleópatra myrða
þessa keppinauta sína.
Frá Tarsus fór Antony með Kleópötru til Alex-
andríu, og dvöldu þau þar bæði um veturinn í sliku
óhófi og munaði, að þess voru ekki dæmi fvrr. Þau
stofnuðu klúbb og reyndu félagarnir að skara hver
fram úr öðrum í skemmtunum og alls kyns lífsnautn-
um. Antony steypti sér út í glauminn, þangað til hann
sá sér ekki færl að láta málefni Kómar bíða lengur.
Hann hitti starfsbróðir sinn, Octavían, þríveldisstjóra
Kómar í Brindisi, og þeir gerðu enn þá einu sinni
samning uni að ski])ta heiminum milli sín. Octavían
varð kyrr í Róm og stjórnaði Vesturlöndum, en Ant-
ony átti að halda Austurlöndum í skefjum. Til þess
að innsigla samninginn giftist Antony Octavíu. syst-
ur Octavíans.
Árið 37 f. Kr. sneri Antony aftur til Sýrlands og í
faðm Kléópötru, og ástin og munaðurinn var nú aftur
efst á dagskrá. Síðan fór Antony í herferð.
Ef hann hefði sigur vonaði hann og Kleópatra. að
grundvöllurinn væri lagður að heimsveldi þeirra. En
vonbrigði biðu drottningarinnar enn á ný. Ekki voru
nema fáeinar vikur liðnar, frá því að hún ól fjórða
barn sitt, þangað til fregnir komu um, að leiðangur-
inn liefði orðið fyrir ógurlegum hrakföllum. Kleó-
jiatra, hinn tryggi bandamaður Antonys lagði þegar
af stað til liðveizlu við hann.
Þegar skip liennar sigldi í höfn Hvíta þorpsins, þar
sem leifarnar af liðssveitum Antonys héldu kyrru fyr-
ir sá hún her í tötrum og Antony torkennilegan og
illa til reika. Hann reyndi að drekkja í víni beiskjnnni
yfir ósigri sínum?
Sárið greri samt fljótt, því að skömmu síðar fór
hann í herferð gegn Armenum og sigraði.
En Antony var fyrir löngu búiijn að móðga Octa-
vían með framkomu sinni gagnvart Octavíu. eiginkonu
sinni, svo að grunnt var á því góða milli þríveldis-
stjóranna. Þegar Antony kom úr herferðinni til Ar-
meníu gerði hann sig einnig sekan um virðingarleysi
gagnvart Róm. Hann hélt sigurför sína í Alexandríu