Morgunblaðið - 14.08.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 2009
✝ Friðrik Péturssonfæddist í Skjald-
arbjarnarvík á
Ströndum 9. apríl
1924. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 30. júlí sl.
Hann var sonur
hjónanna Sigríðar El-
ínar Jónsdóttur hús-
móður, f. 10 nóv-
ember 1893, d. 30.
mars 1984, og Péturs
Friðrikssonar bónda,
f. 18. júní 1887, d. 9.
september 1979.
Systkini Friðriks voru Guðmundur,
f. 26. febrúar 1917, d. 16. maí 1960,
Guðbjörg, f. 28. mars 1920, Jóhann-
es, f. 3. ágúst 1922, d. 5. september
2000, Matthías, f. 22. ágúst 1926 og
Jón, f. 27. janúar 1929, d. 31. októ-
ber 1997.
Friðrik kvæntist 10. september
1958 Jóhönnu Herdísi Sveinbjörns-
dóttur, f. 16. janúar 1929. Foreldrar
hennar voru Sveinbjörn Ágúst Ben-
ónýsson, múrari og skáld, f. 8. ágúst
1892, d. 31. maí 1965, og Hindrika
Júlía Helgadóttir, húsmóðir, f. 2. júlí
1894, d. 27. febrúar 1968.
kennaraprófi árið 1948. Síðar lauk
hann sérkennaraprófi frá Kenn-
araháskóla Íslands árið 1969. Frið-
rik kenndi mörg ár í Vestmann-
eyjum en flutti til Kópavogs árið
1968 og starfaði eftir það m.a. við
Brúarlandsskóla í Mosfellssveit,
Breiðholtsskóla og Þinghólsskóla,
en lengst af sem sérkennari við
Snælandsskóla í Kópavogi. Um
skeið var hann formaður Félags
ungra Framsóknarmanna í Vest-
mannaeyjum. Síðar starfaði hann
með Skógræktarfélagi Kópavogs
um árabil, þar sem hann veitti um
tíma forstöðu skógræktarstöðinni
Svörtuskógum og sá um skógrækt í
landi skógræktarfélagsins í Kjós í
Hvalfirði. Á sumrin gegndi Friðrik
ýmsum störfum, t.d. vann hann á
námsárunum í síldarverksmiðjunni
á Ingólfsfirði og í Vestmannaeyjum
var hann m.a. til sjós, vann í Spari-
sjóðnum og vann við stækkun flug-
vallarins. Í Kópavogi fór drjúgur
hluti sumranna í skógrækt og á
tímabili gerði hann þaðan út trillu.
Á síðari árum ritaði hann nokkrar
greinar um lífið í Skjaldarbjarnar-
vík á æskuárunum. Þær hafa m.a.
birst í Strandapóstinum og verið
lesnar í útvarpi.
Friðrik verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju í dag, föstudaginn
14. ágúst, og hefst athöfnin kl. 15.
Sonur þeirra er Rík-
harður Helgi Frið-
riksson, tónlist-
armaður, f. 5.
nóvember 1960, unn-
usta Eygló Harð-
ardóttir myndlist-
armaður, f. 24. apríl
1964. Börn hans af
fyrra sambandi við
Svanhildi Bogadóttur,
borgarskjalavörð, f.
27. nóvember 1962,
eru Jóhanna Vigdís, f.
8. ágúst 1991, og Krist-
ín Helga, f. 14. mars
1993, báðar menntaskólanemar.
Barn Friðriks af fyrra sambandi
er Rósa Friðriksdóttir, hjúkr-
unarfræðingur, f. 15. desember
1957. Móðir hennar var Áslaug
Jónsdóttir, f. 1926, d. 2007, og dóttir
hennar er Guðrún María Pálsdóttir,
f. 1. júní 1990.
Friðrik ólst upp í Skjaldarbjarn-
arvík á Ströndum og síðar á Reykj-
arfirði. Að loknu námi við Barna-
skólann á Finnbogastöðum í
Trékyllisvík og Héraðsskólann að
Reykholti í Borgarfirði fór hann í
Kennaraskóla Íslands og lauk þaðan
Það tekur á að skrifa eftirmæli um
mann sem var svona stór hluti lífs
míns. Sama hvar er gripið niður, þá
var hann aldrei langt í burtu. Pabbi
var yfirleitt ekki áberandi, en þegar
á þurfti að halda var hann alltaf til
staðar. Hann var kletturinn sem allt-
af var hægt að treysta á, sama hvað
það var.
