Morgunblaðið - 23.07.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. JÚLÍ 2009
✝ Gréta Jóhann-esdóttir fæddist á
Siglufirði 22. maí
1932. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi miðvikudag-
inn 15. júlí 2009.
Foreldrar hennar
voru Geirrún Ívars-
dóttir og Jóhannes
Þorsteinsson og voru
þau lengst af búsett í
Ásum í Hveragerði.
Systur Grétu eru
Steinunn, Kristín,
Þórunn, Louíse og
Anna. Eftirlifandi eiginmaður
Grétu er Magnús Halldórsson.
Gréta og Magnús eignuðust fjögur
börn: 1) Helga Björk, hennar börn
eru Magnús Grétar Árnason og
Fáfnir Árnason. 2)
Jenný Lind, sambýlis-
maður hennar er
Kristinn Björnsson,
þeirra börn eru: Arna
Björk, Gréta María og
Kristinn Þór. 3) Hall-
dór Rúnar, eiginkona
hans er Sigríður Kar-
ítas Kristjönudóttir,
börn þeirra eru:
Kristjón Rúnar, Kar-
ítas Sif og Sveinbjörn
Franklín. 4) Ívar
Steinn, sambýliskona
hans er Aðalbjörg
Birna Guttormsdóttir, eiga þau
dótturina Unni Ösp.
Útför Grétu fer fram frá Ás-
kirkju í dag, fimmtudaginn 23. júlí,
og hefst athöfnin kl. 15.
Það er sunnudagsmorgunn. Gréta
er komin á fætur og söngur hennar
ómar um allt. Eftir skamma stund
berst kaffiilmurinn inn í hvert her-
bergi. Það er allt komið á fulla ferð í
eldhúsinu. Mogganum er flett í
snatri. Þvottavélin fer í gang og
stuttu síðar svífur ryksugan um öll
gólf, rekst stundum í einstakar
svefnherbergishurðir. Ferskt loft
tekur völdin í húsinu, Gréta er búin
að opna glugga og dyr og er að lofta
út, enga lognmollu hér, takk fyrir.
Það heyrist mannamál og dillandi
hlátur, það er verið að spjalla við ná-
granna eða bara einhvern sem átti
leið hjá. Saumavélin malar ljúflega
góða stund, síðan opnast og lokast
skápar og dyr. Eftir það stendur
hún fyrir framan trönurnar og mál-
ar, hún er að vinna við mynd. Það er
farin að finnast indælis steikarlykt,
það glamrar í ílátum, það eru snör
handtök hér og þar. Skyndilega
skellist útidyrahurðin í lás og allt
dettur í dúnalogn. Gréta er farin út,
í göngutúr og sund. Eftir hádegi fer
Gréta svo annaðhvort á skíði eða í
fjallgöngu.
Elsku Gréta mín, mig langar til að
kveðja þig og þakka þér fyrir allar
samverustundirnar. Fjallgöngurnar.
Ég og dóttir þín erum þér þakklát
fyrir ræktarsemina við börnin okk-
ar. Þú ert í þeim, strákurinn minn
þrammar um öll fjöll, ein dóttir mín
rembist við að sauma á sig föt og síð-
ast þegar ég hringdi í hina dóttur
mína var hún úti að hlaupa.
Ég á eftir að sakna þín. Ég var
loksins orðinn „uppáhalds“ tengda-
sonur þinn. Nú er engin formaður
lengur í aðdáendaklúbbi mínum.
Bændasamtökin voru að missa
helsta talsmann sinn í mjög erfiðri
baráttu sem framundar er. Engar
eitraðar athugasemdir sem skildu
fólk eftir þrumu lostið. Engin kersk-
inn skellihlátur. Ekkert spjall yfir
kaffibolla. Engar stórar eða smáar
veislur.
