Nýtt kvennablað - 01.10.1954, Blaðsíða 12

Gufimundur Pétursson:
ekki detta í hug að ala svona lagað upp í henni. Drífðu
hana bara í sveit, þar hressist hún. Það væri nú mciri
fjarstæðan að fara með hana til læknis, alla þá leið.“
Signý renndi í bollan handa systur sinni. „Ég lield,
að það geti svo sem átt sér stað, að öll armæðan mín
sé ekki búin ennþá. Kannske hún eigi eftir að verða
einhver heilsuleysis aumingi,“ sagði hún dapurlega.
„Þið mælið líka allt upp í henni, einkanlega hann. Það
verður aldrei maður úr þeim unglingum,“ sagði Jóna
og svolgraði kaffið af ákafanum, því að hún hafði
meira að segja. „Hefurðu heyrt afdrif bátsins hans
Bensa?“ Nei, Signý hafði engan fundið að máli.
„Það er nú bara svoleiðis, að hann er horfinn frá
bryggjunni. Það var rok hvasst í nótt á sunnan, en svo
segja nú aðrir að kaðallinn, sem hann var festur með
hafi verið skorinn í sundur. Náttúrlega er þetta kennt
kaupmannssonunum og Ragnari. Líklega fara ekki
prófastsdrengirnir varhluta af þeim aðdróttunum
Hannes gamli formaður sagði það nú bara yfir alla í
krambúðinni: „Kaupmannssynirnir hafa gert það.“
Þvílík bölvuð ósvífni í karlinum. Svo kom frúin fram
og tók svona aðeins til máls. Og hann þá kannske ekki
á því að lægja seglin, dólgurinn sá, svo þau bara há-
rifust, þangað til frúin var farin að hágráta og sagð-
ist ekki mannspilla sér með því að tala við svona svín!
Sagðist aftaka, að hann fengi úttekt í verzluninni. En
karlinn sagði, að þsð gerði sér víst ekki mikið til, því
að hann kæmi ekki þangað, í búðina svo vikum skipti.
Allt hefst þetta af strákkjánanum þarna í Bakkabúð
Það gekk ekki svona áður en hsnn kom.“
„Stráksvínin! svona eru þeir alltaf andstyggilegir“,
sagði Sigga gremjulega. „Ég vona að bátinn reki ein-
hversstaðar,“ sagði Signý. „Hallfríði bregður við inn-
leggið, sem hún hafði í fyrrasumar og talsvert í vor.“
„Á, ætli það geti skeð, að hana muni um það, en bát-
urinn sést aldrei. Það þori ég að hengja mig upp á.
Hefur náttúrlega rekið út í hafsauga og mulast þar á
einhverjum ísjskanum,“ sagði Jóna, hrifin að sinni
mælsku. „Kannske það verði til þess, að þau liafi sig
burtu héðan úr Víkinni. Það sæju víst fáir eftir þeim.“
„Áreiðanlrga sæi ég eftir þeim úr nágrenninu,“ sagði
Signý.“ Þau bafa verið mér og krökkunum indælis
manneskjur. „Þið verðið þá víst einu manneskjurnar,
sem látið það í ljós,“ gæti ég hugsað,“ sagði Jóna. Svo
var hún rokin í burtu, því að hún ætlaði að þvo þvott
fyrir konuna hans Halldórs söðlasmiðs.
Næstu daga gekk mikið á í Höfðavík. Strax og Bensi
vissi að báturinn var horfinn, þaut hann út allar fjör-
ur þangað til sjórinn gekk í þverhnýpt bjarg, þar sem
ómögulegt var að komast fyrir framan og ekkert gat
fest á fjöruna. — Framh.
10
Svai' við gri'ciiiiniii
,Á irainfæri ÞÍ^mmaiiiiMÍiis.
Það er rétt fyrir olckur að kynnast hugsunarhœtti
karlmannsins, þess vegna vill blaSiS verSa viS ósk
greinarliöf. aS birta eftirfarandi. Ekki munu þó allir
karlrnenn tileinka sér hans sjónarmið. Nýlega sáum
viS blaSagrcin eftir Theódór GuSmundsson, og þar
stendur: „ . . . Vinnudagurinn (húsmœSranna) er lang
oftast lil jafnaSar ekki 8 tímar, heldur nœslum tvisvar
átta tímar á hvern sólarhring, jafnt helga daga og
virka.“
|
í „Nýju kvennablaði“ 3. tölublaði 1954, rakst ég
á forustugrein, er vekur stóra furðu hjá mér. Nafn
greinarinnar „Á framfæri eiginmannsins“, er í sjálfu
sér athyglisvert. Það er til fjöldi kvenna, er ég veit,
að greinarhöfundur þekkir til, ekki síður en ég, sem
hægt er að segja, að séu á framfæri eiginmannsins,
konur sem liafa gift sig til að hafa það gott, hirða
lítið um heimilið, enn minna um eiginmann sinn og
störf hans, en gera þeim mun strangari kröfur til pen-
inga hans.
Það eru til margar sögur um konur, sem keyptu
pelsa, hatta eða annað, einungis vegna þess, að það
var nógu dýrt og þær með því töldu sig geta hreykt
sér ofurlítið hærra á kostnað eiginmannsins, en hvað
slík ráðdeildarsemi lagði mikla aukna vinnu á eigin-
manninn, var ekki athugað. Hvað ætli það séu margir
eiginmenn, sem hafa orðið að yfirgefa góð störf og
hagstæðar aðstæður út á landi, til að þessi ástkæra og
fórnfúsa eiginkona hans, gæti komizt í borgina, til að
stunda kjaftasamkvæmi annarra eiginkvenna, er ekki
höfðu annað þarfara með tímann að gera, en að slúðra
um náungann?-------Hvað ætli það sé margt, bæði
karlar og konur, er hafa misst æru og heiður yfir rjúk-
andi koffibollum giftra kvenna?---Já og slíkt er
hægt að telja upp í það óendanlega, en ég vil vera síð-
astur til að egna kynjunum saman.
Við skulum heldur snúa okkur að greininni sjálfri.
Hvað segið þér um þessa klausu: „Þær vinna 12—16
tíma á dag, við barnagæzlu, matargerð, ræstingu og
þjónustubrögð. Stundum útivinnu í ofanálag og eru
síðan taldar, eins og ómálga börn á framfæri ann-
arra“. Mig langar til að spyrja höfund greinarinnar,
hvort hún er að slá um sig með slíku orðalagi eða það
sé raunverulega nokkur kona á íslandi til, sem stundar
NÝTT KVENNABLAÐ