Nýtt kvennablað - 01.02.1967, Blaðsíða 5

Hvenær vöknum við?
Hvert sinn sem við horfum til baka yfir far-
inn veg, verður okkur fyrst hugsað til þess, hvort
við höfum gengið til góðs, hvort athafnir okkar
hafi orðið til böls eða bóta.
Eg hef stundum hugsað um það, hvort sumir
menn séu þannig gerðir frá náttúrunnar hendi,
að þeir finni aldrei til þess, sem almennt er kall-
að samvizkubit, hvað sem þeir gera. Mér hefur
oft fundizt, að þeir þættu jafnvel mestu menn-
irnir, sem ósvífnastir eru í framferði sínu og at-
höfnum og samvizkulausastir. Hvað þá að vera
að tala um samvizku?
Tízkan hefur alltaf verið harðstjóri og því
verri harðstjóri sem fórnarlömbin eru vanþrosk-
aðri, þess vegna er drykkjutízkan svo útbreidd
og allsráðandi hjá sumum þjóðum, þar á meðal
á okkar landi. Áfengisverzlun, sem það opinbera
rekur og selur árlega áfengi fyrir fleiri milljónir
króna, segir sína sögu í þessu efni. Nú 1966 fyrir
rúmar 500 milljónir áfengi, og tóbak fyrir rúm-
ar 400 milljónir. Þetta eru tölur, sem tala sínu
máli, enda eru afleiðingarnar eftir því. Ég las
nýlega í einu dagblaðanna, að 9 manns hafi
svipt sig lífi hér á landi síðan um miðjan des.,
eða á tæpum mánuði. Þó eru ekki talin morðin,
sem framin hafa verið og eru alþjóð kunn. Ég
veit ekki hve margir af þessu fólki hafa verið
allsgáðir, en ég veit eftir góðum heimildum, að
vxða er Bakkus með í ráðum. Það er ekkert getið
um það í blaðinu, hvað mörgum var bjargað
frá sjálfsmorði á síðustu stundu og hvað margt
stórslasað fólk, eftir viðskipti sín við Bakkus,
hefur komizt undir læknishendur á sama tíma.
Manni hrýs hugur við svona fréttum, en þeir,
sem kunnugir eru þessum málum vita að aldrei
er þó sagður allur sannleikur.
Einn af sóknarprestum hér í borginni, sem
hefur árum saman lagt mikið á sig til að hjálpa
því fólki, sem komið er í ógöngur vegna áfeng-
isins, skrifar nýlega grein í eitt dagblaðanna, sem
hann nefnir: Skeggöld, skálmöld, skildir klofnir.
Eftir að hafa rætt þá hiyllilegu atburði, sem
hafa gerzt undanfarið, segir hann frá þeirri
reynslu, sem hann er ekki einn um, hvernig
drukkið fólk hringir í síma til að svívirða aðra
jafnt á nótt sem degi. Svíki fjármuni út úr mönn-
um, sem hvers vanda vilji leysa. Svipti menn ró
og næturfriði og geri mönnum erfitt fyrir. Þetta
er þakklætið, sem góður og hjálpsamur maður
fær fyrir fórnfýsi sína og góðleik, og lái svo hver
sem vill fólki, þó það þreytist — sem leggur sig
fram til að hjálpa drykkjufólki með lítilli aðstoð
þess opinbera, eða samhjálp almennings, en finn-
ur sárlega fyrir því, að þetta er bæði vandasamt
og vanþakklátt starf, en það sem verst er árang-
urslaust. Því finnst eins og í fornsögunum, að
þar sem einn haus er höggvinn af drekanum
vaxi tveir í staðinn. Þetta fólk eru manneskjur,
sem finna sviðann undan höggum samtíðarinnar.
Presturinn segir: Hættið að selja áfengi, eða
að öðrum kosti komið upp lokuðum hælum
fyrir drykkjusjúklinga, þar sem þeir verða að
dvelja, sviptir frelsi, meðan verið er að lækna
þá af þessum hryllilega sjúkdómi. Þetta er dýrt,
en ætti að margborga sig, þar sem hægt væri að
láta þetta fólk vinna.
Lögin um meðferð ölvaðra manna og drykkju-
sjúkra, sem samþykkt voru á alþingi fyrir nokkr-
um árum, gera ráð fyrir hælum, en frelsissvipt-
ing er ekki mikil þar, enda er litið á drykkju-
sýki sem eina tegund geðveiki eftir því sem vísir
menn telja, og er því farið með drykkjufólk á
sama hátt og geðveikissjúklinga. Guð hjálpi okk-
ur íslendingum, ef þetta er rétt, hvað við eigum
mikið af vanheilu fólki á þessu sviði.
Á Alþingi því er nú situr, liggur fyrir frum-
vai'p um breytingar á áfengislögum, samið af
þingmannanefnd skipaðri 7 mönnum af öllum
stjórnmálaflokkum. Ekkert er í þessu frumvarpi,
sem sjömenningarnir voru ekki sammála um.
Margt er þarna verið að lagfæra, sem betur
hefði mátt fara. Eitt nýmæli er þar meðal ann-
ars, en þar er gert ráð fyrir að vínveitingahúsin
hafi opið 1 laugardagskvöld í mánuði með full-
kominni þjónustu án vínveitinga. í Reykjavík
einni eru nú 14 vínveitingahús. Með þessari ráð-
stöfun á að gera tilraun til að því fólki, sem vill
skemmta sér án þess að hafa áfengi, verði gef-
inn kostur á að koma saman án þess að eiga á
hættu átroðning drukkins fólks og að gengið sé
fram hjá því í þjónustu. — Auðvitað mætir
þetta mótspyrnu eins og allt, sem á einhvern
NÝTT KVENNABLAÐ
3