Hvað sem gerðist, þá skipti hann
aldrei skapi, hvort sem hann gekk
fram á mann drukkinn í miðbænum
eða þegar ég kveikti í heimasætunni
í kjallaranum. Það þurfti meira en
þetta til að koma honum úr jafnvægi.
Hann var sallarólegur hvað sem
gekk á og kom sínum uppeldisboð-
skap til skila í fáum orðum. Líklega
var þetta lenska frá Ströndunum,
a.m.k. voru afi og amma svona líka,
bara ennþá orðfærri. Ég man ekki til
að hafa nokkurn tíma verið skamm-
aður eða mér refsað. Pabbi hafði
annan hátt á og notaði jákvæða
styrkingu í uppeldinu frekar en nei-
kvætt niðurrif.
Pabbi var alltaf sami kennarinn.
Þó honum hafi ekki líkað eitthvað, þá
setti hann sig ekki beint á móti því,
heldur gaf leiðbeiningar. Þannig gat
hann ekki alveg tekið þegjandi þeirri
ákvörðun minni að verða tónlistar-
maður. Því gaf hann mér það klass-
íska ráð að afla mér annarrar mennt-
unar til vara. Ég fór eftir því ráði og
sé ekki eftir því, vegna þess að sú
menntun gerði mig ekki bara að
betri manneskju, heldur hefur hún
gagnast mér ótrúlega vel í lífi og
starfi, nokkuð sem hafði ekki hvarfl-
að að mér á sínum tíma.
Hann hefur sannarlega lifað tím-
ana tvenna og í raun ótrúlegt að
hann hafi getað komist klakklaust í
gegnum þær gríðarlegu breytingar
sem hann lifði. Fyrstu árin bjó pabbi
í torfbæ í Skjaldarbjarnarvík við að-
stæður sem höfðu lítið breyst öldum
saman. Nútíminn hélt svo innreið
sína með síldarverksmiðjum og
seinna tölvum og alheimsvæðingu.
Þjóðfélagið sem hann kvaddi hafði
þróast um margar aldir frá þjóð-
félaginu sem hann fæddist í.
Það var ótrúlegt að sjá hvað hann
gat lagað sig að þessum breytingum.
Sérstaklega var þetta áberandi þeg-
ar hann kom að heimsækja mig er-
lendis. Hann fór fljótt allra sinna
ferða hjálparlaust í New York. Ekki
var þó langt í Strandamanninn því
uppáhaldsstaðurinn hans var Cent-
ral Park og þangað fór hann á hverj-
um degi að njóta náttúrunnar.
Pabbi var mikill náttúruunnandi,
líklega vegna uppvaxtaráranna í
harðri náttúru á Ströndum. Þegar
við fórum í frí þá var það alltaf á vit
íslenskrar náttúru – oftar en ekki á
Strandirnar, auðvitað. Síðar ferðað-
ist hann í gegnum mig, skoðaði
myndir og fylgdist með símleiðis,
skipti þar engu máli hvort staðurinn
hét Kuala Lumpur eða Gjögur. Þeg-
ar farið var um Strandir fékk maður
svo náttúrulega lifandi leiðsögn í
gegnum símann. Kletturinn er far-
inn og eftir situr mikið tómarúm,
ekki síst hjá mömmu, því hann var
stóri kletturinn hennar, bakhjarlinn
mikli sem var alltaf nálægur. Þetta
verður erfitt líf án hans. Við sem eft-
ir sitjum, reynum að taka okkur
hann til fyrirmyndar: bera harm
okkar í hljóði og takast á við framtíð-
ina með hljóðri yfirvegun. Það hefði
verið hans stíll. Pabbi verður áfram
með okkur í anda.
Ríkharður H. Friðriksson.
Friðrik afi minn hefur alltaf verið
stór hluti í lífi mínu og á ég ynd-
islegar minningar um hann alveg frá
því ég man eftir mér.
