Morgunblaðið - 23.07.2009, Blaðsíða 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. JÚLÍ 2009
Atli, ég er oft búinn
að velta því fyrir mér í
þessum veikindum
þínum hvað mikið var
lagt á þig sem ein-
stakling og fjölskyldu þína. Það er
eins ósanngjarnt og hugsast getur.
Þú lifðir fyrir sport og hreyfingu.
Þetta var allt tekið frá þér hægt og
rólega þangað til líkaminn gafst
upp. Ég hugsaði svo oft hvað öll
vandamál, sem maður veltir sér upp
úr og vorkennir sér yfir, eru létt-
væg miðað við þitt. Þú gast engu
breytt þrátt fyrir sterkan vilja.
Það er leitun að flugmanni sem
hafði eins gaman að flugi eins og þú.
Flugið var ekki bara atvinna í þín-
um huga, heldur líka sport. Þú varst
allt í öllu og engin sýndarmennska í
kringum þig. Atli, þú varst orginal.
Ég kom í heimsókn til þín upp á
sjúkrahús daginn sem þú varst lagð-
ur inn í síðasta skiptið. Ég kom að
þér sofandi. Það var værð yfir þér,
ég settist og beið eftir að þú vakn-
aðir. Það var fallegur dagur með
norðan andvara. Það heyrðist í lítilli
flugvél í fjarlægð og hljóðið magn-
aðist. Þú vaknaðir við hljóðið og
leist út um gluggann. Ég sagði: „Já,
auðvitað, þú mátt náttúrlega ekki
missa af þessari“. Þú brostir, við
horfðumst í augu og það þurfti ekki
að segja meira. Ég sá hvað þú sakn-
aðir flugsins.
Ég veit að þú ert í hlutverki flug-
kennara á nýja staðnum. Það er ein-
hver nemandi að fljúga sitt fyrsta
sólóflug og þú situr fyrir aftan hann
og hvíslar að honum „Aðeins meiri
rudder til að rétt’ana af og halla
vængnum örlítið meira.“ Atli, þú
hættir aldrei að fljúga.
Elsku Ásta, kletturinn, þú gerðir
Atla lífið svo miklu léttara. Elsku
Andrea og Júlíana, hjartað mitt er
hjá ykkur, það grætur svo sárt. Atli,
ég sakna þín.
Ólafur Bragason.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni,
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd.
Og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni,
svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Guð geymi elsku Ástu, dætur,
foreldra og fjölskyldu. Minning um
ljúfan dreng lifir.
Jenna Lilja Jónsdóttir,
Ragnheiður Guðjóns-
dóttir, Sigrún Björg
Ingvadóttir, Stefanía
Bergmann Magnúsdóttir.
Í dag þegar við kveðjum fyrrum
félaga okkar Atla er margt sem
kemur upp í hugann. Atli vildi lifa
lífinu og taka virkan þátt í því sem
áhuginn leitaði til. Hann starfaði
sem flugmaður og flugstjóri hjá
Atli Thoroddsen
✝ Atli Thoroddsenflugstjóri fæddist
29. maí 1970. Hann
lést á 11E, krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans, að
morgni 7. júlí sl.
Útför Atla fór fram
í Dómkirkjunni 16.
júlí síðastliðinn.
Flugleiðum og Ice-
landair. Hann tók þátt
í einkaflugi með fé-
lögum sýnum í flug-
klúbbnum Súlunni,
sem átti eina flugvél,
Stinson Voyager, sem
síðar varð Flugfélagið
Frímann. Atli átti
mörg áhugamál, var
áhugasamur og hvatti
aðra með sér. Hann
átti gamlan Land Ro-
ver sem fór honum
vel, hjólaði, var á mót-
orhjóli, skíðum, ferð-
aðist um landið, akandi eða fljúg-
andi.
Atli ásamt félögum Flugfélagsins
Frímanns gekk í flugklúbbinn Þyt
og þar var augljóst að hann ætlaði
að njóta sín. Áður en hann gekk í
Þyt þá var vitað um veikindi hans
en vongóður og fullur bjartsýni vildi
hann vera með. En það kom að því
að hann gat ekki flogið vegna heilsu
sinnar. Atla verður aldrei minnst á
annan veg en sem áhugasams og
hvatvíss vinar sem við komum til
með að sakna.
