Nýtt kvennablað - 01.11.1955, Blaðsíða 14

Dætur Ólafs Svíakonungs.
Tvíburasysturnar
hittust efitr
60 ár.
Myndin sýnir sænska tví-
bura, systurnar Önnu Gott-
sen (t. v.) og Kerstínu
Karlsson, sem á þessu éri
hittust í Stokkhólmi eftir
að hafa ekki sézt í 60 á/.
Þessi langi skilnaSur staf-
ar ekki af utanlandsferS-
um. BáSar systurnar hafa
alla ævi veriS í SvíbjóS.
Þær fæddust fyrir 60 árum á fæSingarheimili af lítt þekktum
foreldrum, en voru teknar í fóstur sem kjördætur, Anna af
ríku fólki, Kerstín af fátæku fólki, og lífsferill þeirra var þar
meS afmarkaSur. Kerstín þurfti aS sjá um sig sjálf aS öllu
leyti eftir 19 ára aldur og hefur ekki alltaf „baSað i rósum“.
Anna býr í Stokkhólmi, Kerstín í sveit. Það er þrautseigju
Önnu að þakka, að systurnar hittust. Hún hefur einskis látiS
ófreistað (og síðast gegnum Hjálpræðisherinn) til að finna
systur sína, ug í árslokin síðustu tókst henni þaS aS lokum.
Kerstín var í vetur í Stokkhólmi í 3 vikur og í sumar vonast
hún eftir að geta tekið á móti Önnu heima í Tranés.
(Social-Demokraten).
★
ÍFR bréfí.
Þá er nú íslenzka fegurðardrottningin komin heim aftur frá
alþjóðasamkeppninni i Lundúnum — að vísu ekki með sætum
sigri, en sagt er þó, að hún hafi vakið athygli nokkra, komið
vel fram og verið þjóð sinni til sóma.
Vér élítum, að sigurvænlegra mundi að senda til slíkrar
san-keppni bjarthærða og bláeygða mey, sem minnti á Helgu
fögru, en um hana segir í sögu Gunnlaugs ormstungu, að hár
hennar var fagurt sem gullband. Norræn fegurðardrottning hlýt-
ur að vera ljóshærð og norræn í útliti.
★
Þekkingin er dyggð. (Sókrates.)
„Eða er það kannske, af því að hann var svona óhepp-
inn í spilunum?“ „Ég hefði víst ekki farið að hrygg-
brjóta hann, ef hann hefði komið til mín,“ sagði Gunn-
vör. „Þær eru svona merkilegar, þessar kaupstaðar-
stelpur. Það er þó ekki hægt annað að segja, en hann
hafi talsvert konu .að bjóða.“ „Það langar sjálfsagt
fáar til að setjast að á Litlu-Grund,“ sagði Vermundur.
„Svo er Hrólfur hreint ekki skemmtilegt mannsefni.“
„Ég gæti nú trúað því, að Herdísi þætti Sigga heldur
fákunnandi við sveitastörfin,“ sagði Friðrika húsfrevia.
Bjarni fór út að fjósinu. Þar var barizt af mikilli
heift. Toni fylgdist með, titrandi af æsingi. Frh.
12
Astríður og Ingiger'ður
eiga vilja kónginn digra,
en taflinu önnur tapa ver'ður
takisl hinni karlinn sigra,.
Hann vill eiga Ingigerði,
erindinw vel fram stillir,
en þar er einhver vel á verSí,
vilja kóngafólksins spillir.
Þessar sœnsku Svíadœtur
sœtta vilja gjörvöll ríki,
— gefa sig í sáttabœtur.
Seint mun finnast þeirra líki.
Er ekkert gengur Ingigerdi,
Astríðar vex lúmskur grunur,
nú skyldir vera vel á ver'öi:
„Var svo mikill systra munur?“
Frjálsmannleg til ferða hugSi,
dö finna þenna kónginn digra.
— AstríSar svo elska dugði
IngigerSar biSil sigra.
Noregs drottning augaS eygir —
Óttars svarta og Stefáns blóma.
MikiS okkur sagan segir
síSar um þá helgu dóma.
Og AstríSar fagna allir sigri
— enn til hennar muni felldur —
þó illa missti Ólafur digri
þá ungfrúna, er hann vildi heldur.
C. St.
★
SVÖR VIÐ ÞREMUR SPURNINGUM á bls. 3:
1. Eftir óþekkta stúiku. í Skálholti er sagt, að maður nokkur
ætti vingott við stúlku. Bar Brynjólf Sveinsson biskup þnr
að og varð að orði: „Fúlt brúðkaup og fámannlegt.“ Stúlkan
leit við honum og svnraði: „Og komu þó jlciri en boSnir
voru.“
2. Dr. Adenauer, kanslari Vestur-Þýzkalands. Eisenhower, for-
seti Bandaríkjanna. Friðrik 9. Danakonungur.
3. Ljóðið er eftir Steingrím Thorsteinsson, lagið eftir Helga
Heligason.
Anna
Kerstín
NÝTT KVENNABLAÐ