Nýtt kvennablað - 01.10.1967, Blaðsíða 3

NÝTT
KVENNABLAÐ
6. tbl. október 1967
28. árgangur
INGIBJÖRG ÞORGEIRSDÓTTIR:
Hlutverk kvenfélaga í framtíðinni
Erindi flutt á sambandsþingi breiðfirzkra kvenna 12/7 1967
Áður fyrr heyrðist getið um einstaka gáfna-
ljós í sveitunum, sem kunnu alla markaskrána
utanbókar, og þóttu það undramenn að minnis-
gáfu. Trúlega væri þó litlu minni minnisíþrótt
að muna nöfn aflra hinna margvíslegu félaga
og félagasambanda, sem fyrirfinnast á okkar
landi í dag og skipta áreiðanlega frekar hundruð-
um en tugum. Má segja að þar sé hver hring-
urinn innan í öðrum og þó allir umluktir yzt
hinum stóra hring, sem nefna mætti hið ísfenzka
þjóðfélag. Af hinum hringunum eru líklega
hringar stjórnmálafélaganna gildastir (þeir eru
svo vel uppblásnir) en fjöldahersing stéttafélaga-
hringanna næst. Því að segja má, að strax og
tveir eða þrír fyrirfinnast af sömu stétt, verði
þegar að mynda stéttarfélag, svo stéttvíst fólk
erum við íslendingar. Litlu lægri mun tala
hinna mörgu og margvíslegu áhugamannafélaga
á ýmsum sviðum, svo sem í skógrækt, íþróttum,
leikjum, listum o.s.frv., þá er ekki lítill hópur
allskonar mannúðar- og líknarfélaga, og Slysa-
varnarfél. auðvitað þar í fylkingarbrjósti. Til
eru einnig félög, sem samkv. stefnuskrá sinni og
starfi má nánast skilgreina sem alrnenn menn-
ingarfélög svo sem ungmennafélögin fyrrum á
sínu blómaskeiði. í dag hygg ég hins vegar, að
kvenfélögin almennt geti frekar öðrum félögum
borið það heiti.
Eins og gefur að skilja er misjafnlega mikið
líf í öllum þessum félagasæg. Mörg þeirra of
fámenn og fátæk til mikilla afreka — andlegra
sein efnislegra, og alltof víða skortir á, að hinn
sanni félagsandi sé virkur og öflugur. En án hans
verður allt félagslíf bragðdauft og dáðlítið, hvað
sem höfðatölunni líður. En hvað sem annars um
félagslíf okkar má segja, eru samt sem betur fer
ófá þau félögin, sem fyrr og síðar hafa sýnt
mikinn áhuga og þrautseigju í störfum og unnið
ötullega að sínum áhugamálum. Á það ekki sízt
við um kvenfélögin. Munu t.d. fá félög hafa
reynzt sterkari og trúfastari liðsveitir öllum
mannúðar og líknarmálum en þau. Forganga
þeirra um sjúkrahúsbyggingar er m.a. öllum
kunn. Svipað má segja um tryggð þeirra og stuðn-
ing við uppeldis- og skólamál og málefni kirkj-
unnar. Ég minnist þess að síðast liðið vor, flutti
Kvennasamband Reykjavíkur fróðlega kvölddag-
skrá í Ríkisútvarpinu um starfsemi þess á liðn-
um árum. Var þessi yfirlits-þáttur hinn prýði-
legasti og allrar athygli verður. Gerði hann mér
a.m.k. ljósara en áður, hve ótrúlega oft konurnar
hafa átt frumkvœðið að ýmsum þjóðþrifamál-
um, þrátt fyrir hið pólitíska valdleysi, sem þær
hafa kosið sér fram að þessu.
Annar sterkur þáttur í starfi kvenfélaganna
hefur ávallt verið námskeiðastarfsemi þeirra, og
ótaldar þær konur, sem frá því fyrsta hafa á
þeim notið margvíslegrar verklegrar kennslu,
fræðslu og leiðbeiningar í ýmsum efnum, sem
þeim að góðu gagni hefur komið, m.a. við eigið
heimilishald. Kannske er þó ekki minnst virði,
að óbeint hafa þau veitt margri konunni — ekki
sízt í strjálbýlinu — hjálp til að rjúfa sína eigin
einangrun, gefið henni kærkomið tækifæri til
að auka að einhverju víðsýni sína og framtaks-
hug, félagshyggju og samstarfsvilja.
Nú eru aðrir tímar en fyrir 30 árum, svo
mikið aðrir, að gamall félagsskapur má hafa sig
allan við, að hann dagi ekki uppi og verði við-
skila við hinn hraðstíga tíma — eins og því mið-
NÝTT KVENNABLAÐ
1