Morgunblaðið - 14.08.2009, Qupperneq 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 2009
✝ Karl Bóassonfæddist í Njarðvík
í Borgarfirði eystra,
9. júlí 1925. Hann lést
á líknardeild Landa-
kotsspítala laug-
ardaginn 25. júlí sl.
Foreldrar hans voru
Bóas Eydal Sigurðs-
son, bóndi í Njarðvík
og síðar í Reykjavík,
f. á Eyvindará í Eiða-
hreppi í S.-Múl. 1. júní
1891, d. 20. maí 1968
og Anna Jakobína Ár-
mannsdóttir, f. í
Snotrunesi í Borgarfirði eystra 26.
feb. 1892, d. 16. jan. 1989. Systkini
Karls eru Gunnar Sigurgeir, f. 10.
júní 1927, d. 10. október 2004, Sig-
urður, f. 13. feb. 1929, d. 11. júní
2008, Elín Guðný, f. 31. ágúst 1931,
Ólína Aðalheiður, f. 19. okt. 1933,
Árni Ármann, f. 17. sept. 1936, og
hálfbróðir Karls, samfeðra, Ragn-
ar, f. 18. maí 1918, d. 2. ágúst 1993.
Karl kvæntist 7. ágúst 1948 Hall-
dóru Jónu Stefánsdóttur, f. 28. júlí
1926, Foreldrar hennar voru Stef-
án Árnason Scheving, verslunar-
og bankamaður á Seyðisfirði, f. á
Hrærekslæk í Tunguhreppi í N.-
Múl. 23. ágúst 1898, d. 1. nóv. 1963
og Sigríður Ragnhildur Haralds-
dóttir, f. á Seyðisfirði 3. des. 1900,
d. 10. júní 1990. Börn Karls og Hall-
dóru eru: 1) Emil Brynjar, f. 4. jan
1949, kvæntur Sigrúnu Sigtryggs-
dóttur, f. 3. maí 1949, þau eiga 3
börn og 6 barnabörn. 2) Anna Sig-
ríður, f. 14. júní 1952, gift Bjarna
Rúnari Þórðarsyni, f. 30. júlí 1950,
þau eiga 3 börn og 5 barnabörn. 3)
Örn, f. 7. sept. 1955,
sambýliskona Siri-
worraluck Boonsart,
f. 29.des. 1971, þau
eiga 1 barn, en fyrir á
Örn 6 börn og 2
barnabörn.
Karl stundaði nám í
Íþróttaskólanum í
Haukadal 1939-1940
og Lögregluskólanum
1946. Í lögreglunni í
Reykjavík starfaði
hann frá 1. nóv. 1946
til 1. des. 1985 er
hann lét af störfum.
Karl sérhæfði sig í því að opna og
gera við skrár og lása og hafa
margir notið snilli hans við að opna
læstar dyr og hirslur þar sem lykl-
ar höfðu glatast. Áður vann Karl
ýmis störf, m.a. við smíðar, flísa-
lagnir, málun, vélgæslu og leigu-
bílaakstur svo eitthvað sé nefnt. Í
frítíma sínum frá lögreglustörfum
ók hann oft leigubíl og var öku-
kennari, en eftir að hann lauk störf-
um í lögreglunni, starfaði hann sem
leigubílstjóri, þar til hann lét af
störfum vegna aldurs.
Karl var mikill fuglaskoðari og
hafði unun af að fylgjast með fugl-
um, ekki hvað síst á vorin. Einnig
hafði hann gaman af lax- og sil-
ungsveiði og fór margar veiðiferð-
irnar. Ekki minnkaði það ánægjuna
að veiða á eigin flugur, enda hafði
hann yndi af því að hnýta veiði-
flugur og bera þær glöggt vitni um
vandvirkni hans.
Útför Karls fer fram frá Nes-
kirkju í dag, föstudaginn 14. ágúst,
og hefst athöfnin kl. 13.
Góður félagi og vinur Karl Bóas-
son, tengdafaðir minn, er fallinn frá
eftir baráttu við illvígan sjúkdóm.
Kalla Bó, eins og hann var oftast
kallaður, kynntist ég fyrir rúmum 40
árum er ég kynntist Önnu dóttur
þeirra Dóru og Kalla. Frá fyrstu tíð
var mér afar vel tekið af þeim hjón-
um og hefur aldrei borið skugga á
hlýju í minn garð og fyrir það vil ég
þakka.