Það angrar mig nú að geta ekki
gert meira fyrir þig. Þú lifðir hratt
undir lokin. Þú ætlaðir ekki að missa
af neinu. Það bjó einnig innra með
þér beygur. Tilveran getur verið
hverful.
Þú ofdekraðir mig, takk fyrir það.
Látum fjöllin lúta höfði.
Tengdaföður mínum, börnum
hans og öðrum aðstandendum sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Kristinn Björnsson.
Elsku besta amma mín. Ég sakna
þín svo mikið. Tárin streyma fram,
ég veit ekki hvernig ég á að byrja
þessi minningarorð um þig. Ég trúi
varla að jafn kraftmikil manneskja
og þú varst skuli vera farin. Ég sit
hér og hugsa um allar þær stundir
sem við áttum saman.
Þú varst alltaf svo opin og góð. Ég
kom oft með vinkonur mínar heim til
þín og afa og þú tókst þeim opnum
örmum. Alltaf þegar ég kom til þín
úr mínum reglubundnu verslunar-
leiðöngrum vildirðu fá að sjá það
sem ég hafði keypt og oft fórum við
saman í búðir. Þú varst alltaf svo
sæt og fín, elsku amma. Alltaf úti í
náttúrunni, að klífa fjöll, leggja
göngustíga, synda, á skíðum, hjóla
eða í utanlandsreisum. Ég á ófáar
minningar af okkur tveimur að
ræða um snyrtidót, saumaskap og
tísku. Elsku afi minn og fjölskylda,
megi Guð gefa ykkur styrk til að
takast á við sorgina og missinn.
Elsku besta amma mín, nú er
komið að kveðjustund. Þú lifir í
hjarta okkar að eilífu. Elska þig.
Þín
Gréta María.
Ég hitti þig fyrst fyrir þremur
árum þegar hann sonur þinn dró
mig í Austurbrúnina til að finna á
mig gönguskó þar sem við vorum á
leiðinni í fjallgöngu á Botnssúlur og
ég skólaus. Ég gleymi því aldrei
þegar ég sá þig fyrst, ég hélt að þú
værir systir hans Ívars, þar sem þú
heilsaðir mér í nýtískuútivistarfatn-
aði, sólbrún og skælbrosandi. Þú
barst aldurinn heldur betur vel.
Ekki nóg með það að þú lánaðir
mér gönguskó heldur fékk ég líka
lánaðan göngubol sem þú hafðir ný-
verið keypt, göngustafi og bakpoka.
Þú áttir sko allar græjur. Ég man
að þú horfðir á mig kankvís og
spurðir mig spjörunum úr. Sérstak-
lega varstu hrifin af því að ég væri
að læra umhverfisfræði, enda
varstu mikill náttúru- og umhverf-
issinni.
Það hefur ýmislegt gerst á þeim
tíma sem liðið hefur frá þessum
degi. Við komum ósjaldan í Austur-
brúnina, yfirleitt bara til að kíkja
aðeins en stundum líka í læri og
rauðvín. Þá sagðirðu okkur lifandi
býsnina alla af sögum af allskonar
fólki sem þú hafðir kynnst í gegnum
tíðina, hlóst mikið og hentir inn ein-
staka athugasemdum um hitt og
þetta. Þú þekktir margt fólk og
hafðir gert margt og ég átti alltaf
fullt í fangi með að fylgjast með öllu
því sem þú hafðir frá að segja. Það
er örugglega ekki til sá staður á Ís-
landi sem þú þekktir ekki eða hafðir
ekki labbað um. Ég er alveg viss um
að þú ert núna einhvers staðar uppi
á fjalli að dást að stórbrotnu útsýni.
Gréta mín, ég vil bara segja takk
fyrir allt það sem þú gerðir fyrir
mig á þessum annars stutta tíma.