Hvíl í friði og megi guð vera með
fjölskyldu þinni.
Kveðja frá Þyt.
Freysteinn G. Jónsson.
Það ríkti mikil gleði meðal nokk-
urra ungra manna vorið 1995 er
þeir voru ráðnir sem atvinnuflug-
menn til Flugleiða hf. Þar með rætt-
ust draumar og vonir um drauma-
starf þessara glæsilegu ungu
manna. Einn þessara glæsilegu
ungu manna sem fögnuðu á þessum
tímamótum var Atli Thoroddsen er
við kveðjum hinstu kveðju í dag.
Það er sárt að sjá á bak ungum
glæsilegum manni í blóma lífsins
með glæsta framtíð fyrir höndum en
að því er ekki spurt, vegir Drottins
eru órannsakanlegir og sláttumað-
urinn slyngi eirir engu. Hetjuleg
barátta Atla við illvígan sjúkdóm
var með ólíkindum og mikið var lagt
á hans ungu fjölskyldu.
Kynni mín af Atla hófust þegar
hann réðst til starfa í hlaðdeild
Flugleiða á Reykjavíkurflugvelli og
sá ég strax að þar fór afar hógvær
og prúður piltur gæddur miklum
mannkostum með skýrar framtíð-
aráætlanir um að gera flugið að ævi-
starfi sínu. Ég þakka Atla góð kynni
og votta Ástu og dætrum þeirra,
foreldrum, tengdaforeldrum og ást-
vinum öllum mína dýpstu samúð.
Veri hann að eilífu Guði falinn.
Aðalsteinn Dalmann Októsson.
Það var haustið 1976 sem leiðir
okkar Atla lágu fyrst saman, við
skólasetningu í 6 ára bekk í Lækjar-
skóla. Við vorum einu guttarnir í ár-
ganginum sem bjuggu í Setbergs-
hverfinu og með okkur tókst strax
góður og náinn vinskapur.
Grunnskólaárunum eyddum við
saman og reyndum þá og prófuðum
ýmislegt misgáfulegt eins og strák-
ar á þeim aldri gera. Minningarnar
eru ótalmargar, þetta voru
skemmtileg ár og hverfið góður
staður til að taka öll þessi skref. Þar
smíðuðum við til dæmis kassabílinn
Silfureldinguna sem við hentumst á
um hverfið enda á milli á ógnar-
hraða. Löngum stundum eyddum
við við veiðar í læknum og er þol-
inmæðin þvarr reyndum við að stífla
hann eða jafnvel að sigla niður hann
á gúmmíbát. Sjaldnast komum við
þurrir heim úr þeim æfingum.
Minnisstætt er þegar við ásamt
fleiri strákum í hverfinu stofnuðum
knattspyrnufélagið Þrykkir og
ruddum heimavöll fyrir það á toppi
Þórsbergshamarsins, þegar við
gerðum tilraunir með að festa flug-
elda á mótel eða reyndum að slá
heimsmet í skíðastökki út í kálgarð-
inn á Ásbergi. Á vetrum voru það
skíði og skautar sem stjórnuðu æv-
intýrunum og þar hafði Atli með-
fædda hæfileika sem nýttust í mörg-
um undarlegum tilraunum.
Í minningunni er sem okkur Atla
hafi aldrei leiðst, alltaf fundum við
upp á einhverju að gera og þar var
Atli ávallt hugmyndaríkur og
skemmtilegur. Fyrsta alvöru starfið
okkar Atla var þegar við tókum að
okkur að bera út Morgunblaðið í
Setbergshverfið, og úr því við vor-
um vaknaðir og komnir af stað tók-
um við líka að okkur að bera þar út
Alþýðublaðið, Þjóðviljann og Tím-
ann enda húsin svo fá í hverfinu að
við fengum greiddan sérstakan
dreifbýlisstyrk á útburðinn.
Eftir Lækjarskóla tók Flensborg
við okkur en er sú skólaganga var
hálfnuð söðlaði Atli um og fór í FG.
Tognaði þá á línunni á milli okkar
og héldum við hvor sína leið út í líf-
ið. Í hvert sinn er við hittumst á
fullorðinsárum duttum við í að rifja
upp gamla og góða tíma, æskuárin
og atburði tengda þeim. Þá var jafn-
an mikið hlegið.