Kalli starfaði sem lögreglumaður í
39 ár en stundaði leigubílaakstur og
ökukennslu í hjáverkum. Eftir að
hann hætti sem lögreglumaður
starfaði hann sem leigubílstjóri þar
til hann hætti því kominn á aldur.
Kalli var greiðvikinn mjög og nei
var varla til í hans orðaforða ef hann
var beðinn að rétta hjálparhönd. Það
var sama hvort beðið var um að opna
læstar dyr eða peningaskápa, þar
sem lyklar höfðu týnst, þá vafðist
það ekki fyrir honum. Flísalagnir,
málun, fluguhnýtingar eða viðgerðir
veiðihjóla, allt lék þetta í höndunum
á honum.
Hann hafði alla tíð unun af því að
veiða lax og silung og margar veiði-
ferðirnar fór hann.
Mikill samgangur var á milli
heimila okkar alla tíð og oft setið og
spjallað. Kalli hafði gaman af að
segja frá ýmsum atburðum liðinna
ára en starf sitt innan lögreglunnar
ræddi hann ekki, þar var hann sem
lokuð bók.
Börnin okkar hafa alla tíð verið
tíðir gestir hjá afa og ömmu og var
þá oftast boðið upp á heitt kakó og
kringlu ásamt öðru bakkelsi þegar
komið var í heimsókn.
Eftir að Dóra, tengdamóðir mín,
greindist með Alzheimerssjúkdóm
fyrir allmörgum árum varð Kalli æ
meira bundinn heima.
Þegar að því kom að ekki var
lengur hægt að annast hana heima
fór hún inn á stofnun og hefur hin
síðari ár dvalið á Hrafnistu í Reykja-
vík.
Fyrir um fimm árum var ákveðið
að selja íbúðir okkar í Hafnarfirði og
kaupa íbúðir í sömu blokk í Kópa-
vogi til að auðvelda samgang. Svo
vel vildi til að hægt var að fá íbúðir á
sömu hæð og bjó Kalli því í íbúð við
hlið okkar síðustu æviárin, tæp 5 ár,
en var í fæði hjá okkur.
Kalli og Dóra áttu sumarbústað á
fallegum stað á Þingvöllum. Þar
undi hann sér vel við veiði og að lag-
færa bústaðinn.
Þegar þau árið 1998 ákváðu að
selja gátum við ekki hugsað okkur
að missa þennan stað og keyptum.
Nú er kominn nýr bústaður í stað
þess gamla og aðstoðaði Kalli mig
við að innrétta hann, ganga frá
rotþró, lóð og öðru því sem til þarf.
Oft vorum við bara tveir á Þingvöll-
um og hafði hann mikla ánægju af
þessu og naut þess tíma meðan
heilsan leyfði.
Þrátt fyrir veikindin gat hann bú-
ið heima í sinni íbúð, og nutum við
samvista við hann, allt þar til hann
var lagður inn á sjúkrahús 13. júlí sl.
Það var í fyrsta skipti í 84 ár sem
hann hafði lagst á sjúkrahús til dval-
ar, en hann lést á líknardeild Landa-
kotsspítala 25. júlí sl.
Að leiðarlokum vil ég þakka Kalla
samfylgdina og þá vináttu og tryggð
sem hann hefur sýnt okkur Önnu og
fjölskyldu okkar.
Megi minningin um góðan félaga
og vin lifa að eilífu.
Blessuð sé minning Karls Bóas-
sonar.
Bjarni Rúnar Þórðarson.
Meira: mbl.is/minningar
Ég elska þig svo mikið, mér finnst
þú frábær og æðislegur afi.
Nú sit ég í náttúru Þingvalla og
finn fyrir þér. Þingvellir voru yndi
afa og sumarbústaðurinn Aldin sem
er á Þingvöllum. Afi gaf honum það
nafn. Veiðimaðurinn Karl Bóasson
vissi allt um veiði og átti mikið af
flugum sem hann gerði sjálfur. Hon-
um þótti gaman að spjalla og fræða
fólk um ýmis málefni og alltaf vildi
ég hafa Kalla afa nálægt mér. Mér
fannst gott að fara til Kalla afa til að
fá hjálp, ráð og upplýsingar. Oft
týndi ég lyklunum, ég vissi aldrei
hvað ég gerði við þá. Afi kom með
lausn, að hafa húslyklana og bíllykl-
ana saman á kippu, ég gerði það og
hef aldrei týnt þeim eftir það. Þegar
ég var smástelpa gaf ég afa tána
mína, því hann vildi eiga hana. Mér
þótti kókómjólk góð og þegar ég var
yngri gaf afi mér kókómjólk í afmæl-
isgjöf. Auðvitað var hann líka með
ömmu í gjöf en kókómjólkin var bara
frá honum til mín. 7 ára fékk ég bar-
biehús frá Kalla afa og Dóru ömmu í
jólagjöf, sem mig langaði svo mikið í.