Þér fannst gaman að koma hingað í
heimsókn og kíkja á hvernig okkur
gekk að koma okkur fyrir. Ósjaldan
komstu með einhverja gjöf handa
okkur í búið og alltaf hittirðu á eitt-
hvað flott sem passaði vel inn í hjá
okkur, enda sagðirðu alltaf að þú
nenntir ekki að gefa mér eitthvað
sem mér fyndist ljótt. Mér fannst
það góður frasi.
Ég og litla ömmustelpan þín biðj-
um að heilsa þér.
Birna og Unnur Ösp.
Gréta, mín besta vinkona, er látin.
Við vorum skólasystur árin 1947-
1949 í Miðskóla í Hveragerði ásamt
Halldóru Andrésdóttur frá Fagra-
dal í Vopnafirði. Foreldrar Grétu
voru Jóhannes, oddviti, og Geirrún,
sem var aðaldriffjöður í leikfélaginu.
Heimilið á Ásum í Hveragerði var
opið fyrir gesti og gangandi, Krist-
mann Guðmundsson rithöfundur var
þar heimagangur og eitt sinn sýndi
hann okkur Grétu blómagarðinn
sinn.
Gréta var í miðið af fimm systr-
um. Gréta hafði fallega sópranrödd
og oft tóku þær systur lagið. Gréta
var ræðin og ákveðin í skoðunum,
hress og skemmtileg. Uppáhalds-
greinar Grétu í skólanum voru
teikning, leiklist, íþróttir, þ.m.t.
sund, leikfimi, dans og söngur.
Hjörtur J. kenndi okkur íþróttir og
lét hann Grétu og Ásdísi Ólafsdóttur
(hjúkrunarfr. sem er látin) vera fyr-
irliða í æfingunum og gengu þær
alltaf fremstar og fylgdumst við all-
ar hinar með og reyndum að gera
eins. Leikfimin var kennd í Hótel
Hveragerði hjá Eiríki frá Bóli, því
ekki var íþróttahús, við fórum líka í
sund. Svo lærðum við þjóðdansa.
Hróðmar Sigurðsson stjórnaði
skólakórnum, hann var mikill mús-
íkmaður enda giftur Ingunni
Bjarnadóttur tónskáldi. Þá var farið
í skíða- og gönguferðir. Skroppið til
Reykjavíkur í leikhús. Svo á vorin
voru skólaskemmtanir. Helgi Geirs-
son skólastjóri reyndi að fá sem
flesta nemendur til þátttöku.
Gréta kom í heimsókn til mín í
Sogamýrina og hafði tapað peninga-
buddunni. Þá sagði mamma Grétu
að fara strax með næsta strætó nið-
ur í bæ, ganga svo sömu leið og hún
gekk um morguninn. Gréta gerði
þetta og um leið og hún kom inn í
lóðina hjá húsinu við Bergstaða-
stræti þar sem hún hafði ætlað að
borga húsaleiguna og gekk upp trjá-
göngin liggur þá ekki buddan þar í
heimtröðinni!
Gréta var mikill fjallagarpur og
gekk til liðs við Útivist og vann í
sjálfboðavinnu út um allt, bæði hér-
lendis sem erlendis, við gangstíga-
gerð og hleðslu. Gréta gekk m.a.
„Jakobsveginn“ sem liggur um
Frakkland og Spán. Gréta fór á
fjölda námskeiða í sambandi við
teiknun og málun og málaði bæði
vatnslita- og olíumálverk. Við Gréta
fórum stundum saman á söfn og í
leikhús en hún fór á hvert einasta
leikrit sem var sýnt hér.
Við áttum börn á líkum aldri og
oft fyrir jólin bauð hún mér að sníða
jólafötin á börnin mín þegar hún var
búin að sníða á sín börn, því hægt
var að nota sömu sniðin. Eitt sinn er
við Gréta vorum að borða í Næpunni
hjá Náttúrulækningafélaginu og ég
var aðeins á undan henni í röðinni og
settist hjá einum fjallmyndarlegum
manni kemur Gréta og sest hjá okk-
ur. Það var engu líkara en það hefði
myndast neisti á milli þeirra sem
aldrei hefur slitnað því upp úr því
urðu þau par og hafa haldið saman
gegnum súrt og sætt síðan.