Afi var frábær kennari og kenndi
mér margt sem mun gagnast mér í
gegnum lífið. Meðal annars kenndi
hann mér að tefla og leysa kross-
gátur og njóta þess.
Það er alltaf ánægjulegt að koma á
heimili afa og ömmu á Borgarholts-
braut. Afi fór strax út í bakarí og
keypti handa okkur það sem við vild-
um. Síðan var lagað kókó og við
drukkum saman við eldhúsborðið við
notalegheit og spjall.
Afa og amma fóru með okkur upp í
Heiðmörk alveg frá því við vorum
litlar. Við fórum í gönguferðir, nut-
um náttúrunnar og borðuðum nesti.
Þetta voru unaðslegar stundir. Afi
þekkti svæðið mjög vel og gat frætt
okkur um allar plöntur. Hann var
líka áhugasamur um skógrækt og
naut þess að ganga um stígana.
Afi var ótrúlega fróðleiksfús og
hafði áhuga á að kynna sér nýja
hluti. Mér er t.d. minnisstætt hvað
hann var áhugasamur með nýju líf-
fræðibókina mína. Hann vildi heyra
um allt sem við vorum að gera og
sýndi því áhuga sem við vorum að
fást við hverju sinni.
Ég á ekkert nema yndislegar
minningar um afa. Þótt hann sé far-
inn frá okkur, þá verður hann áfram
í hjarta mínu og ég mun alltaf muna
eftir elskulegum afa mínum.
Jóhanna Vigdís Ríkharðsdóttir.
Ég vil með þessum orðum minnast
fyrrverandi tengdaföður míns, Frið-
riks Péturssonar, sem lést 28. júlí sl.
Kynni okkar Friðriks ná aftur til
ársins 1982 þegar ég kynntist Rík-
harði syni hans og frá upphafi tóku
bæði Friðrik og Jóhanna kona hans
innilega við mér í fjölskyldu þeirra.
Friðrik var á þeim tíma sérkennari
við Snælandsskóla en hann hafði bú-
ið í Kópavogi með fjölskyldu sinni frá
1968. Hann var kennari af brennandi
áhuga og fylgist vel með straumum
og stefnum í faginu.
Friðrik var fróðleiksfús og átti
gott með mannleg samskipti. Hann
tefldi mikið og hafði keppnisskap.
Hann las sömuleiðis mikið, bæði
fræðibækur og fagurbókmenntir,
kunni mikið af ljóðum og fylgdist vel
með málefnum líðandi stundar.
Náttúran var Friðriki hugleikin,
hvort sem það var að ganga á fjöll
eða um Heiðmörk og hann þekkti
flestar fugla- og plöntutegundir.
Hann var frár á fæti og hafði yngra
fólk ekki roð við honum allt fram á
áttræðisaldur. Hann var áhugasam-
ur um skógrækt og starfaði mörg
sumur sem forstöðumaður Skóg-
ræktar Kópavogs í Fífuhvammi.
Friðrik naut þess ekki síður að vera
úti á sjó og á efri árum keypti hann
trillu og reri mörg sumur frá Kópa-
vogshöfn.
Ég kynntist síðan annarri hlið á
Friðriki þegar við Rikki eignuðumst
dætur okkar Jóhönnu Vigdísi og
Kristínu Helgu. Þá varð hann okkur
algjör stoð og stytta. Á þeim tíma
var ekki hægt að koma börnum inn í
leikskóla fyrr en við þriggja ára ald-
ur. Hann og Hanna tóku að sér að
passa, fyrst Jóhönnu og síðar Krist-
ínu, allt þar til þær byrjuðu í leik-
skóla. Hann var ótrúlega þolinmóður
við þær og kenndi þeim þá og síðar
margt sem þær munu búa að alla
ævi. Svo beið hann spenntur eftir að
þær yrðu nægjanlega gamlar til að
læra mannganginn og tefla við sig.
Maður velti oft fyrir sér æsku
Friðriks og hvernig hún mótaði hann
sem einstakling. Hann var fæddur í
Skjaldarbjarnarvík á Vestfjörðum
sem er/var einungis hægt að komast
til á báti eða fótgangandi yfir fjöll og
flutti síðar í Reykjafjörð á Strönd-
um. Það þurfti mikinn kjark og
stuðning frá fjölskyldu til að rífa sig
upp og fara menntaveginn til
Reykjavíkur og ljúka þar kennara-
námi og síðar framhaldsnámi í sér-
kennslufræðum. Friðrik hefur
örugglega verið góður námsmaður
og eljusamur eins og síðar í lífinu.