Í dag kveð ég góðan vin, vand-
aðan dreng sem í svo mörg ár var
svo stór hluti af mínu lífi. Ég er full-
ur þakklætis fyrir að hafa fengið að
kynnast Atla og fyrir að hafa átt
hann að sem vin öll þessi ár. Ég
mun ylja mér við minningarnar um
ókomna tíð, þær munu lifa, minning
Atla verður ávallt varðveitt.
Ég bið góðan guð um að varðveita
Atla og sendi fjölskyldu hans og
ættingjum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Björn Pétursson.
Nú í dag kveðjum við Ármenn-
ingar okkar kæra vin, Atla Thor-
oddsen. Atli var einn af traustu
hlekkjunum í Skíðadeild Ármanns.
Allt frá því að Atli og Ásta komu í
deildina með dætur sínar, tók hann
að sér hin ýmsu verkefni. Þau fólu
t.d. í sér að skipuleggja æfinga- og
keppnisferðir, jafnt innanlands og
utan, vera virkur tengiliður stjórnar
með aldurshóp elstu dóttur hans.
Atli var sérstaklega bóngóður,
fljótur að setja sig inn í aðstæður,
fylginn sér og leysti verkefnin far-
sællega af hendi, sem við öll í Skíða-
deildinni nutum góðs af. Með bjart-
sýni og jákvæðni allt fram á síðasta
dag studdi hann stelpurnar sínar,
Andreu og Júlíönu, til dáða í íþrótt
sinni og fylgdi hann þeim eftir í öll-
um æfinga- og keppnisferðum,
hvert á land sem var.
Við skíðafélagarnir dáðumst öll
að kjarki hans, dugnaði og ósérhlífni
í öllu hans starfi innan deildarinnar,
sem endurspeglaðist síðan í krafti
hans og baráttuvilja í veikindum
hans.
Elsku Ásta, Andrea og Júlíana.
Við í Skíðadeild Ármanns sendum
ykkur okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Hann verður áfram ávallt með
okkur í huga og hjarta í fjöllunum.
Fyrir hönd Skíðadeildar Ár-
manns,
Sigurður Þ. Sigurðsson
og Steinunn Sæmundsdóttir.
„Cool“. Þannig verður mín minn-
ing um hann Atla minn. Það er svo
sárt að hann sé farinn en ég þakka
fyrir að fá að kynnast honum og
stelpunum hans sem ég fæ að hafa
áfram. Ég poppaði inn í líf Atla og
fjölskyldu fyrir 3 árum eða á sama
tíma og hann greindist með krabba-
meinið. Það var sameiginlegt áhuga-
mál okkar, motocrossið, sem kom
þessari vináttu af stað. Andrea eldri
dóttir hans var nýbúin að eignast
torfæruhjól og við fjölskyldan vor-
um svo heppin að hún fór að stunda
sportið mikið með okkur. Yndisleg
og vönduð stelpa sem okkur þykir
afskaplega vænt um.
Atli lét þó ekki veikindin stoppa
sig í mótorhjólunum, haltrandi
klöngraðist hann upp á torfæruhjól-
ið sitt og spændi af stað. Þegar það
var orðið of erfitt fyrir hann að vera
á því þá fékk hann sér einfaldlega
bara fjórhjól. Við fórum nokkrar há-
lendisferðir á hjólunum með honum
síðasta sumar og það var ekki að sjá
að þar væri alvarlega veikur maður
á ferð sem gengi við hækjur, svo
mikill var krafturinn í honum.
Magnaður maður, mikill nagli!
Atli var í hljómsveitinni Belju,
skipaðri flugmönnum. Ég var svo
heppin að fá hann í vetur til að
syngja í fertugsafmælinu mínu með
hljómsveitinni. Það er mér ógleym-
anlegt, hann var svo flottur. Tók
nokkur töff lög og endaði svo á að
taka lag með Rammstein, bara af
því hann vissi hve mikið ég hélt upp
á þá hljómsveit. Ógleymanlegt po-
wer!
Ég þakka fyrir allar stundirnar
síðustu 3 árin með Atla, þar á ferð
var góður maður og óborganlegur
húmoristi, skemmtilegri manni hef
ég ekki kynnst.
Elsku „Húlíana“ litla vinkona,
„Drésínan“ okkar og Ásta drottn-
ingin fallega! Söknuðurinn ykkar er
svo mikill, en fallegar minningar
lifa.