Jólasveinn hafði komið til afa og lát-
ið hann vita. Sama ár fékk ég dúkku-
strák sem ég skírði Karl og kallaður
Kalli í höfuðið á afa. Afi var galdra-
maður og þegar ég var yngri galdr-
aði hann oft nammi í poka. Hann lét
nammipokann undir blað, lyfti
blaðinu og þá birtist nammi. Kalli afi
og Dóra amma voru mjög barngóð.
Þau fengu börnin úr hverfinu í vinnu
til sín þegar þau bjuggu í Suður-
hvammi. Börnin komu með litlu
skóflurnar sínar og fengu verðlaun
fyrir dugnað. Fyrir öskudag voru
þau búin að útbúa nammi í poka sem
þau gáfu fyrir vel sungin lög. Jóla-
böll voru haldin hjá Kalla afa og
Dóru ömmu fyrir börnin í fjölskyld-
unni, þegar jólaboð voru á Dunhaga
og Suðurhvammi. Í Suðurhvammin-
um voru tröppurnar í stiganum bar-
biehúsið mitt og fataherbergið var
herbergið mitt. Undir stiganum var
fullt af barnadóti. Afi átti einkaher-
bergi í Suðurhvammi. Þar var lagð-
ur kapall, hnýttar flugur, leystar
krossgátur og margt annað sem afa
þótti skemmtilegt að gera.
Kalli afi keyrði leigubíl, og fannst
krökkum ég vera rík að taka leigu-
bíl.
Já, ég var rík að eiga Karl Bóas-
son sem afa.
13. júlí sl. var hann að leggja kapal
heima hjá sér í Rjúpnasölum, en
lauk honum ekki. Ég á eftir að klára
kapalinn fyrir afa.
Síðasta stundin sem ég var með
afa var föstudagurinn 24. júlí sl. Síð-
ustu orð mín til afa voru að ég sagði:
bless, elsku afi minn, og gangi þér
vel, og afi sagði: bless, elskan, gangi
þér líka vel.
Við afi vorum alltaf í kappi að fara
að sofa þegar ég var yngri. Hann
sagðist ætla að vera á undan mér og
þá flýtti ég mér að fara að sofa, svo
afi yrði ekki á undan. Nú var afi á
undan að sofna og fara til Guðs.
Lykla-Pétur var í vandræðum, hann
vantaði hjálp, fékk Kalla afa til að
hjálpa sér að opna lása. Kalli afi
hjálpaði fólki að opna, sem hafði læst
sig úti.
Áður en afi fór á spítalann
dreymdi hann bát heila nótt. Bátur
er fyrirboði velgengni. Bátsferðin í
draumnum var vegna þess að afi
fékk bátsferð til drottins.
Nú er sjúkdómurinn farinn og afa
líður vel.
Bless, elsku afi minn, og gangi þér
vel.
Ingibjörg Dóra Bjarnadóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Karl Bóasson
 Fleiri minningargreinar um Karl
Bóason bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.


  


 



 
    
       
Af hverju þurftir þú að deyja?
Elsku Kalli minn, sem varst
langafi minn. Vonandi líður þér
vel uppi á himni. Passaðu þig
vel og gott að þér líður vel. Þú
varst skemmtilegur. Þú varst
með prakkaraskap. Þú varst
líka góður og hugulsamur. Við
grátum öll af því að þú ert dá-
inn. Við segjum bless og segjum
líka; gott að þér líður vel.
Sindri Gunnar Þórðarson.
HINSTA KVEÐJA
það mikla sem þú hefur gert fyrir
okkur á þinn hógværa hátt.
Við munum passa upp á mömmu
sem syrgir nú elskulegan maka sinn
en stendur sig þó svo ótrúlega vel.
Þú varst henni svo mikið, ekki bara
elskulegur eiginmaður heldur
varstu nú síðustu árin einnig augun
hennar. Við munum alltaf minnast
þín.
