Nýtt kvennablað - 01.11.1967, Blaðsíða 3

NYTT
KVENN ABLAÐ
7. tbl. nóvember 1967
28. árgangur
Um skólamál
Mikið hefur verið rætt og ritað um skólamál
undanfarið, og að þörf sé ýmissa breytinga á
skólakerfinu. Allir geta lagt fram sína skoðun
og álit á einhverri hlið þeirra mála.
Þegar eru hafnar breytingar á kennsluaðferð-
um í einstökum fögum svo sem reikningi, og
tungumálum, þar sem kennslan fer meira fram
á hinu erlenda máli og jafnvel hætt að þýða
á íslenzku. I öðrum fögum eru kennarar hættir
að taka nemendur upp í tímum, en kennslan
fer fram að mestu leyti í fyrirlestrarformi. Virð-
ist mér þetta muni allt vera til bóta.
Minna hefur verið rætt um sjálfan skólatím-
ann, á ég þar við skólatímann livern dag, og
lengd skólaársins.
Nú er svo komið, að miklu fleiri fjölskyldufeð-
ur mæta ekki til vinnu fyrr en kl. 9 fyrir hádegi,
en mörg börn og flest allir unglingar við skyldu-
nám og menntaskóla mæta klukkutíma fyrr, eða
kl. 8.10 — íslendingar fara seint í háttinn, það
er þjóðarsiður. — Þetta fer illa með unglingana.
Þeir þurfa mestan svefn, og er þó ætlað að fara
fyrst á fætur. Eg hef heyrt marga kennara tala um
vafasamt gagn af þessum fyrsta klukkutíma, því
að börnin væru hálfsofandi. Því ekki að sleppa
honum? Að mínum dómi ætti ekkert skólabarn
að mæta fyrr en kl. 9. Það er ekki hægt að heimta
það af börnunum, að þau fari fyrr á fætur en
foreldrarnir.
Slæmt er það einnig, að börnin koma ekki
heim í mat í hádeginu. Það eykur ekki aðeins á
nægilegt starf húsmóðurinnar að bíða með
matinn í 1—2 klukkutíma, heldur verður þetta
mun verri matur, sem barnið fær.
Hér á íslandi liafa börn langt frí frá skóla-
námi að sumrinu. Miklu, miklu lengra en börn
hinna Norðurlandanna, en þangað sækjum við
frekast samanburð. — Hér er styttra surnar og
börnin þarfnast því enn meir útivistarinnar þessa
fáu sumarmánuði, en hennar ættu þau að geta
notið, eins þótt skólaárið yrði lengt. Ég álít að
þetta langa sumarfrí stafi mest af því, að ung-
lingar komust í vinnu til að afla sér fjár og börn-
in í sveit. Nú er ekki lengur að treysta á jrað.
Fá % barna komast í sveit, og fjöldi unglinga
er atvinnulaus part af sumrinu og stundum
jafnvel allt sumarið, einkum stúlkurnar.
í Reykjavík hefur skólaárið lengst í barna-
skólunum og eitthvað í gagnfræðaskólunum líka.
Byrjað er fyrr á haustin. Þetta er spor í áttina,
en tveggja mánaða sumarfrí ætti að vera nóg.
Tilhögun skólanna yrði vitanlega að breyta
að vorinu, með fækkandi bóknámstímum en
aukinni íþróttakennslu og gönguferðum, þegar
sólin skín. En með því að lengja námstímann,
skólaárið, ættu börnin þó að geta lært meira á
hverju ári og gætu þar með lokið yngri öllu
skólanámi.
Stúdentar útskrifast eldri hér en í nágranna-
löndunum, víst allt að tveirn árum. — Vonandi
hafa börnin nóg að gera í skólanum! Annað væri
óskapa eyðsla á þjóðarverðmætum. Mín reynsla
er þó sú, að unglingar gætu lært miklu meira.
Strax eftir barnapróf, sem tekið er eftir 12 ára
bekk, ætti að skipta nemendum (en ekki tveim
vetrum seinna eins og nú er gert). Þeir sem ætl-
uðu í langskólanám, færu þá strax í landprófs-
deild, sem væri 2 vetur. Unglingapróf tekið 14
ára er ekki erfiðara en það, að tilvonandi
menntaskólanemendur ættu að geta tekið það á
einum vetri, og með því einnig að lengja hvert
einasta skólaár, ættum við ekki að þurfa að út-
skrifa eldri stúdenta en nágrannaþjóðir okkar.
Húsmóðir.
NÝTT KVENNABLAÐ
1