Nýtt kvennablað - 01.02.1955, Page 10
Guðrún frá Lundi:
ÖLDUFÖTL
FRAMHALDSSAGAN
„Það hefur aldrei orðið til annars en ills eins.“
„Jæja lagsmaður,“ sagði Jóna gul af gremju. „Ég
skal ekki troða þig eða þína um iær, það máttu vera
viss um. En mér hafa satt að segja fundizt kjör systur
minnar svo bágborin, að hún hefði gott af því að ein-
hver liti inn til hennar, sem skildi hennar erfiðleika
og reyndi svona heldur að lífga hana upp.“ — „Henni
hefur víst orð.ð lítið hughægra við þínar heimsóknir,“
ansaði liann jafn úrillur og fyrr. Svo skildu þau án
þcss að kveðjast.
Signý sat við suðurgluggann og sá til ferða manns
síns, en ekki hreyfði hún sig til þess að taka á móti
honum. Hún gat svona hér um bil hugsað sér hvernig
hann tæki þeim fréttum, sem biðu hans heima. Kenndi
henni sjálfsagt um þetta fyrst hún lét Siggu fara i
sveitina án hans samþykkis. Þarna mætti hann Jónu.
Það losaði hana þá við að segja honum frá heimilis-
ástæðum þeirra. Hann bar þó nokkuð fyrirferðar-
mikinn pappakassa undir hendinni. Hvað skyldi svo
sem vera í honum? Hann var kominn inn á baðstofu-
gólf áður en hún lauk við þá gátu. Hann heilsaði konu
sinni hlýlega. Það gerði hann alltaf, þegar hann kom
af sjónum. Það var búið að færa rúm Siggu inn að
glugganum, svo hún gæti notið sólarinnar og útsýnis-
ins. Hún hafði sofið, en vaknaði við umganginn og
rétti hendurnar í áttina til pabba síns. Hann laut nið-
ur að henni og kyssti hana. „Hvernig líður þér núna,
blessaða mæðubarnið?“ sagði hann. „Þetta var ágætt
að færa rúmið að glugganum, svo sólin geti skinið
til þín. Ólíkt eða hafa þig þarna fram í horni.“ „Það
var Þorbjörg í Nausti, sem fann upp á því,“ sagði
Signý. „Svo gaf hún henni spegil, svo hún gæti séð
hvað gerist fyrir utan gluggann, því ekki má hún
hreyfa sig, þessi veslingur. Þvílík ósköp, að Drottni
skyldi þóknast að leggja þetta á okkur á eftir hinu.“
„Það var ágætt, að Þorbjörgu skyldi detta þetta i
hug,“ sagði hann. ,-Það eru margir góðir við hana,
síðan hún fór í rúmið,“ andvarpaði Signý“ en það
stoðar náttúrlega Iítið. Það eru langir dagarnir fyrii
okkur báðar“ bætti hún við.
„Það eru nú sjaldan of langir dagarnir hjá þeim,
sem þurfa að vinna og gera það,“ sagði Jónas. „Ann-
að fyrir þá, sem rúmfastsir eru.“ Hann settist á rúm-
stokkinn hjá dóttur sinni tók upp vasahnífinn sinn
og skar sundur spottann utan af kassanum. „Ég var
víst hérna með eitthvað, sem gæti stytt þér stundirnar
ofurlítið, góða mín,“ sagði hann. Það var víst dóttir
hans, sem átti þetta ávarp, hugsaði Signý ekki laus við
gremju. „Jóna hefur sagt þér hvernig komið var,“
sagði hún lágt.“ „Ég var búinn að frétta það,“ svaraði
hann og tók pappakassann upp. Hann hafði eitthvað
að geyma, sem var vandlega stoppað. Innan úr öllu
stoppinu kom falleg silfurlit klukka. „Þetta áttu nú að
eiga og hafa hjá þér, svo þér finnist ekki tíminn eins
lengj að líða.“
„Það er gaman, því héðan get ég aldrei séð á klukk-
una,“ sagði Sigga og þakkaði pabba sínum innilega
fyrir. „Það er nú ekki öll dýrðin, þar sem hún er séð,
Sigga mín,“ sagði hann brosandi. „Ef þú lætur þenn-
an litla vísir á 2 eins og hún er núna, skaltu heyra
hvort hún getur ekki skemmt þér enn betur.“ Og
klukkan fór samstundis að spila svo dásamlega fallegt
lag að Mundi litli. sem harði komið inn á gólfið rétt
í þessu, gleymdi alveg að heilsa pabba sínum en stóð
og horfði agndofa á þetta djásn, sem komið var í bæ-
inn.
„Skárri er það dýrgripurinn, sem þú kemur með
banda henn:,“ sagði Signý fálega. Henni fannst hann
hefði alveg eins getað glatt sig með bessari giöf. Sigga
hefði getað liaft hana hjá sér, þó hún hefði ekki átt
hana
„Það má'til að gleðia hana, fyrst hún á svona bágt,“
sagði Jónas. Svo tók hann stóran bolta með fall-
egum myndum upp úr kassanum. Þá mundi sonur hans
eftir að beilsa honum, því auðvitað átti hann að fá
þennan bolta.
„Þetta er handa þér, og þennan á Tryggvi," sagði
Jónas. ,.Þú geymir hann handa bonum Signý“.
Það var eitthvað eftir í kassanum ennþá. Þarna kom
falleg kaffikanna, sem rétt var i sömu átt og boltinn
og þar á eftir kaffikvörn. Hann hafði munað að kvörn-
in var fann að mala illa og kannan hafði það til að
leka með túðunni. Það hýrnaði líka fljótlega yfir konu
hans, og gremjan hvarf algerlega úr huga hennar,
þegar fínt bleikt yfirsjal bættist við. Hún kyssti bann
fyrir glaðninguna, sem hann hafði komið með handa
þeim öllum. Glöðust var þó Sigga yfir klukkunni.
Gré‘a í Móunum leit inn, rétt þegar verið var að hella
á nýju könnuna fram í eldhúsinu, en innan úr bað-
stofunni hevrðist þetta klingjandi fagra lag, sem
klukkan spilaði. Hún skellti á lærið af undrun. Skárri
var það fínyndis varningurinn, sem kominn var heim
í Bjarnabæ. Auðvitað varð hún að setjast inn og
drekka kaffisopa, sagði S’gný. Signý var búin að
kvíða svo lengi fyrir því að maður hennar kæmi heim,
en þá varð heimkoman svona óvanalega ánægjuleg.
NÝTT KVENNABLAÐ
8