Bless, elsku pabbi, elsku tengda-
pabbi og elsku afi.
Emil Þór, Guðbjörg,
börn og barnabörn.
Pabbi leggur ekki bílnum sínum
oftar hér við Espigrundina og kíkir í
heimsókn. Alltaf þegar hann kom
var það með bros á vör, strauk
manni um vanga og kyssti. Hann
elskaði að hafa fólk í kringum sig og
spjalla um líðandi stund og ekki var
verra ef hann náði fótboltakvöldi
með Gunnari og ef þau yngri voru í
heimsókn þótt þau væru með hávaða
og læti.
Mín fyrsta minning um pabba er
þegar hann fór með okkur fyrst 1962
til ömmu Imbu til Köben og keyrði
svo með okkur á WV bjöllu til Nürn-
berg til Esther frænku, það var mik-
ið ævintýri fyrir fjögurra ára hnátu.
Pabbi var einn af stofnendum
Golfklúbbsins á Akranesi og skipt-
ust félagarnir á að slá völlinn og
fékk ég yfirleitt að fara með honum,
en ekki náði hann að smita mig af
golfbakteríunni, Gummi Þór fékk
hana, ég fæ hana kannski síðar.
Þegar ég var unglingur og vantaði
sumarvinnu, eitthvað annað en að
leggja saman debet og kredit og
nokkrar vinkonur mínar vantaði líka
vinnu réð hann okkur í bygginga-
vinnu til sín, og vorum við við þá
vinnu nokkur sumur, bæði inni á
verkstæði og í smíðavinnu úti og bý
ég að þeirri reynslu. Ef einhver í
fjölskyldunni stóð í framkvæmdum
stóð ekki á pabba að hjálpa til. Hann
var ávallt boðinn og búinn jafnt með
undirbúning sem framkvæmdir, al-
veg fram á síðasta dag. Sumarbú-
staðurinn hans uppi í Stóra-Fjalli
ber gott vitni um hans fallega hand-
bragð og vandvirkni. Þar leið honum
best og þar vildi hann vera öllum
stundum.
Fyrir nokkrum árum komu for-
eldrar mínir með okkur Gunnari nið-
ur til Nürnberg. Þetta var honum
mikils virði að heimsækja systur
sína og fjölskyldu hennar á heima-
slóð þeirra og keyra þar upp um all-
ar sveitir.
Gummi Þór, elsta barnabarnið,
var honum sérlega nákominn og á
hans fyrstu árum fékk hann að
fylgja afa sínum í vinnuna. Er það
Gumma mjög sárt að geta ekki fylgt
afa sínum síðasta spölinn.
Orðin úr Kórintubréfi eru eins og
skrifuð fyrir pabba: „Kærleikurinn
breiðir yfir allt, trúir öllu, umber
allt, kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi.“
Hvíldu í friði, elsku pabbi minn.
Sigríður Guðmundsdóttir.
Það er sárara en tárum taki að
þurfa að kveðja þig, elsku pabbi
minn. Þú sem alltaf varst til staðar
fyrir mig og reyndar alla sem til þín
leituðu. Ég minnist þín sem dugn-
aðarforks, alltaf eitthvað að smíða
og gera. Þegar þú rakst fyrirtækið
þitt með fullt af mannskap í vinnu
varst þú alltaf mættur fyrstur allra
og hættir síðastur allra. Metnaður-
inn að hafa allt fyrsta flokks fylgdi
þér alltaf. Þú byggðir sumarhúsið
þitt uppi að Stóra-Fjalli og hand-
bragð þitt þar mun alltaf lifa. Þar
leið þér vel og vildir helst vera þar
öllum stundum, þar gastu verið að
dytta að og gera bústaðinn eins og
þú vildir hafa hann. Ótrúlegt hvað
þér tókst einum að framkvæma þar.