Kannski hafa það verið áhrif frá upp-
vaxtarárunum sem gerðu hann svo
þolinmóðan og oft fastan fyrir eins
og klett.
Eitt síðasta skiptið sem ég hitti
Friðrik var á Borgarspítala fjórum
dögum áður en hann lést. Það var af
honum dregið líkamlega en hann
fylgdist vel með öllu sem við sögðum.
Ógleymanlegt er brosið sem færðist
yfir andlit hans þegar ég lýsti útsýni
yfir á Vestfirði frá Snæfellsnesi og
stórkostlegri litadýrð sólarlagsins
þar helgina áður.
Ég vil að lokum kveðja Friðrik
með söknuði og þakka honum fyrir
allt gott í þessi 27 ár. Hann átti langa
ævi sem hann getur verið stoltur af
og reyndist fólkinu í kring um sig
vel. Ég færi Hönnu, Rikka og Eygló,
Jóhönnu og Kristínu og öðrum ást-
vinum mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Svanhildur Bogadóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Friðrik Pétursson
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN KRISTÓFERSSON,
Hornbrekku,
Ólafsfirði,
áður til heimilis Silfurteigi 4,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 30. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn
17. ágúst kl. 13.00.
Erla Sigrún Björgvinsdóttir,
Helgi Reynir Björgvinsson, Hanna Níelsdóttir,
Gunnar Smári Björgvinsson, Margrét Brynjólfsdóttir
og afabörnin.
✝
Ástkær faðir minn,
JÓN E. B. GUÐMUNDSSON
flugvélstjóri og flugmaður,
andaðist á heimili okkar í Flórída mánudaginn
3. ágúst.
Larissa Jónsdóttir og fjölskylda.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÓSKAR FRANK GUÐMUNDSSON
skipasmíðameistari,
áður til heimilis
Grundarvegi 13,
Njarðvík,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi miðvikudaginn
12. ágúst.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kristín Dagbjört Þórðardóttir,
Hörður Óskarsson,
Margrét Óskarsdóttir, Rúnar R. Woods,
Guðmundur Óskarsson, Hrafnhildur Svavarsdóttir,
Þórður Óskarsson,
Auður Óskarsdóttir, Sverrir Sverrisson
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir, afi og
langafi,
GUÐBJARTUR ÞÓRIR ODDSSON
málari,
lést miðvikudaginn 12. ágúst.
Útförin fer fram frá Hvammstangakirkju föstudaginn
21. ágúst kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim
sem vilja minnast hins látna er bent á Hollvinasamtök Heilbrigðis-
stofnunar Hvammstanga.
Vilhelm V. Guðbjartsson, Guðrún Ragnarsdóttir,
Ólöf María Guðbjartsdóttir, Jónas Pétur Sigurðsson,
Svanur Guðbjartsson, Ólöf Magnúsdóttir,
Þröstur Guðbjartsson, Patiwat Dipien,
Guðrún Guðbjartsdóttir, Benedikt Bjarni Albertsson,
Unnur Guðbjartsdóttir, Garðar Benediktsson,
Kristín Þóra Guðbjartsdóttir, Sigurður Stefán Jónsson,
Birna Guðbjartsdóttir, Sölvi Rúnar Sólbergsson,
Bára Guðbjartsdóttir, Jón Haukdal Kristjánsson,
Sif Ásthildur Guðbjartsdóttir,
Örn Guðjónsson, Sigurósk Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LILJA G. JÓHANNSDÓTTIR,
Breiðuvík 8,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi mánu-
daginn 3. ágúst.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildarinnar
fyrir góða umönnun og hlýhug.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Guðmundur Símonarson, Helena Jónsdóttir,
Maríanna Olsen,
Gísli Birgir Olsen,
Helena Björk, Símon Haukur, Jón Gunnar,
Guðbjörg Eva, Tristan Breki.
 Fleiri minningargreinar um Frið-
rik Pétursson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.