Það var gaman að sjá hjá Grétu
og Magnúsi alla væntumþykju
þeirra og virðingu hvort fyrir öðru
eftir öll þessi ár. Við Karl Árnason
vottum Magnúsi Halldórssyni og
börnum þeirra: Helgu Björk, Jenný
Lind, Halldóri og Ívari og stjúp-
börnum, Grétu, Kristínu og Róbert,
og öðrum aðstandendum samúðar-
kveðjur.
Ólöf P. Hraunfjörð.
„Líneik veit ég langt af öðrum bera,
létta hryssu í flokki staðra mera“
(H.K.L.)
Skammastu þín, Nína, finnst þér
þetta passa í minningargrein, heyri
ég Grétu segja … og síðan ískrandi
hlátur. Með varalitinn í annarri og
áttavitann í hinni sé ég hana nú fyrir
mér þar sem hún sópar skýjaslæð-
um kringum sig brunandi á hjólinu
inn í himnaríki.
Gréta fór ekki bakdyramegin að
hlutunum, snögg upp á lagið, hlát-
urmild og ögrandi, sæt og skemmti-
leg og fín. Sem vinkona Helgu
Bjarkar dóttur hennar var ég
heimagangur hjá þeim Magga og
Grétu á Hrísateigi 47. Það var líflegt
og skemmtilegt að koma á heimilið
og oft mátti heyra rokurnar út á pall
frá Grétu þegar hún tók söngæfing-
ar með undirleik uppvasksins. Hún
var í kirkjukór Laugarneskirkju og
maður hafði einhvernveginn á til-
finningunni að það væri hinn mesti
stuðkór,
Gréta var svo mikil stemnings-
manneskja. Hún var uppalin í músik
af Geirrúnu móður sinni sem kenndi
á orgel inni á heimilinu umvafin
söngglöðum systrahópi sem tók lag-
ið við hvert tækifæri þegar þær hitt-
ust og svo hlógu þær mikið; sann-
kallaðar blómarósir úr Hveragerði.
Gréta gaf sér tíma til að spjalla við
vini barnanna sinna og hafði gaman
af alls konar uppátækjum, uppreisn
og stælum sem fylgdu sumum okkar
og tók stundum þátt eins og að vera
berbrjósta í sólbaði í sundi á þeim
tíma þegar það var bannað.
Hún sinnti húsmóður- og uppeld-
isstörfum af miklum myndarskap og
starfaði sem póstur í hverfinu eftir
að börnin uxu úr grasi. Reyndar
fjölgaði þá heilmikið á heimilinu
þegar kærastar dætranna fluttu inn
svo ástin blómstraði sem aldrei fyrr
en það hafði þau áhrif að örverpið
laumaði sér í systkinahópinn þegar
Gréta var á miðjum aldri.
Hún var var mikil útivistar- og
íþróttakona; á yngri árum sund-
drottning og með þeim fyrstu sem
kepptu í langsundi auk þess sem
hún stundaði sjósund. Hún var
fastagestur í Laugardalslauginni
fram í andlátið og henni þótti ekki
taka því að skreppa í sund fyrir
minna en að synda 1 kílómetra. Hún
gekk á fjöll og fór á skíði og lét ekk-
ert aftra sér frá því að stunda hreyf-
ingu. Hún og Maggi voru líka dug-
leg að fara með krakkana á skauta á
Hafravatni og í allskonar útivist.
Listasaumakona var hún og ég
man hvað ég dáðist að fallegu kjól-
unum sem hún saumaði á stelpurnar
sínar og gulu útvíðu buxnadragtinni
sem töfraði alla upp úr skónum í
Þorlákshöfn á táningsárunum.