Takk fyrir allt. Ég ætla að enda
þetta á orðum sem oft féllu í sam-
skiptum okkar við elsku Atla.
„Love you 2 pieces“ … hjól spól.
Berglind Þráins og félagar.
Kveðja frá
Flugfreyjufélagi Íslands
Elsku Ásta Andrea og Júlíana.
Ykkar missir er mikill.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur
um leið og við kveðjum góðan dreng
og samstarfsfélaga með miklum
söknuði.
F.h. Flugfreyjufélags Íslands,
Sigrún Ásta og Þóra.
Þegar maður vinnur á stórum
vinnustað er óhjákvæmilegt að mað-
ur tengist vinnufélögunum á mis-
jafnan hátt. Sumir eru bara þannig
að þeir ná til manns við fyrstu
kynni. Atli, þú varst svo sannarlega
einn af þeim sem sköruðu fram úr
og þá bæði sem einstaklingur og
fagmaður. Skemmtileg blanda af
þessum svala gæja sem flaug flug-
vélum, keyrði um á mótorhjólum og
var í rokkhljómsveit en samt svo
mjúkur og gott að tala við þig. Þú
varst einn af þessum flugmönnum
sem hafa brennandi áhuga á öllu
sem viðkemur flugi. En þú varst
líka hugsuður og hafðir oft
skemmtilega sýn á lífið og tilveruna.
Þessir eiginleikar komu vel í ljós
þegar Atli byrjaði að blogga eftir að
veikindin komu til sögunnar. Við
fjölskyldan fylgdumst með veikind-
um þínum í gegnum árin og dáð-
umst að þeirri ótrúlegu seiglu sem
þú og fjölskyldan þín sýnduð. Þið
eruð sannkallaðar hetjur.
Nú ertu farinn í þína hinstu flug-
ferð, Atli minn. Himininn skartaði
sínu fegursta í háloftunum daginn
sem þú kvaddir. Minning þín mun
lifa meðal okkar sem kynntumst þér
um ókomin ár. Við sendum Ástu,
Andreu, Júlíönu og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Hugur okkar er hjá ykkur.
Linda og Gunnlaugur.
Það hefur oft verið sagt um hlað-
deild Flugleiða á Reykjavíkurflug-
velli að hún hafi verið ein helsta út-
ungunarstöð flugmanna á landinu.
Það má með sanni segja að sú hafi
verið raunin þegar hópur ungra
manna byrjaði í hlaðdeildinni undir
lok níunda áratugarins. Þeir áttu
það helst sameiginlegt að hafa
geysilega mikinn áhuga á flugi og
stóra drauma um að starfa sem at-
vinnuflugmenn. Þessum hópi mætti
þægilegt viðmót yfirmanna hlað-
deildarinnar – Dalla og félaga –
þegar ungu mennirnir fengu að
sinna flugáhuganum með því að
hoppa í stutta flugtúra á milli hlað-
starfa, ýmist með því að fá að fylgj-
ast með reyndari mönnum á Fok-
ker-vélum félagsins, eða með því að
skjótast sjálfir í loftið á minni vél-
um.
Það sást strax á Atla Thoroddsen
að þar var hæfileikaríkur, hógvær
og skemmtilegur strákur á ferð,
með óendanlegan áhuga á flugi og
öllu sem því tengdist og þeim áhuga
deildi hann með föður sínum. Hlað-
deildin var okkar staður nokkur
sumur og var flugáhuginn beislaður
með stofnun flugklúbbsins Súlunn-
ar, sem vel að merkja var kenndur
við flugvél og samnefndan fugl. Það
varð síðan okkar hlutskipti að fylgja
Atla í lífi og starfi, en nær allur hóp-
urinn var ráðinn til Flugleiða árið
1995.
Atli fékk þannig tækifæri til að
láta draum sinn rætast, sem og við
hinir sem allir höfum starfað við
flug síðan.
Eftir því sem árin liðu þróaðist
félagsskapurinn innan Súlunnar úr
flugtúrum á litlum vélum, yfir í
sumarbústaðaferðir með kærust-
urnar og síðar í fjölskylduferðir með
eiginkonum og börnum, þar sem
flugið var sjaldnast langt undan.
