Nýtt kvennablað - 01.12.1955, Blaðsíða 10

"V ig'ela.rxds-ga.rðuLrinn.
(Þœttir frá Noregi.)
Einn er sá staður í Osló, höfuðborg Noregs, sem
enginn ætti að gleyma að lieimsækja, er þess á kost.
En það er Frognerparken eða Vigelands-garðurinn. Er
hann fiægasti lystigarður þar í bæ. Þangað kom ég
einn dag í maímánuði. Veður var hið fegursta og því
ákjósanlegt að litast þar um. Ekki ætla ég mér þá dul
að lýsa honum nákvæmlega, til þess munu aðrir fær-
ari. Sjálfur garðurinn mun vera geysimikið landflæmi.
Blöstu þar við augum vellir víðir og fagrir, h'kt og
stærðar tún lreima, og trjálundar til prýðis —- en ekki
til þrengsla. En það, sem fyrst og fremst gerir garðinn
frægan og er hans höfuðprýði, eru listaverk hins mikla
meistara, Vigelands. í hjarta garðsins gnæfir Vige-
lands-súlan fræga eins og fléttuð af nöktum manns-
líkömum, einkum á bernsku og a;skuskeiði. Alls staðar
gægjast fram broshýr og yndisleg barnsandlit, líkt og
nýútsprungnir rósaknappar. Á palli kringum fótstall
súlunnar er komið fyrir höggmyndahópum. Allt stór
mannalíkön og hvortveggja fögur og mikilúðleg. Þarna
blasti við meitlaður í stein óður lífsins sjálfs frá vögg-
unni til grafarinnar: bernskan, æskan, þroskaárin og
ellin; gleðin og sorgin, þroskaþrá og æskuleikur, al-
vara og íhyggli, þjáning og dauði — og von —, lífið
sjálft í sínum margbreyttu myndum. Ekkert óljóst og
„abstrakt11, allt eðlilegt, látlaust, listrænt, stórkostlegt.
Skammt frá, en lægra nokkuð liggur gosbrunnurinn
með jötnunum fjórum, sem halda uppi gífurlega stórri
skál (hálfkúlu). Mér komu í hug frumöflin, sem bera
uppi jarðarkringluna. Gosbrunnurinn var gerður af
járni og eins stytturnar, sem komið var fyrir umhverfis
hann. En „mótívið“ í þeim virtist að mestu hið sama
og í verkinu kringum súluna. Þá kemur „Brúin“. Á
báðar hendur meðfram henni stendur enn fjöldi högg-
mynda. Flest styttur af æskufólki, konum* og körlum,
oft í íþróttastellingum — afar falleg verk — af börn-
um, glöðum eða hryggum. Er mér sérstaklega minnis-
stæð stytta af litlum, organdi snáða.
Við báða brúarsporða eru háar súlur. Efst á hverri
sýndist mér vera mannslíkan. En einhver ókind í
ormsdrekalíki vefur sig um mannveruna og heldur
henni í heljarklóm sínum. Snilldarlega gert, en hálf
óhugnanlegt. Gæti verið táknrænt fyrir bin lægri öfl,
sem maðurinn er svd oft fangaður og fjötraður af.
Þegar horft er yfir öll þessi listaverk, hlýtur hver
og einn að furða sig á því gífurlega verki, sem þessi
hamhleypa og snillingur heíur unnið og eftirlátið þjóð
sinni, því að enn (1954) var hvergi nærri lokið við
að koma fvrir þarna í garðinum öllum veikum hans.
Vigeland og garðurinn hans er einhver dýrmætasta
eign og stolt norsku þjóðarinnar. Við íslendingar sam-
gleðjumst þeim, en öfundum þá ckki. Við eigum okkar
Einar Jónsson. Ingibjörg Þorgeirsdóltir.
Jói ALÞJÓÐA-SMÁSAGNASAMKEPPNI.
Samlagt, margar meyjar alls
mörgu gleyma nú. —
Ein því gleymdi auslanfjalls,
ar) hún var biskupsfrú.
Afirar gleymdu sjálfri sól
sumarifi er leifi.
— Ennþá komin eru jól
yfir höjin brcifi.
Jól á vanga, jól á brá,
jól í hreysi og höll.
Gleymum ekki gufii þá,
sem gcymir okkur öll.
G. St.
Sannsögulegt er, að kona í Sunnlendingafjórðungi gleymdi
því, að hún hafði verið biskupsfrú í Skálholti.
Árið 1953—1954 efndi stórblaðið New Yark Herald Tribunc
til alþjóða-smásagnasamkeppni. Ritstjóri Eimreiðarinnar var
fulltrúi nefndarinnar hér á landi. Voru aðeins fjórar sögur
valdar úr þeim sögum, sem bárust og sendar í keppnina. Höf-
undar áttu að hafa dulnefni, en senda um leið sitt rétta nafn
og heimilisfang í lokuðu umslagi. I síðasta hefti Eimreiðarinnar
birtist saga eftir Elinborgu Lárusd. rithöfund, sem heitir „Ástin
er hégómi“. Ifún er ein af þeim fjórum, sem sendar voru í
keppnina. Eftir úrslitin barst frúnni bréf frá formanni nefnd-
arinnar hjá New York Hcrald Tribune. Fór hann fram á að fá
rétt til þess að birta söguna í væntanlegu smásögusafni, eins
að þýða hana á fleiri eða færri tungumál, flytja hana í útvarp
og sjónvarp. — Sagan er nú komin út á fjórum tungumálum,
ensku, grísku, finnsku og flæmsku. — Mun þetta vera í fyrsta
og einasta skipti, sem frú Elinborg hefur tekið þátt í sam-
keppni innan lands eða utan, og hefur því í rauninni unnið
glæsilegan sigur. Er ánægjulegt fyrir Nýtt kvennablati að geta
nú flutt lesendum sínum nvja smásögu eftir frú Eliiibnrgu.
Loks má geta þess að verið er að þýða eina af bókuin hennar
í Ameríku.
8
NÝTT KVENNABLAÐ