Nýtt kvennablað - 01.12.1954, Blaðsíða 10

;S3PrtíH+ S.u.u.:-H-tÖn‘!
rm i ••
• •• t : I •••• I I 1 [ r I I •• | [ I •"•'"• I I I. ••
• •• i v •• i i i ■•!»! iT T| 1 l » í
• ■ •••••» i . .jJimliiTt •-• «jT» rt
• I j •■■
s’sw.'.^jlÍTrisjthVíT^Iv..
..rvÉT.Sú.*!-+tTpj.v:*rri-H- :*ri- ::íí.:.í .2.:.2.::-h‘:u-tfív:víÍhh- : r:í+tr\.
»»•■■
i i i * ■•»»
•■■• . i . ■
■■■■■ i n ■«_
[ I l I ■■»»»■
Stærð 135x95 spor
saumaðir
eins og skuggamyndir.
...................
„Ertu þá hjúkrunarkona?“ var næsta spurning. Og
aftur mátti ég sletta sama óheilla orðinu.
Jæja, ég átti þó að fá að sjá nokkuð skemmtilegt á
leiðinni, og það var flokkur veiðimanna, ríðandi, í
veiðiibúningum með að minsta kosti e na 20 stóra alla
vega skrautótta veiðihunda.
Nú hefði ég fegin viljað vera aftur orðin gangandi
til þess að geta lengur virt fyrir mér þennan fornald-
arlega flokk, sem ég hélt, að aðeins lifð; nú orðið í
fornum sögnum. En gangandi hefði mér ekki auðnast
að sjá þetta fríða föruneyti, því að lcið þess lá í sömu
átt og mín.
Þegar til Lyndhurst kom skilaði þessi mæti sam-
ferðamaður minn mér af sér í m ðjum bænum, framan
við dyr aðalbankans. En það var rúm til næturhvíld-
ar, en ekki peningar, sem hugur minn þráði. Ungur
lögrrgluþjónn, sem stóð þar á götunni vísaði mér á
veit’ngahús, sem á okkar máli mundi heita Suðursýn.
Það hreppti ég til gistingar. —• Framh.
8
HEILAGUR KRISTÓFER
Heigi ögnin segir, að heilagur Kristófer hafi haft það starf
á hendi að ferja fólk yfir stórfljót nokkurt. Eina óveðursnótt,
þegar hann hafði lagst mjög þreyttur fyrir og hugði gott til
hvíldarinnar. Heyrir hann nafn sitt kallað. Hann fer á fætur,
sér engan mann, leggst fyrir aftur, en allt fer á sömu leið. í
þriðja sinn, þegar hann hefur verið ónáðaður, sér hann ofur
vesældarlegt barn standa á fljót9bakkanum.
Hinn dyggi og sterki ferjumaður bregzt ekki skyldu sinni,
en íer cg 1 ggur þetta litla barn á öxl sér. En eftir því, sem
hann veður lengra þyngist barnið æ því ineira. Þykisfc Kristófer
aldrei hafi komizt í þvílíka raun. Samt nær hann landi slysa-
laust. En þegar hann leggur barnið af sér, segir það, að nú
hafi hann bor.ð sjálfan Frelsara heimsins.
Þessi helgisögn hefur verið eitt uppáhalds viðfangsefni
listmálara. Á sumum málverkanna má sjá þessa stæltu hetju,
sem minnir mest á Herkúles Grikkja, berandi jarðarhnöttinn
á öxl sér, með Jesúbarninu sitjandi á.
* * *
I»etta er síðasta blað árg. 1954. — Um leið og l»að þakkar öll
góð bróf og aðra vinsemd á árlnu, óskar I>að lcscnduin sínum
— GLEBILEGBA JÓEA OG FABSÆLS KOMANDI AKS —
NÝTT kvennablað