Gréta var greiðvikin og virtist hafa
mikið starfsþrek. Seinna, þegar ég
bað hana um uppskrift að ferming-
artertu bakaði hún hana fyrir mig
og kom með hana tilbúna á borðið.
Baráttukonan Gréta var aldrei
langt undan. Hún tók þátt í göngu-
stígagerð á vegum sjálfboðaliðasam-
taka um náttúruvernd og var vak-
andi í réttindamálum. Síðast þegar
ég hitti hana leiddi hún hjólið þar
sem hún tók hún þátt í mótmæl-
unum á Austurvelli ásamt Helgu
Björku. Ég bið Guð að geyma hana
Grétu og þakka henni vináttu og svo
margar góðar samverustundir.
Nærvera hennar er sterk og minn-
ingin lifir. Hjartans samúðarkveðjur
til þín, Maggi, og fjölskyldunnar
allrar. Guð styrki ykkur og leiði.
Jónína Óskarsdóttir.
Gréta Jóhannesdóttir
✝ Gunnar JúlíusÞorvaldsson
fæddist á Skerðings-
stöðum í Grundarfirði
19.6. 1918. Hann lést
á Landspítalanum 19.
júlí sl.
Foreldrar hans
voru Þorvaldur Þórð-
arson og Kristín Jak-
obsdóttir.
Systkini hans voru
Þórður, Ragnhildur,
Jakob, Jón og Þor-
valdur. Hálfbræður
voru Elberg og Guð-
mundur Guðmundssynir, uppeld-
issystur hans var
Kristín. Eftirlifandi
eiginkona Gunnars er
Rita Þorvaldsson,
eignuðust þau synina
Stefán og Þorvald.
Rita átti fyrir soninn
Ivan sem Gunnar ól
upp sem sinn eigin
son, hann er látinn.
Útför Gunnars Júl-
íusar fer fram frá
Fossvogskapellu í
dag, fimmtudaginn
23. júlí og hefst at-
höfnin kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
Hinn 19. júlí lést móðurbróðir
minn og góður vinur eftir stutta
sjúkrahúslegu 91 árs að aldri.
Hann var yngstur systkinanna
sem öll eru látin. Nú að leiðarlokum
þakka ég árin góðu. Það er svo
margs að minnast sem ég mun
geyma í huga mínum.
Já, þannig endar lífsins
sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins
fáa daga.
En kannske á upprisunnar mikla
morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson)
Hafðu þökk fyrir allt.
Guð blessi fjölskyldu þína.
Kristín K. Stefánsdóttir og
fjölskylda.
Gunnar Júlíus
Þorvaldsson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SVAVA HANSDÓTTIR,
Hjallavegi 2,
Suðureyri, Súgandafirði,
andaðist aðfaranótt laugardagsins 18. júlí á
öldrunardeild Fjórðungssjúkrahússins á Ísafirði.
Útförin fer fram frá Suðureyrarkirkju föstudaginn 24. júlí kl. 14.00.
Valgeir Hallbjörnsson, Þóra Þórðardóttir,
Gísli Hallbjörnsson, Málfríður Skúladóttir,
Róbert Hallbjörnsson, Ósk Bára Bjarnadóttir,
Valgerður Hallbjörnsdóttir, Grétar Schmidt,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN BIRNA HARÐARDÓTTIR,
Rúna í Lambadal,
Lambadal,
Dýrafirði,
lést á Sjúkrahúsinu á Ísafirði miðvikudaginn 15. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Þingeyrarkirkju laugar-
daginn 25. júlí kl. 13.00.
Guðmundur Steinþórsson,
María K. Valsdóttir, Ísleifur B. Aðalsteinsson,
I. Steinþór Guðmundsson, María Guðmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Jón Magnússon,
Sæmundur B. Guðmundsson, Lilja Debora Ólafsdóttir,
Þórdís G. Guðmundsdóttir, Bjarki Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.