Ég man þegar ég og Sigga komum
með fjölskyldur okkar og fengum að
hjálpa til við að leggja gólfið í opna
rýminu og mála það sem málað var,
þá þurfti að sparsla í öll naglaförin
fyrst áður en mátti mála yfir, ótrú-
lega smámunasamur varstu en við
fórum eftir því sem þú vildir, bústað-
urinn skyldi vera með þínu lagi. Ég
man líka hvað þú hjálpaðir okkur
Jóni að gera pallinn okkar, þar var
nákvæmin höfð í fyrirrúmi eins og
allt annað hjá þér, elsku pabbi minn
og yndislegur tíminn sem þú bjóst
hér hjá okkur á meðan. Þú varst allt-
af boðinn og búinn að hjálpa okkur
öllum systkinunum með tölu við
okkar framkvæmdir. Þó þú værir
kominn á aldur var verið að fá þig til
ýmissa verka er sneri að smíðum
bæði á Akranesi og víðar. Þú hafði
mikla ánægju af að ferðast, varst al-
veg ótrúlega fróður um svo margt og
gaman að sitja og spjalla við þig um
heima og geima, aldrei kom maður
að tómum kofanum, sama hvað um
var rætt.Alltaf varstu þakklátur
sjálfur ef eitthvað var að þér rétt,
því þú varst frekar í því hlutverki að
gefa en þiggja. Ég man alltaf eftir
því 2001 þegar ég kom til þín með
einkanúmerið E 154 sem þú hafðir
eftir það á bílnum þínum, hvað þú
varst hrifinn en ætlaðir samt ekki að
geta tekið við því, þá gerðum við
með okkur samkomulag og það varð
til þess að þú tókst við því og við vor-
um bæði ánægð. Veikindi þín bar
brátt að og hefur þú sjálfsagt verið
kvalinn lengur en þú lést uppi, aldrei
kvartaðir þú, pabbi minn, alltaf sami
rólegheitamaðurinn, ljúfur og góður
maður. Ég á eftir að ylja mér á góðu
stundunum sem ég og fjölskylda mín
áttum með þér, síðast 20. júní þegar
Ástríður Þórey mín útskrifaðist frá
HÍ, þessar góðu stundir urðu svo
margar bæði hér heima og í Svíþjóð.
Ég minnist þess aldrei að þú hafir
hallmælt nokkrum manni, þú vildir
alltaf að allt væri í sátt og samlyndi í
kringum þig. Missir mömmu er mik-
ill, þið búin að vera gift í tæp 60 ár,
þú varst henni svo góður eins og öll-
um þínum börnum, aldrei gerðir þú
upp á milli neinna, allir voru þér jafn
dýrmætir.
Ég á eftir að minnast orða þinna,
pabbi minn, sem þú hvíslaðir í mín
eyru undir það síðasta, þau mun ég
geyma í hjarta mínu og eru mér
ómetanleg á þessari stundu, einnig
fékk ég tækifæri til að segja þér
hvað þú værir mér mikils virði og
hvað ég elskaði þig mikið og það veit
guð að ég á eftir að sakna þín mikið,
elsku pabbi minn. Hafðu þakkir fyr-
ir allt og megi Guð vera með þér,
elskan. Hvíl í friði. Þín dóttir
Ingibjörg.
Fagmaður fram í fingurgóma eru
orð sem eiga vel við um föður minn
sem fallinn er nú frá. Öll hans verk
bera vandvirkni hans merki og aldr-
ei var kastað til hendinni, hversu
smátt eða stórt sem verkið var. Allt
var gert eftir bestu getu og með
bestu fáanlegu tækjum og efnivið.
Starfaði langt fram yfir löggiltan
eldriborgaraaldur og áhugasamur
um iðn sína allt til síðasta dags.
Áhugasamur um allt það sem und-
irrituð tók sér fyrir hendur, í námi
og starfi. Aldrei kröfuharður en
ávallt sannfærður um að hvert sem
verkefnið var þá yrði það leyst vel af
hendi. Slík trú og hvatning er ómet-
anleg. Stoltur afi sem hafði óbilandi
trú á barnabörnum sínum í námi og
leik. Alltaf til staðar fyrir fjölskyld-
una sína, rólegur og traustur.
Elsku mamma, missir þinn er sár
en minningarnar ótal margar og
góðar. Megi góður Guð styrkja þig í
sorginni.
Þórey Guðmunda.
Elsku afi minn.
Það var ekki hægt að fá betri
afa en afa Gumma. Að muna eft-
ir brosinu þínu bætir daginn og
huggar tómt hjarta. Að vita að
þú ert kominn á betri stað þar
sem þér líður vel bætir upp fyr-
ir missinn. Þín verður sárt
saknað en vel minnst.
Fel þú, Guð, í faðminn þinn,
fúslega hann afa minn.
Ljáðu honum ljósið bjarta,
lofaðu hann af öllu hjarta.
Leggðu yfir hann blessun þína,
berðu honum kveðju mína.
(L.E.K.)
Maríanna.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Guð-
mund Magnússon bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.