Nýtt kvennablað - 01.10.1954, Blaðsíða 14

Fonnœður í ísrael:
RAKEL
Æskulundin er löngu breytt
í líf, sem aS eili/3 heitir.
1 Betlehem henni hvíla veitt,
hans í ojríki skeiSiS þreytt
— og cevinni enginn breytir.
Hann kom yfir fjöllin himinhá.
Hún var hjar'Smey til dala.
Eftir þaS saman leiðin lá.
Litfögur œslca prýddi hrá.
Runnarnir risu úr dvala.
Rakel er fersk og frjáls og hýr,
fegursfaf öllum konum,
ástleitni kannske í augum býr,
Alla morgna hver dagur nýr.
Hún ann — og er elskuS af honum.
Af innri fögnuSi felldi tár,
en faldi þaS öllum mönnum.
JörSin er perla — og himininn hár
hamingjugjafi í þúsund ár,
þó dagar líSi allir í önnum.
En kaupum og sölum konan gekk —
kœrastinn fullur af göllurn.
Minningar
A m&nabjörtn kvðldi, ér minningarnar veh
og mæni þögnl úti i fjarshann hljóða.
Myndir ótcljandi úr mínum hufja tck,
sem mesta yndið hafa til að bjóða.
A œsku minnar dögum, var ástin sterk og heit.
Úskalöndin full af björtnm vonnm.
Mér fannst hvert andlit brosa og blómin, sem ég leit
þau báru þráðu kveðjuna frá honum.
Sumt af þessu rættist, sumt af þcssu dó,
því sæludraumar rekast oft á boða.
En mlnninganna fjársjóður finnst mér vcra þó
það fegursta, sem ég hef til að skoða.
Sigriður Sigurðardóttlr.
ASra konu honum faSirinn fékk,
fáráS systir á hrúSarhekk.
— Rakel svo svikin af öllum.
Önnur kona síns eiginmanns,
ástin aS nýju vahin.
Innileikinn, hennar og hans,
hugur og hjarta kœrleikans.
Og samt ekki sagan öll rakin.
Hann reiddist henni, þó seinna sé,
— sveik hana öSru sinni.
/ sjálfa sig þá hún satmm hné.
Af sínum þoldi ekki háS og spé.
— Vont er í veröldinni.
Eftir á Rakel ekkert skjól.
— En aldrei guSirnir þreytast.
ViS barm sinn mynd þeirra fegin fól.
(Fórst svo Jakob, aS hjartaS kól,
hennar, sem unni liann heitast.)
1 geygvænni neyS til guSanna flýr
— gjarnan ei bugast látum.
Ungri móSur hver dagurinn dýr.
En dauSinn ekki aftur snýr.
Og Rakel viS alltaf grátum. — G. St.
Raunsœisstefna í matarkennslu
SUNNANFARI segir frá: Vinnumaður Bjarna
sýslum. Halldórssonar á Þingeyri kvartaði eitt sinn
við Bjarna um illan graut Kristínar ráðskonu. Bjarni
heimti að sjá ask hans og tók (hann), kallaði Krist-
ínu inn í svefnhús sitt og sagði henni, að illa ætist
grautur hennar, en hún kvað vel ætan, bað Bjarni
hana þá eta sjálfa og láta sjá. En hversu mjög, sem
hún bar fyrir sig, að hún hefði nýétið, varð hún að
éta allt úr askinum, komst fram og spúði upp öllu
saman. En við það lét hún batna um grautargerðina.
•
I fyrstu grein þessa blaðs er sagt frá kirkju undir beru lofti.
Aðeins kórinn er undir þaki. Gættim við ekki átt slíka kirkju
í Reykjavík? Hér þarfnast fólk útivistar og þráir útivist.
•
Nvtt kvennabiað hvetur sem flestar til að senda smágreinar
í blaðið er það nú byrjar aftur starfsemi í sama mund og allir
skólarnir og leikhúsin, þegar sumarönnum og sumarfríum or
lokið.
12
NÝTT KVENNABLAÐ