Var Atli oftar en ekki forsprakkinn
að slíkum ferðum, enda maðurinn
drífandi með afbrigðum en við hinir
gerðum ekki annað en að draga
mörkin, –sem við drógum við að
fljúga naktir. Drifkraftinn fékk
hann væntanlega með móðurmjólk-
inni, en Atli talaði alltaf sérstaklega
vel um móður sína, hana Tótu, og af
mikilli virðingu og stolti. Drifkraft-
urinn skilaði okkur víða, m.a. á tón-
leika erlendis og í skíða-, veiði- og
„menningarferðir“ innanlands. Atli
var sérstaklega aðlaðandi og
skemmtilegur strákur, mikill húm-
oristi og orðheppinn, og hikaði ekki
við að segja skemmtisögur af eigin
óhöppum. Hann var maður sem
kunni að lifa lífinu lifandi og það er
gott til þess að hugsa, að hann fékk
a.m.k. mikið út úr lífinu þann allt of
stutta tíma sem hann var með okk-
ur. Hann hafði gaman af öllum
tækjum og tólum, hvort sem það
voru bílar, mótorhjól eða snjósleðar,
og að sjálfsögðu flugvélar. Þá var
hann mikill skíðamaður og deildi
þeim áhuga með stelpunum sínum.
Atli var einstaklega lánsamur að
kynnast henni Ástu sinni og eiga
með henni stelpurnar, sem bera
mikinn svip af föður sínum. Kraftur
þeirra og æðruleysi hefur gefið okk-
ur hinum styrk til að horfa fram á
við. Elsku Ásta, Andrea, Júlíana og
fjölskyldur. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og treystum því að nú
sé Atli kominn á betri stað þar sem
verkir og þjáningar eru víðs fjarri
og húmorinn allsráðandi. Elsku Atli,
þar til við hittumst næst, ciao!
Flugklúbburinn Súlan,
Arnar, Gunnar, Jó-
hann Kristos, Pétur
Rúnar, Steinarr.
Við fráfall Atla og eftir að hafa
fylgst með þrotlausri baráttu hans
þá hrannast upp minningar um
þennan góða dreng. Ég kynntist
Atla þegar hann byrjaði sem flug-
maður hjá Flugleiðum árið 1995. Ég
tók strax eftir að þarna var á ferð-
inni drengur sem hafði flugið í blóð-
inu, enda ekki langt að sækja það.
Hann elskaði flugið og stundaði það
bæði að atvinnu og til dægradvalar.
Hann var uppfullur af græskulausri
kímni og þægilegt viðmótið laðaði
fólk að honum.
Atli var fær flugmaður sem vann
ætíð af mikilli fagmennsku og hafði
einstaklega góða samstarfshæfileika
til að bera sem er öllum flugmönn-
um svo mikilvægur. Gamansamur
og umfram allt ljúfur og góður
drengur sem við samstarfsmenn
hans munum sakna mikið. Atli lét
aldrei sitt eftir liggja og eftir að
hann veiktist lét hann ekki deigan
síga, en ásamt því að berjast fyrir
lífi sínu og velferð fjölskyldunnar
barðist hann fyrir lífi annarra. Hann
reyndi að hafa áhrif á kerfið, vekja
máls á því sem mátti bæta til að
koma í veg fyrir að aðrir þyrftu að
ganga í gegnum það sama og hann.
Þannig var hann baráttumaður í
einu og öllu. Baráttuandinn var alls
staðar og hefur styrkur og alúð fjöl-
skyldu hans og vina skinið í gegnum
veikindin og er ekki hallað á neinn
þegar sagt er að Ásta hefur verið
hans klettur og ástin milli þeirra
verið fölskvalaus og falleg. Þessi
barátta, sem við öll vildum trúa að
myndi vinnast, hefur kennt okkur
öllum hvað skiptir máli í lífinu og
verður hugvekja Atla á síðustu að-
ventu í Fríkirkjunni mér minnistæð
um ókomna tíð.
Elsku Ásta, Andrea, Júlíana og
fjölskylda, hugur okkar allra er hjá
ykkur á þessum tímum og megi guð
og dýrmætar minningar sem þið
eigið um einstakan baráttumann
vera ykkur styrkur.
Hilmar B. Baldursson.
 Fleiri minningargreinar um
AtlaThoroddsen bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.